Internet ludzi

Publikacje Kamili Budrowskiej cechuje to, co winno wyróżniać wszelkie studia sięgające po zagadnienie cenzury ? rzetelna archiwalna kwerenda poparta równie rzetelną analizą materiału źródłowego. Książka „Cenzura i okolice” ujawnia wieloletnie doświadczenie Autorki w badaniach nad aktami Głównego Urzędu Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk. Zarówno na tę, jak i poprzednie jej prace (myślę przede wszystkim o „Literaturze i pisarzach wobec cenzury PRL. 1948–1958”) możemy spojrzeć jak na przewodniki po tematach i archiwach cenzury. Pod tym względem stanowią one pouczającą lekturę nie tylko dla osób inicjujących swoją drogę naukową, stojących dopiero u jej początku, ale nawet dla tych, którzy są już na niej obecni od dłuższego czasu. Jedni i drudzy zaciągają u Kamili Budrowskiej dług wdzięczności.

z recenzji wydawniczej prof. Sławomira Buryły


Kogo może i powinna zainteresować ta książka? Niewątpliwie literaturoznawców i historyków oraz wszystkich zainteresowanych dziejami PRL. I choć nie jest to monografia, a jedynie zbiór artykułów, zawiera szereg nowo odkrytych materiałów, stawia ciekawe pytania i inspiruje do dalszych badań, dzięki czemu prezentuje wysokie walory naukowe. W tym miejscu warto dodać, że ma ona także wymiar aktualny. Współczesna kultura i szeroko rozumiany świat mediów boryka się z problemami manipulacji słowem mówionym i pisanym. Wprawdzie nie ma już cenzury takiej, jaka panowała w PRL i w państwach obozu socjalistycznego, mamy jednak odczucie, że problem naginania informacji do aktualnych tendencji politycznych czy ideologii nie minął. Instytucje kontrolowania myśli zniknęły, ale mechanizmy manipulacji trwają nadal. Lektura książki Kamili Budrowskiej dostarcza wiedzy o metodach stosowanych przez cenzorów, a ich znajomość może przyczynić się do lepszego rozeznania dzisiejszych, często skrywanych, intencji rozmaitych kampanii medialnych.

z recenzji wydawniczej prof. Zbigniewa Romka

Praca historyczna o charakterze eseistycznym poświęcona najistotniejszym problemom powstawania i obiegu informacji od czasów najdawniejszych po wiek XX. Autor ukazał mechanizmy tworzenia informacji, jej różnorodne funkcje i konteksty (informacja jako dobro społeczne, informacja jako narzędzie władzy, informacja a światopogląd, informacja a postęp techniczny), a także zagadnienia związane z odbiorem informacji i jej wpływem na społeczeństwo.

Profesor Ireneusz Ihnatowicz (1928-2001), długoletni wykładowca Uniwerytetu Warszawskiego, był jednym z najwybitniejszych znawców dziejów ziem polskich w XIX wieku. Autor wielu prac, m.in.: Burżuazja warszawska, Przemysł łódzki w latach 1860-1900, Społeczeństwo polskie od X do XX wieku.
Pierwsze wydanie książki Człowiek, informacja, społeczeństwo ukazało się w „Czytelniku” w 1989 roku; obecną edycję uzupełniono o nowy materiał ilustracyjny oraz indeksy.

Między dziennikarstwem a public relations istnieją wielorakie związki. Na przykład część materiałów w kampaniach public relations jest umieszczana w mediach. Dla specjalistów z dziedziny PR bardzo ważne są wiedza i umiejętności dziennikarskie. Poza tym znajomość środowiska dziennikarskiego w public relations ma kluczowe znaczenie w media relations. Punktów stycznych obu dziedzin jest znacznie więcej, o czym świadczy również to, że w uczelniach kształcących dziennikarzy są wykładane przedmioty związane z public relations.

W XXI wieku obserwujemy rozwój mediów masowych: rosnącą liczbę kanałów i różnicowanie się form przekazu, przekształcenia instytucjonalne, zmiany rynkowe i dotyczące odbioru. Jeżeli chodzi o skutki społeczne, to jedne zmiany mogą oznaczać korzyści, inne zaś wzbudzają uzasadniony niepokój. Nie jest to obojętne ani dla dziennikarzy ani dla PR-owców jako dla grup zawodowych.

Książka zawiera artykuły specjalistów mających doświadczenie w jednej, jak i w drugiej dziedzinie, zarówno praktyków, jak i teoretyków. Zamiarem autorów jest ukazanie z jednej strony związków między dziennikarstwem a PR, a z drugiej strony różnorodnych form działalności w tych dziedzinach.

Dlatego tematyka jest bardzo zróżnicowana: od etycznych aspektów pracy w obydwu zawodach, poprzez możliwości dywersji w mediach przy użyciu środków z pogranicza propagandy i PR, oddziaływania public relations w warunkach kryzysowych oraz w pracy urzędników samorządowych, aż po prasę młodzieżową i ezoteryczną. Jest to zatem rodzaj panoramicznego ujęcia tej problematyki.

Autorzy są pracownikami kilku uczelni: Społecznej Akademii Nauk (filii w Warszawie), Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Pracują ponadto w rozmaitych instytucjach jako praktycy.

Najsłynniejsza biografia ostatnich lat
Pierwsze wydanie „Kapuściński non-fiction” było wydarzeniem wykraczającym poza ramy literatury i kultury. W burzliwym sporze o nią przejrzała się współczesna Polska wraz ze swoimi namiętnościami, niepokojami, kompleksami. Książka przyniosła Arturowi Domosławskiemu wielką popularność i tytuł Dziennikarza Roku, ale stała się też powodem oskarżeń i procesów. Po siedmiu latach i pozytywnych werdyktach sądów najgłośniejsza biografia ostatnich lat wraca do księgarń w pełnej, nieocenzurowanej postaci.
Ponadto niniejsza edycja wzbogacona jest o obszerne posłowie Piotra Bratkowskiego oraz liczne opinie dziennikarzy, pisarzy, publicystów – polskich i zagranicznych. Dodatkowe materiały przypominają kulisy powstania książki i temperaturę toczącego się wokół niej sporu. Teraz, mając w pamięci tamte emocje, można raz jeszcze, wnikliwiej i z większą wrażliwością przyjrzeć się obu bohaterom książki: Maestro Kapuścińskiemu i jego biografowi Domosławskiemu. Ta klasyczna już książka to pozycja obowiązkowa w biblioteczce każdego miłośnika biografii i reportażu.
Mistrzowska biografia.
THE NEW YORK TIMES
Poruszająca i kontrowersyjna.
THE ECONOMIST
Przejmująca, frapująca, wnikliwa.
LONDON REVIEW OF BOOKS
Nie tylko fascynująca biografia ważnego pisarza, lecz także subtelne studium o życiu w systemie autorytarnym. Poszukuje zrozumienia, nie potępienia...
THE OBSERVER

Książkę Media jako przestrzenie muzyki postrzegam jako ważną, potrzebną i wartościową. Wypełnia ona swoistą białą plamę w obszarze badań nad społeczno-kulturowymi aspektami funkcjonowania muzyki. Jej wartość stanowi sam jej przedmiot ‒ muzyka, rzadko eksplorowana w dyskursie naukowym. O bogactwie recenzowanej monografii świadczy wielość perspektyw i paradygmatów naukowych prezentowanych przez autorów zaproszonych do wspólnego namysłu nad kondycją muzyki we współczesnym krajobrazie kulturowym i medialnym. Owa wielość spojrzenia sprawia, że prezentowany obraz staje się możliwie pełny i barwny, choć nie rości sobie prawa do wyczerpywalności. W wielu wymiarach wydaje się jedynie podawać w wątpliwość, prowokować, inicjować dyskusję, przekonywać do tak właściwego chociażby dla muzyki rockowej bycia w kontrze, i ten właśnie wymiar uznaję za szczególnie cenny. Jestem przekonana, że po lekturze tej książkinawet muzyczni malkontenci przekonają się, że o muzyce można pisać naukowo, a sprowadzanie muzyki per se do poziomu trywialnej i banalnej formy rozrywki jest nieuprawnionym uogólnieniem. Żywię przekonanie, że jakość namysłu nad muzyką stanowi doskonały probierz kondycji kultury w ogóle, zachęcam zatem czytelników do wspólnej refleksji i pochylenia się nad nią. prof. Magdalena Szpunar

Książka poddaje refleksji współczesne kłopoty z prywatnością w kontekście funkcjonowania nowych technologii rozwijanych w demokratycznych strukturach liberalnych społeczeństw zachodnich. Autorka posługuje się kategorią asymetrii przejrzystości, ażeby opowiedzieć o relacji jednostki (użytkownika, obywatela, konsumenta) z przedstawicielami rządów państw oraz międzynarodowych korporacji w zglobalizowanym świecie. Przygląda się budowanym przez technologiczne firmy iluzjom i tropi ich przejawy w konkretnych zjawiskach: dezinformacji, moderacji treści czy (mikro)targetowania reklam w serwisach społecznościowych. Kontekst jej badań stanowi filozoficzna refleksja nad postawami nowoczesności i ponowoczesności, ale także namysł nad prywatnością w perspektywie długiego trwania oraz szeroko nakreślona panorama procesów i wydarzeń historycznych (m.in. zimnej wojny, kontrkultury amerykańskiej czy narodzin Internetu). Aleksandra Binicewicz – doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o kulturze i religii, adiunkt w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jej dysertacja Kulturoznawcza analiza pojęcia prywatności w kontekście rozwoju nowych technologii przedkładana czytelnikowi w formie niniejszej książki została wyróżniona w XIV edycji konkursu Narodowego Centrum Kultury na najlepszą pracę doktorską z dziedzin nauk o kulturze.