Indie Ład Chaosu

Antarktyda – rozległa, zimna, tajemnicza i pełna sekretów. Wyrusz wraz z autorką w podróż po Antarktydzie. Poznaj fascynującą dziką przyrodę. Spędź czas z najfajniejszymi stworzeniami na ziemi nad i pod lodem: pingwiny cesarskie, orki i słonie morskie. Przygotuj się na zimno i odkryj jedne z najsurowszych krajobrazów na Ziemi, podążając śladami odważnych odkrywców. Sprawdź także, jak naukowcy radzą sobie tu dzisiaj i czym zajmują się przez cały dzień – od badania zmian klimatycznych po badania rdzeni lodowych mających prawie milion lat. Dowiedz się, jak zmienia się to wyjątkowe miejsce i co to oznacza dla naszej planety. Ten zamarznięty kontynent pełen jest niesamowitych historii. Odkryj tajemnice zmrożone w pradawnych lodach Antarktydy!

Anna Korzeniowska opowiada o miesięcznej wyprawie po Australii, którą odbyła wraz z mężem. Książka relacjonuje przebieg tej niezwykłej przygody oraz odkrywa, jakie przesłanie współczesnemu człowiekowi i  światu niosą rdzenni mieszkańcy Australii.
Unikatową cechą książki jest to, że nie jest ona tylko przewodnikiem lub reportażem z podróży, ale przede wszystkim porusza ważne tematy w wymiarze psychologicznym, edukacyjnym, społecznym i ogólnoludzkim. Zawiera ważne przesłanie zarówno dla młodego pokolenia, jak i dla wszystkich czytelników, którzy poszukują, próbują zrozumieć siebie samych, szukają wyższych wartości w podróży życia.
Książka doskonale wpisuje się w trend minimalizmu, ekologii, odejścia od kapitalizmu i pójścia w stronę humanizmu, gdzie jeszcze jest szansa na zachowanie najcenniejszych wartości, szacunku do życia i drugiego człowieka.  Książka wpisuje się w wiele aktualnych problemów społecznych, takich jak: transformacja klimatyczna, deglobalizacja, kryzysy zdrowotne, urbanizacja, świadomy konsumpcjonizm, czy utrata spójności społecznej.
"Książka przypomniała mi – jako żywo – moją pierwszą, pełną zachwytów podróż do Australii. To było w czasach studenckich, na drugi koniec świata, także mentalny. Podróż pełna dziwnych i niezrozumiałych wtedy tajemnic. Jedna z mocniejszych… wspólnotowość, zdecydowanie większa niż w Europie empatia, chęć pomagania zawsze i wszędzie. To matriarchalne podejście do życia ma tam naprawdę mocne orbitowanie, jest zaraźliwe i czy się to komuś podoba, czy nie, pochodzi od rdzennych Australijczyków, których autorka traktuje z uwagą i szacunkiem. Nie sądziłem, że podobne doznania mogą powrócić trzydzieści lat później. Książka Ani to osobisty dziennik podróży, który też kiedyś spisałem i opublikowałem. Tyle że ten jest o wiele bogatszy w dojrzałe refleksje, które u mnie pojawiły się wraz z upływem czasu. Jest tu wiele trafnych cytatów, które służą poznaniu nie tylko Australii, jej rdzennych mieszkańców, ale i samego siebie. Podróż spełniona. Polecam!"  Marek Tomalik
Anna Korzeniowska – ur. w 1977 r. w Starachowicach. Poetka, podróżniczka, nauczycielka. Studiowała filologię germańską i dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2002 r. ukończyła studia i zaczęła pracować jako nauczyciel. Po studiach przeprowadziła się do Warszawy, gdzie obecnie mieszka i pracuje. W 2016 r. ukazał się jej debiutancki tomik poezji Łza czysta jak sumienie, wydany przez Wydawnictwo Sowello. W 2016 r. opublikowana została jej pierwsza książka podróżnicza, pt. Z plecakiem przez Indochiny, wydana nakładem Wydawnictwa DM Sorus. W 2019 r., nakładem Wydawnictwa Novae Res, ukazała się jej kolejna książka podróżnicza, Maroko. Kraina Gnawy. Wraz z mężem odwiedziła najdalsze zakątki świata, podróżowała między innymi po Afryce, Azji, Ameryce Południowej i Australii.

„Miasta i opowieści powstają w podobny sposób: zawsze tworzą je zwycięzcy, dla zwycięzców i zgodnie ze świadectwami zwycięzców” – mówi Sharon Rotbard, izraelski architekt, wydawca i pisarz. A potem krok po kroku pokazuje, jak stworzono mit Tel Awiwu, stolicy państwa Izrael, białego, modernistycznego miasta, które powstało na wydmach z „piany fali i chmur”, a zatem z marzenia.
Owszem, bez marzenia i wizji nie byłoby Tel Awiwu. Ale za ich zasłoną dokonało się coś nader realnego i brutalnego – zniszczenie starej Jafy, miasta Arabów, które dziś znamy jako część izraelskiego miasta, w 1949 roku oficjalnie włączoną w obręb metropolii.
Tel Awiw nie tylko wyparł czy wręcz unicestwił arabską Jafę. Konstruując swoją historyczną i architektoniczną tożsamość, także stale się w niej przeglądał. „Białość” izraelskiego miasta, która w 2004 roku zapewniła jej miejsce na liście światowego dziedzictwa UNESCO, ma zatem przynajmniej dwa źródła. Jednym są opiewane w oficjalnych dokumentach tradycje modernistyczne, zwłaszcza ta wywodząca się z Bauhausu, drugim – na zasadzie kontrastu i zaprzeczenia – przemilczana historia i materialna substancja dawnego, arabskiego „miasta na wydmach”.

W 1957 roku, kiedy szczyt zdobyto po raz pierwszy, zaginął jeden z członków ekspedycji – Hermann Buhl. W 2006 ruszyła wyprawa śladami pierwszych zdobywców i tym razem również doszło do tragedii. Jochen Hemmleb przeplata historie obu wypraw, opowiadając przy tym o wspinaczach, ich motywacjach i dramatach, z którymi muszą się mierzyć.

"Książka musi budzić żywe skojarzenia w polskim czytelniku, i to z różnych powodów. Polacy wielokrotnie zapisali się na kartach historii Broad Peaku - wymieńmy tu pierwsze wejście na wierzchołek środkowy (1975) czy pierwsze trawersowanie całego masywu (1984). Już po napisaniu książki miały miejsce kolejne dokonania: pierwsze wejście zimowe, a całkiem niedawno pierwszy zjazd na nartach ze szczytu." - Krystyna Palmowska, pierwsza kobieta na szczycie Broad Peaku

Czy wiecie, skąd odjeżdża pociąg startujący ku niebu? A może zastanawialiście się kiedyś, jak przerobić schron przeciwlotniczy na muzeum sztuki? Czy to możliwe, że Wrocław odwiedził kiedyś prawdziwy św. Mikołaj i… James Bond? Odpowiedzi między innymi na te pytania znajdziecie w niniejszej książce. Oto bardzo subiektywny przewodnik po stolicy Dolnego Śląska przygotowany przez Rafała Dutkiewicza, wieloletniego prezydenta miasta, który jak nikt inny w XXI wieku wpłynął na współczesny Wrocław. Znajdziecie tu najważniejsze zdaniem autora miejsca, zarówno te historyczne, odzyskujące dawną świetność, jak i nowsze, powstałe ledwie kilkanaście lat temu. One wszystkie — a także towarzyszące im historie, anegdoty oraz wspaniałe ilustracje autorstwa Jakuba Kamińskiego — składają się na opowieść o Wrocławiu, która zainteresuje czytelniczki i czytelników w każdym wieku.

*

Bardzo lubiłem go słuchać, gdy był prezydentem Wrocławia, bo mówił krótko i treściwie, a przy tym zawsze z niezwykłym urokiem oratorskim. Gdy czytam „Chodź, opowiem Ci Wrocław! WroOpowieści Rafała Dutkiewicza”, znajduję potwierdzenie tych wszystkich jego językowych i stylistycznych talentów. A że każda z przedstawionych w książce opowieści to kopalnia wiedzy o współczesnym Wrocławiu i o jego historii, moja satysfakcja estetyczno-poznawcza jako czytelnika jest równie ogromna.

prof. Jan Miodek

Leonardo Sciascia nie mylił się, pisząc, że „Sycylia jest metaforą”. Bo jak inaczej mówić o miejscu uwodzącym różnorodnością odziedziczoną po wszystkich, którzy w ciągu wieków żeglowali przez Morze Śródziemne? W sycylijskich krajobrazach i miasteczkach jak w zwierciadle odbija się skomplikowana historia wyspy, a kontrasty nie dają o sobie zapomnieć: Wschód i Zachód, turyści i uchodźcy, mafia i praworządność, historia i nowoczesność. Jarosław Mikołajewski i Paweł Smoleński, „jeden z Rzymu, drugi z Krymu”, zabierają nas w wyjątkową podróż po Sycylii. Spotkanie poetyckie w więzieniu, gwarny targ rybny, stare świątynie, wyludnione centra miasteczek, dzielnice imigrantów – to tylko kilka z licznych przystanków na trasie tej niezwykłej wyprawy.
Czerwony śnieg na Etnie to pełna głębokiego humanizmu opowieść o złożonej naturze sycylijskiego świata i sycylijskiej duszy – opowieść, w której poetycka czułość Mikołajewskiego i reporterska wnikliwość Smoleńskiego współtworzą barwny portret wyspiarskiej rzeczywistości.
„Pierwszy raz pojechaliśmy na Sycylię, ponieważ Jarek, który zna wyspę jak własną kieszeń, tak długo przekonywał Pawła, aż przekonał. Bo we dwóch lepiej się jeździ niż samemu. Bo dwie pary oczu więcej widzą niż jedna. A wino lub averna pite z przyjacielem lepiej smakują niż do lustra.
Drugi raz pojechaliśmy na Sycylię, by ostatecznie sprawdzić, że powody, które skłoniły nas do pierwszego razu, były wystarczające, ale też najlepsze na świecie. No i z kim, jak nie z kumplem, można zażarcie debatować na temat kamiennego słonia z Katanii? Albo drogi wiodącej gdzieś w góry, która w oczywisty sposób jest drogą z Mazur lub Podlasia, tylko prowadzącą gdzie indziej?” Autorzy