Inspired By ʺSilly Novels”? The Role of Popular Literature Tropes in George Eliot’s Fiction

W drugim tomie numeru Romanica Silesiana poświęconemu zagadnieniu strachu zebrano teksty, w których podjęta tematyka ukazana została na tle literatury oraz kinematografii iberoamerykańskiej. Wśród analizowanych w szkicach twórców znaleźli się: Amado Nervo, Emilia Pardo Bazan, Hector Abad Faciolonce, Jorge Diaz, Francisco Nieva, Pablo De Santis, Jaume Balaguero, Amando Ossorio.

W zbiorze zamieszczono również osiem recenzji, prezentujących interesujące publikacje z literaturoznawstwa romanistycznego ostatnich lat.

Zbiór esejów przedstawiających współczesny stan badań nad prozą Hemingwaya, reprezentujących różne metodologie badawcze oraz sposoby jej odbioru. Przedkładając interpretacyjne bogactwo nad krytyczny konsensus, autorzy pokazują różnorodność twórczości mistrza z Key West i starają się przekonać czytelników, że do jego dzieł warto wracać.

W pierwszej połowie XX wieku twórczość Hemingwaya była utożsamiana z mitem amerykańskiej wolności intelektualnej, a przyznana w 1952 roku Nagroda Nobla została odebrana jako potwierdzenie wyjątkowego charakteru jego prozy, eksponującej godność i humanizm zwykłego człowieka. Śledząc z upływem czasu odbiór dzieł Hemingwaya, można dostrzec radykalny spadek zainteresowania nimi, zapoczątkowany w latach 70.

• Dlaczego Hemingway – kultowy pisarz w latach 40. i 50. – został odsunięty na literacki margines przez następne generacje czytelników?
• Dlaczego proza Hemingwaya przestała pobudzać literacką wyobraźnię odbiorców?
• Czy relegowanie Hemingwaya z głównego nurtu literackiego to posunięcie słuszne?
• Czy dzieła Hemingwaya wciąż są w stanie nawiązać kontakt ze współczesnym czytelnikiem, czy też stanowią jedynie muzealny dokument swoich czasów?

[T]om „Ernest Hemingway” to kompendium artykułów autorstwa wybitnych amerykanistów polskich, które wypełnia poważną lukę krytyczną na rynku polskim. Zbiór zachęca do powrotu do „ostatniego z wielkich modemistów” i sugeruje nowe, a czasami wręcz nowatorskie sposoby odczytania pisarza zaniedbanego przez publiczność i krytykę literacką ostatnich trzech dekad. (Z recenzji dr hab. Zofii Kolbuszewskiej, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego)

*********

Ernest Hemingway

This collection of essays reflects the directions of contemporary criticism of Hemingway’s prose and represents diverse critical strands and approaches. Aiming at critical variety over consensus, the authors demonstrate the rich legacy of the master from Key West and hope to convince the reader that Hemingway’s prose can still hold its appeal.

To zbiór opowiadań będących epizodami z życia szesnastu postaci. Każda historia kreśli nie tylko obraz zdarzeń, w których uczestniczą bohaterowie, lecz także w równym stopniu ukazuje wewnętrzne uniwersum ich doznań i emocji. Każda staje się zderzeniem dwóch światów – zewnętrznego i tego, który nosimy w sobie. Przenikają się i zazębiają, sprawiając, że pozornie nieistotne wydarzenia mają dalekosiężne konsekwencje. To ekscentryczna podróż po współczesnej egzystencji. W prozie bogatej w nabokovowskie detale i barowy humor Spahić maluje portret świata tak dziwnego, że może on istnieć tylko w XXI wieku.

Ognjen Spahić autor licznych opowiadań i czterech powieści. Laureat wielu nagród literackich, m.in rumuńskiej Ovid Festival Prize, przyznawanej wybitnym młodym talentom z całego świata. Zbiór opowiadań Głowa pełna radości otrzymał Nagrodę Literacką Unii Europejskiej i został przetłumaczony na kilka języków.



Tłumacz: Marta Dobrowolska-Kierył absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Tłumaczka literatury pięknej. Autorka albumów o dwudziestoleciu międzywojennym Przedwojenne Kresy. Najpiękniejsze fotografie i Przedwojenne wybrzeże. Najpiękniejsze fotografie. Varsavianistka, autorka książek dla dzieci Legendy warszawskie, Tyśka i Bartek poznają Ochotę, Odlotowe Włochy i Bielański wehikuł czasu. Współtwórczyni serii książek "Magiczny ogród sztuki"; animatorka działań kulturalnych. Współautorka i koordynatorka programów edukacji kulturalnej prowadzonych w latach 2013-2018 w ramach programów Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego: "Tajemnice sztuki współczesnej", "Tajemnice sztuki współczesnej edycja 2", "Lekcje muzealne portal dla nauczycieli", "6 obrazów dla sześciolatka" i "9 obrazów dla dziewięciolatka".



Książka została wydane w ramach projektu pt. ,,Read, Meet, Explore: Becoming European for Beginners", którego wspólnym mianownikiem są tolerancja, odwaga poznawania świata i życzliwość.

Książka poświęcona twórczości Aline Réveillaud de Lens (1881-1925), francuskiej pisarki i malarki, która od 1911 r. żyła i tworzyła w Tunezji i Maroku. W swoich dziełach poruszała kwestie związane z życiem Maghrebu i tamtejszych kobiet. Trzy kategorie badawcze, przyjęte przez autorkę opracowania – orientalizm, kolonializm i międzykulturowość – pozwalają pokazać dynamikę oraz wyjątkowość jej twórczości.

Le livre fait sortir de l’oubli l’œvre d’Aline Réveillaud de Lens (1881-1925), écrivaine et peintre française qui, depuis 1911, a vécu et créé en Tunisie et puis au Maroc, consacrant ses textes et ses tableaux au Maghreb, et plus précisément aux femmes maghrébines. Les trois catégories – l’orientalisme, le colonialisme et l’interculturalité – ont été employées pour montrer la dynamique et le caractere exceptionnel de son ouvre.

The book rediscovers the works of Aline Réveillaud de Lens (1881-1925), a French writer and painter who, since 1911, lived and worked in Tunisia and Morocco. In her works she portraited Maghreb and North African women. Three categories – orientalism, colonialism and interculturality – have been used to show the dynamics and uniqueness of her texts and paintings.

Jedna z japońskich opowieści opartych na miejscowej tradycji mającej źródło w autentycznych wydarzeniach, a mówiąca o powtórnych narodzinach pewnego Japończyka. Autor we wstępie zapewnia, że: „To, co tu podaję, nie jest zmyśloną historią – a przynajmniej nie ja jestem jej autorem. Jest to tylko przekład starego japońskiego dokumentu – raczej szeregu dokumentów, opatrzonych licznymi podpisami i pieczęciami a pochodzących z początku dziewiętnastego wieku. Korzystał z nich niejeden autor, a zwłaszcza kompilator ciekawych opowieści buddyjskich, zatytułowanych Bukkjo-hijakkwadzenszo, który ułożył z nich dwudziestą szóstą opowieść swej księgi. Niniejszy przekład jest tłumaczeniem rękopiśmiennej kopii, znalezionej w pewnej prywatnej bibliotece tokijskiej. Nie odpowiadam tu za nic, wyjąwszy kilka komentarzy, dodanych do tekstu. Mimo że początek wyda się czytelnikowi prawdopodobnie suchym, radzę przeczytać cały ten przekład od początku do końca, ponieważ, oprócz możliwości powtórnych narodzin, daje on do myślenia także o wielu innych rzeczach. Znajdzie się tu pewne odblaski dawnej feudalnej Japonii i coś ze starych wierzeń – nie wyższy Buddyzm, lecz to właśnie, co człowiekowi z Zachodu najtrudniej zaobserwować: rozpowszechniony między prostym ludem pogląd na poprzednie istnienie i powtórne narodziny. Wobec tych faktów ścisłość śledztwa urzędowego i wiarygodność dokumentów mają znaczenie drugorzędne. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Tematem książki jest tłumaczenie prawnicze. Autorka omawia najważniejsze problemy związane z tym typem tłumaczenia, począwszy od zagadnienia nieprzekładalności, poprzez ekwiwalencję, a skończywszy na kwestiach strategii translatorskich czy fałszywych przyjaciół tłumacza. Szczegółowo analizuje zagadnienia tłumaczenia prawniczego, reprezentując przy tym pogląd, że przekład terminologii prawnej jest uzależniony od stopnia przystawalności systemów prawnych, w których obrębie dokonuje się transfer. Tym samym umiejscawia ona przekład prawniczy w kontekście teorii pojmujących przekład jako pośredniczenie między kulturami. Rozważania te stanowią podbudowę analizy przekładu terminologii z zakresu prawa spółek handlowych z języka polskiego na język niemiecki, która pozwoliła na zdefiniowanie dwóch strategii tłumaczenia terminologii prawnej: kulturowej i językowej. W ostatniej części pracy autorka rozstrzyga, która z tych dwóch strategii dominowała w tłumaczeniu terminologii ksh na język niemiecki.

Niniejsza monografia jest obszernym studium teoretycznych problemów tłumaczenia tekstów specjalistycznych i obrazuje niektóre z nich na przykładzie terminologii zaczerpniętej z tekstów tłumaczeń polskiego kodeksu spółek handlowych na język niemiecki. Z uznaniem należy podkreślić, że praca jest wielowątkowa: Autorka zajmuje się nie tylko terminami w wyodrębnionym korpusie analizy, lecz także terminologią (terminoznawstwem, teorią i definicją terminu), zagadnieniem faux amis, a w związku z tym pojęciami homonimii, polisemii, tautonimii, hiponimii i heteronimii, teorią tłumaczenia, tłumaczeniem tekstów prawniczych i prawnych, językami specjalistycznymi, językiem prawa, pytaniem o przetłumaczalność/nieprzetłumaczalność tekstu, czyli niemal całością problematyki stanowiącej solidną teoretyczną podstawę analizy terminologicznej.
Z recenzji dr hab. Sławomiry Kalety-Wojtasik