Inferno Rozszyfrowane

„[…] Autorka podejmuje analizę mało rozpoznanego problemu obecności książki jako rekwizytu, motywu i tematu utworów literackich powstałych u schyłku XX i początku XXI wieku, a także motywów samej książki pokrewnych – portretów ludzi księgi – bibliotekarzy, księgarzy, antykwariuszy, czytelników i miejsc z książką związanych. […] Interpretacje Autorki są szczególnie ważne współcześnie – w obliczu narastającego z dużym dynamizmem kryzysu czytelnictwa omówione w rozprawie utwory i analizowane motywy mogą stanowić podstawę nie tylko dalszych studiów, ale również działań animacyjnych skupionych wobec książki, biblioteki i czytelnika. Pozycja ciekawa, ważna i ogromnie potrzebna.”
Z recenzji prof. UW, dra hab. Grzegorza Leszczyńskiego

Na tragiczną rolę Hamleta zwracano często uwagę, natomiast niewiele zastanawiano się nad jej komizmem, groteską czy ironią, co jest walorem tej właśnie pracy. Uwaga kierowana na preegzystencjalizm Hamleta jest interesująca i słuszna, a jego odczucie owego „braku” jak najbardziej trafne. Oddaje to egzystencjalną sytuację moderny, której nieobca była „postawa hamletyczna i hamletyzm”, o której chciałoby się powiedzieć, że wprost wpisuje się w modernistyczną psychodramę, określaną tutaj jako „kłopoty indywiduacji”. Uważne rozpoznanie w tej pracy sceny europejskiego modernizmu i młodopolskiej twórczości pozwala mówić o „kształtującym się wizerunku Hamleta polskiego”, i to wobec jego postawy omówionej obszernie nie tylko słowem Brandesa, ale wielu innych dalszych i bliższych badaczy dramatów Szekspira. Uważne i umiejętne wejrzenie w „mit hamletyczny” pozwala widzieć w Młodej Polsce jego metamorfozę – „od symbolu do znaku, od tradycji do groteski”. […] To wszystko i jeszcze więcej pozwala uznać, że „cień Hamleta” podobnie towarzyszył Młodej Polsce, jak towarzyszy nieustannie każdemu z nas, chociaż tego nawet nie zauważamy. Można więc powiedzieć, że dopiero zastanowienie się nad tym Hanny Ratusznej pozwoliło ten „cień Hamleta” w Młodej Polsce dostrzec tym lepiej i jak najpełniej pojąć, i to właśnie ze wskazaniem najpierw na Wyspiańskiego, a potem na tych innych, jak chociażby na Jaworskiego czy Micińskiego, i wreszcie na Miłaszewskiego i Żuławskiego. I to przy rozległym wejrzeniu w kontekst młodopolskiej epoki, zdradzającym nie tylko znajomość naszej, ale także europejskiej literatury oraz jej krytycznych omówień, oczywiście nie tylko historycznoliterackich.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Linknera

Kiedy w roku 632 naszej ery Mahomet umierał w ramionach swojej młodej żony A’iszy, zaczęło się jego drugie życie: życie w legendzie. Wprawdzie było to życie dalekie od jakiejkolwiek prawdy historycznej, to jednak nie przestaje ono poruszać wyobraźni Zachodu. Chrześcijaństwo przez długi czas widziało w osobie Mahometa oszusta, fałszywego proroka, wręcz Antychrysta. […] Ta „czarna legenda” – jak powiada Anne-Marie Delcambre – jest skrajnie sprzeczna z inną legendą, którą można by określić jako „złotą”, tworzoną w krajach islamu przez wieki w ramach tradycji proroka. […] Między obiema legendami mieści się niezagospodarowana strefa: Mahometa jako postaci literackiej. Ta postać, która nie jest ani dobra ani zła, ani dogmatyczna, ani sarkastyczna, zróżnicowana w zależności od tekstu, pozwalająca autorom dać upust wyobraźni...

Fragment Wprowadzenia

Nedim Gürsel to turecki pisarz urodzony w 1976 r. Za swój zbiór opowiadań „Lato bez końca” uhonorowany został najważniejszą nagrodą literacką w Turcji – Nagrodą Akademii Języka Tureckiego. W 2008 r. za inne jego dzieło, „Córki Allaha”, władze tureckie oficjalnie oskarżyły go o bluźnierstwo. Sąd uniewinnił Gürsela. Obecnie pisarz mieszka we Francji, gdzie wykłada współczesną literaturę turecką na Sorbonie, jest również dyrektorem badawczym ds. literatury tureckiej w CNRS.

Bogata prezentacja kierunków i wielkich twórców literatury antycznej:
- ukazuje narodziny literatury europejskiej i światowej
- przystępnie opisuje rozwój liryki, epiki i dramatu
- omawia sylwetki pisarzy i prezentuje najwybitniejsze dzieła
- obok literatury pięknej przedstawia autorów i dzieła filozoficzne, przyrodnicze, z zakresu nauk ścisłych, humanistycznych, retoryki i filologii
- pokazuje wpływ literatury starożytnej na dalszy rozwój piśmiennictwa europejskiego
- tekstowi autorskiemu towarzyszą cytaty z omawianych utworów, informacje historyczne, biograficzne, definicje terminów literackich.

Interpretacyjna przenikliwość przeplata się w tej książce z zachętą do podjęcia „ćwiczenia z ponownego nazywania”.
Na początku XX wieku Irlandczycy – podobnie jak wiele innych narodów – stanęli przed wyzwaniem zredefiniowania własnej tożsamości i znalezienia dla niej form wyrazu. Terry Eagleton, Fredric Jameson i Edward W. Said obierają to zagadnienie za centralny temat swoich rozważań, a doświadczenie irlandzkie jawi im się jako historia kolonialna, nie tracąc przy tym osobnego rysu.
Kolonializm jest procesem wywłaszczania, stopniowym wykorzenianiem narodu z jego własnej kultury i języka. Dlatego wielkim zadaniem irlandzkiego modernizmu było nie tyle dawanie gotowych tożsamościowych wzorców, ile poszukiwanie tego, co utracone. Paradoksalnie jednak, gdy odkrywamy i nazywamy owo nieokreślone doświadczenie, wymyka się ono na zawsze. Z próby pogodzenia tej sprzeczności zrodziła się literatura nowoczesna, w tym powieści Jamesa Joyce’a czy poezja Williama Butlera Yeatsa.

Publikacja zawiera szczegółowe i obszerne streszczenie z dokładną analizą treści.

W środku między innymi:
• charakterystyka postaci,
• przynależność gatunkowa,
• problematyka utworu – walka ze złem, przemiana człowieka, rola więzi rodzinnych, dobry władca,
• charakterystyczne motywy, analogie do innych utworów – dary i podarunki; przepowiednie, proroctwa; ofiara, poświęcenie życia za kogoś; ucieczka i wędrówka; czarownica i czarodziej; lew – władca,
• wybrane zagadnienia: opis postaci Białej czarownicy; czy można być za starym na bajki?,
• istotne cytaty,
• zadania sprawdzające,
• pomoc w przygotowaniu do lekcji, testów sprawdzających i prac klasowych,
• konsultacja merytoryczna z nauczycielami języka polskiego z wieloletnim doświadczeniem zawodowym.