Jaki to owad? Atlas dla dzieci

Cecylia Malik, młoda krakowska artystka, począwszy od 25 września 2009 przez rok codziennie wspinała się na jedno drzewo. Tak powstał niezwykły cykl 365 drzew, dla którego inspiracją była powieść Italo Calvino z 1957 r. Baron drzewołaz.

Akcja trwała równo rok, czyli 365 dni, w czasie których zdobyłam 365 drzew, za każdym razem inne. Jest to mój pamiętnik, ale też prywatna rebelia, mały bunt.
Cecylia Malik

Fotografie zebrane w formie albumu opatrzone są tekstami kilkunastu autorów, m.in. Sylwii Chutnik, Adama Wajraka oraz licznych entuzjastów działania podjętego przez Cecylię Malik, którzy podają rozmaite sposoby czytania 365 drzew, od wątków emancypacyjnych, ekologicznych, zjawiska odzyskiwania przestrzeni publicznej przez mieszkańców miast, po czysto przygodowe.

Tłumy dziewczyn będą chciały wspiąć się wyżej, niż się da, wyżej, niż się żyje. Do chmur, może nawet do gwiazd. Spojrzą z góry na dotychczasowy dom z jego nagle maleńkim ekranikiem telewizora typu plazma.
Sylwia Chutnik

Choć Cecylia jest malarką, to jej drzewny projekt dla mnie nie jest tylko artystyczny. On jest przyrodniczy, bo przywraca nam, ludziom, drzewa.
Adam Wajrak

Cecylia Malik – absolwentka Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP. Współtwórczyni Farmy sztuki oraz Małego Klubu Bunkra Sztuki w Krakowie. Za realizację projektu 365 drzew zdobywczyni tytułu „Kulturystka roku 2010”, nagrody przyznawanej przez Instruktorów Radiowego Domu Kultury Programu 3 Polskiego Radia. Nominowana do nagrody Kulturalne Odloty krakowskiej „Gazety Wyborczej”.

W publikacji przedstawiono historie rozwoju, budowę i zasady działania podstawowego ręcznego karabinu maszynowego znajdującego się w uzbrojeniu Wojska Polskiego we wrześniu 1939 roku. Broń ta była szeroko używana w polskich oddziałach partyzanckich. Karabin ten ukazano na tle innych ręcznych karabinów maszynowych z lata 1914-1939.

Powieść Ihara Babkowa to historia w dziesięciu odsłonach z życia dzielnego oświatowca i encyklopedysty Jana Adama Marii Kłakockiego, twórcy Białoruskiego Archiwum Snów i autora kontrowersyjnej rozprawy na temat kartezjanizmu. W rzeczywistości jednak książka Babkowa nie ma głównego bohatera. Na jej kartach, tak jak w marzeniach sennych, pojawiają się postaci fikcyjne i historyczne, bohaterowie współcześni i z dalekiej przeszłości. Spotykają się tutaj starożytni filozofowie i hipisi, Adam Mickiewicz i kagiebiści, hetman Ogiński i buddyjscy mnisi. Postaci bez przerwy mijają się na korytarzach sowieckich uniwersytetów, przypadkiem wpadają na siebie na ulicach, w hotelowych pokojach, kawiarniach i szpitalach wariatów. I żadna z nich nie jest całkiem pewna, czy historia, w której uczestniczy, rozgrywa się naprawdę. Wszyscy być może tylko śnią. A może tylko śni o nich czytelnik. Powieść "Adam Kłakocki i jego cienie" uważa się za pierwszą białoruską powieść postmodernistyczną. Porównuje się ją do utworów Borgesa, Pavicia i Cortázara. W samej Białorusi książka Babkowa nie mogła trafić do normalnej dystrybucji. Powieść do dzisiaj krąży tam z rąk do rąk, odczytywana jako zapis duchowych doświadczeń mieszkańców zapomnianej części Europy i wielkie oskarżenie reżimu Łukaszenki.

„Antygona w piekle” to mocna powieść o miłości w znaczeniu co najmniej podwójnym – o miłości siostry, która musi i chce pomścić zamordowanych przez terrorystów braci, ale sama wpada w ich ręce, oraz o miłości zakochanego w niej mężczyzny, który – żeby ją uwolnić – zaciąga się w szeregi terrorystów. Dla miłości więc gwałci i morduje. Pisana jest surowo, w stylu reportażowym, boleśnie kojarzącym się z gorącymi tematami współczesnej publicystyki, ale rezonują w niej też znane standardy kulturowe – kazirodztwo, związki rodzinne, niewinność, ofiara i bunt wobec losu; ów ostatecznie okazuje się absurdalny. Antygona w tytule przywołuje znaną tragedię także dlatego, że bohaterka jest Greczynką, zderzać się musi jednak z innymi kulturami i nacjami. Akcja zaczyna się w Berlinie (z reminiscencją oświęcimską), przebiega szlakami uchodźców, a kończy na Śląsku. Autor stawia niepokojące pytania o cenę, jaką człowiek zdolny jest zapłacić za ocalenie własnej wizji świata i ważnych dla niego wartości. Autor o książce: To opowieść o niezwykłej kobiecie w piekle współczesnego świata. Patrzymy na nią oczyma zakochanego mężczyzny, któremu los zafundował wędrówkę w tym piekle po karkołomnej spirali. W przeciwieństwie do Dantego musiał zapłacić za to najwyższą cenę, ale skarb miłości jest przecież tego wart. Mocno w to wierzę i ta wiara pozwoliła mi przetrwać niejedną chwilę rozpaczy. Marek Weiss (Weiss-Grzesiński) urodzony w 1949 roku w Chorzowie – absolwent polonistyki UW i reżyserii na PWST – ma bogaty dorobek teatralny w kraju i za granicą. Wiele spośród jego ponad stu pięćdziesięciu prac zachwyciło publiczność; były ozdobą międzynarodowych festiwali, zdobywały tytuły najciekawszych wydarzeń roku. Wystawiał arcydzieła Szekspira, adaptował dramaty stricte literackie dla potrzeb scen muzycznych, ściśle współpracując z choreograf Izadorą Weiss. Dał się poznać jako przedsiębiorczy dyrektor i twórczy reżyser scen Warszawy, Gdańska, Poznania, Wrocławia, Bytomia, Słupska. Prowadził zajęcia dla reżyserów w akademiach teatralnych w Warszawie i Krakowie. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń, wśród nich nagrodę teatralną Komitetu Kultury Niezależnej Solidarności za rok 1987 i srebrną Glorię Artis Ministra Kultury i Sztuki w roku 2005. We wrześniu 2016 roku przeszedł na emeryturę i poświęcił się literaturze. Jest autorem kilkudziesięciu artykułów oraz trzech wydanych powieści: „Boskie życie”, „Cena ciała” i „Brat bies”.

Celem arteterapii nie jest tworzenie dzieł sztuki, a zatem utworów odpowiadających określonym kanonom artystyczno-estetycznym, lecz przede wszystkim proces tworzenia nastawiony na trwałe przywracanie pacjentowi (podopiecznemu) wiary w życie, w jego sens. Arteterapia, będąc dyscypliną wiedzy i umiejętności należącą do pedagogiki, psychologii i psychiatrii, korzystając z komunikacji werbalnej i pozawerbalnej, jest nastawiona na wszechstronną aktywność twórczą, a więc plastykę, muzykę, dramę, taniec, literaturę piękną itd. Oczywiście, ze względu na specjalizacje artystyczne arteterapeuci winni wykazać się kwalifikacjami zawodowymi. Ich przygotowaniem zajmują się uczelnie posiadające kadrę naukową, w skład której wchodzą artyści z przygotowaniem psycho-socjo-pedagogicznym.

Atlas turystyczny Pragi to doskonała pomoc w planowaniu udanych wakacji! Książka zawiera najważniejsze informacje na temat tego czeskiego miasta: jego historii, zwyczajów, kuchni i kultury. Jej niebywałym atutem są propozycje gotowych tras zwiedzania poszczególnych dzielnic, a także mostów praskich i najważniejszych zabytków. Barwne zdjęcia i staranne opisy pomogą zorganizować dopasowany do oczekiwań urlop