International Cooperation Of Competition Authorities In Europe

Niniejszy tom Arcykapłani Izraela. Leksykon przekazuje podstawowe wiadomości na temat wszystkich arcykapłanów Izraela. O wielu wiadomo jedynie, że byli i nic więcej o ich życiu czy dziele. Większość zapisała się negatywnie w historii. Niektórzy bardziej starali się lu­dziom podobać niż Bogu.

Kapłani, a tym bardziej arcykapłani mieli być wzorcem dla ludu, pośrednikami między nim a Bogiem, ale nie zawsze spełniali swoje zadanie w sposób godny tego powołania. Już pierwszy z nich, Aaron, załamał się pod wpływem narzekań ludu twardego karku. Losy tzw. „czarnych charakterów” skłaniają do roz­ważań nad odwiecznym problemem ludzkiej natury — wyborem pomiędzy dobrem i złem. Odczytanie przeszłości objaśnia sens teraźniejszości i kształtuje postawy ludzi dzisiaj, dlatego warto poznać postacie arcykapłanów, aby historia stała się mistrzynią życia, może także dla współczesnych arcykapłanów, z których wielu stoi w ogniu krytyki.

W tej pracy dominują źródła literackie: Pismo Święte i dzieła Józefa Flawiusza. Poszczególne hasła ułożono w porządku chronologicznym, na ile to możliwe, bowiem w większości przypadków uczeni są różnych zdań, nawet ten sam autor nie zawsze podaje taką samą chronologię arcykapłanów.

Bioetyka stała się częścią życia. Wymknęła się z laboratoriów, spod mikroskopów i probówek, przechowujących tkanki w temperaturze ciekłego azotu. Przeniknęła mury laboratoriów, klinik i szpitali, by dotrzeć do ludzi, borykających się z trudnymi problemami i stawiających fundamentalne pytania, stojące blisko życia:

Czy embrion to już człowiek?
Czy można sklonować czowieka?
Czy można pogodzić ewolucję z nauką Kościoła?Jest to najważniejsza książka, uznanego etyka o międzynarodowym autorytecie, ks. Tadeusza Ślipki SJ, mocno zakorzeniona w badaniach naukowych, podejmująca takie zagadnienia, jak:
ewolucja
sztuczne zapłodnienie
diagnostyka prenatalna
klonowanie
transplantacje narządów i krwiodawstwo
eutanazja
świat zwierząt w świetle etyki
manipulacje genetyczne
sterylizacja i kastracja
stosowanie środków znieczulających (anestezja)
kara śmierci i samobójstwo
AIDS i wiele innych problemów

Zadanie kulturowe, które oczekuje dziś Europę, mogłoby więc polegać na tym, by stać się powtórnie [ ] rzymską. Tak brzmi ostatnie zdanie tej książki o źródłach europejskiej kultury, pióra wybitnego historyka idei i cywilizacji, historyka chrześcijaństwa, islamu i starożytności. Rémi Brague, zastanawiając się nad źródłami cywilizacji europejskiej i nad niezwykłym sposobem, w jaki Europa umiała czerpać z obcych źródeł i je sobie przyswajać, do Aten i Jerozolimy dodaje Rzym. A raczej: proponuje Rzym jako model kształtowania się europejskiej kultury, który Ateny i Jerozolimę łączy. Rzymskość Europy polega nie tylko na przyswajaniu sobie obcych źródeł, lecz także na świadomości, że jej tożsamość właśnie przez to zapożyczanie została ukształtowana. Książka niezwykle bogata, głęboka, uczona, zastanawiająca i pasjonująca. Agnieszka Kołakowska  

„ZAŁOŻENIE, że życie powstało przypadkowo niczym się nie różni od rozumowania, że tornado przechodzące przez samolotowe złomowisko potrafi złożyć boinga 747, gotowego do lotu.”
Sir Fred Hoyle, astronom, The Intelligent Universe, 1983

BRAKUJĄCE OGNIWO
O postulowanych przez Darwina brakujących ogniwach wiemy tylko tyle, że są nadal brakujące. Dlaczego większość kopalnych odkryć, które miały potwierdzić teorię ewolucji, okazały się albo pomyłkami, albo ewidentnymi fałszerstwami?

MUTACJE
DNA jest jak zapis programu komputerowego. Może się sam przypadkowo zepsuć, ale się sam nie naprawi. Dlaczego genetyka nie potrafi dostarczyć dowodów na ewolucję?

WIELKIE WYMIERANIE
Dlaczego nie jesteśmy w stanie zaobserwować ewolucji, natomiast na co dzień śledzimy w mediach proces odwrotny - postępującą dewolucję stałe wymieranie gatunków i degradację biosfery?

WIELKIE KATASTROFY
Dlaczego wciąż odnajdywane są skamieniałe drzewa, które utkwiły pomiędzy warstwami geologicznymi, odległymi od siebie o miliony lat? Czy czekały kilka milionów lat na powolne zasypanie? A może zostały zasypane w ramach jakiejś globalnej katastrofy, zmieniającej warunki życia na całej planecie?

Emil Cioran (1911–1995), opuściwszy w 1937 roku Rumunię na zawsze i wiodąc przez długi czas w Paryżu żywot abnegata i rowerzysty-amatora, w latach pięćdziesiątych wrócił do pisania i zaczął zyskiwać międzynarodową sławę. „Historią i utopią” (1960) zwrócił na siebie uwagę jako sarkastyczny komentator politycznej historii człowieka. Sześć obszernych esejów tego tomu daje wyraz wszystkiemu, z czego Cioran jest znany. Polityczny sarkazm jest niewątpliwie gorzkim echem młodzieńczej fascynacji i rozczarowania faszyzmem. Mizantropia i ironia biorą tu na warsztat fazę historii politycznej z komunizmem i tradycją utopijną. Autor, choć na przykład wypowiada proroctwa o przyszłości Rosji, mniej interesuje się doraźną polityką niż polityczną „mentalnością” ludzkości gotowej ulec zniewoleniu przez utopię, potępiającej to, w czym Cioran prowokacyjnie upatruje twórczej mocy: tyranów i zemstę. Jak zawsze czytelnik staje przed dylematem, czy chodzi tu o swoisty eksperyment myślowy, o pytanie, jak daleko można posunąć myśl w destrukcji tego, co ludzkość uważa za przyjęte wartości, czy też o rzeczywiste przekonania i wizje outsidera-demaskatora.

Praca skupia się na twórczości Dietricha von Hildebranda i interpretuje je, zwracając szczególną uwagę na idee modernistyczne. "Publikacja ukazuje złożoność zjawiska modernizmu oraz dowodzi, że problematyka z nim związana łączy się ściśle z rozumieniem "najbardziej podstawowych pojęć i zagadnień, takich jak np. pochodzenie religii, możliwości poznania Boga, Objawienia, dogmatu, prawdy". Autor dobrze wychwycił i ocenił reakcję na kryzys modernistyczny zarówno ze strony Magisterium Kościoła, jak i przez poszczególnych jego członków i niejako "oddolnie". Wskazał również, w jakim znaczeniu D. von Hildebrand krytykował pewne idee modernistyczne obecne po Soborze Watykańskim II. Autor przedstawił, w jaki sposób niemiecki filozof podejmował rolę Tradycji i liturgii w przekazie prawdy objawionej oraz jaki jest według niego autorytet Kościoła i rola dogmatów w tym przekazie." Z recenzji ks. dr. hab. Pawła Borto, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II