Jeden dzień

W wilczej norze przychodzą na świat trzy szczeniaki. Jeden z nich, obdarowany kłopotliwym imieniem Ambaras, jest mniejszy i słabszy od braci z watahy. Wilczkami przez większość czasu opiekuje się piastun, stary wilk nazywany Kulawcem. Ambaras radzi sobie z treningami łowieckimi pod surowym okiem Kulawca tylko dzięki sprytowi i łutowi szczęścia. Ma też dwie, skrzętnie skrywane tajemnice. Po pierwsze, od urodzenia nie czuje żadnych zapachów, co dla wilka jest katastrofą. Po drugie zaś – jako jedyny spośród wszystkich wilków rozumie ludzką mowę. Ten niezwykły dar oraz wielkie serce sprawią, że Ambaras pospieszy na pomoc zagubionej w lesie dziewczynce i sam wpadnie we wnyki.
Nie będziemy zdradzać co się wydarzy dalej, powiemy tylko, że „Ambaras” to piękna, chwytająca za serce i napisana wartkim językiem opowieść o przyjaźni, bohaterstwie, odwiecznym strachu ludzi przed wilkami oraz wilków przed ludźmi a także o tym, jak mądra współpraca wilka z człowiekiem może ocalić wilcze i ludzkie życie. To również niezwykła bajka o byciu innym i o niespodziewanej szansie, jaka się dzięki temu pojawia.

Bajki. I dla dzieci, i dla dorosłych, o aniołkach, diabełkach, ludziach… Bo niby to są bajki. A właściwie nie bajki, tylko nasza rzeczywistość. Niby to się dzieje nie wiadomo gdzie. A tymczasem wiadomo, że dzieje się to tu na ziemi, wśród nas. Ks. Mieczysław Maliński, znany przede wszystkim jako autor wielu zbiorów swoich najkrótszych kazań-re?eksji, a także książek teologicznych, etycznych, beletrystycznych i poświęconych papieżowi Janowi Pawłowi II, jest też autorem bajek jak to sam określił – nie tylko dla dzieci. Wreszcie ukazały się tak długo oczekiwane, dawno wyczerpane i bezskutecznie poszukiwane bajki. Bajki, które urzekają swoją prostotą a równocześnie głębią i dzieci, i dorosłych - jak to sam Ks. Mieczysław Maliński określił: "Bajki nie tylko dla dzieci". Obecne wydanie daje powiększony zakres tekstów, obejmując równocześnie w jednym tomie dotychczasowe małe tomiki. Czarno-białe, prościutkie ilustracje pozwalają dziecku samodzielnie ubarwić świat Aniołków – rozwijając wyobraźnię, głębiej zaangażować się w tekst. "Opowiadałem w swoim życiu bardzo dużo bajek. Czasem przychodziłem do dzieci, które leżały już w łóżeczkach i „na dobranoc” opowiadałem „bajki na półtora kilometra”, które nigdy nie mogły się skończyć. Czasem opowiadałem bajki młodzieży przy ogniskach – już słońce zaszło, było ciemno, w oddali stał las, a w ogniu dopiekały się ziemniaki. Czasem opowiadałem bajki, gdy pan dyrektor lub pani dyrektor poprosili mnie o zastępstwo w klasie. A już zawsze opowiadałem bajki w kościele, gdy był dzień Świętego Mikołaja. Może się zdziwisz: „Jak to w kościele? Przecież tam są również dorośli ludzie?” Tak. Opowiadałem bajki również dorosłym. Bo każdy dorosły nie tylko był dzieckiem, ale tym dzieckiem pozostaje i pozostanie do końca. Dorosłym też więc trzeba bajek, by pomóc im żyć. Tak jak dzieciom". (ks. Mieczysław Maliński)

Poznajcie Gaję, dziewczynkę, która mieszka w samym sercu lasu! Gaja ma siedem lat i właśnie zaczyna pierwszą klasę. Jej życie bardzo różni się od życia jej rówieśników. Dziewczynka mieszka w leśniczówce i rozpoczęła edukację domową. Nauczycielami Gai są rodzice, którzy wymyślają najlepsze lekcje na świecie! To dzięki nim dziewczynka wie, gdzie jest Skandynawia, kim jest Hans Christian Andersen i jak zbudować karmnik dla ptaków. Taka szkoła może być naprawdę przyjemna! Ale Gaja nade wszystko pragnie mieć przyjaciół, o których nie tak łatwo w oddalonym od miasta lesie. Dziewczynka czerpie radość z codziennych chwil spędzanych wspólnie z rodzicami w cudownym leśnym zakątku, w którym również nie brakuje przygód! Okazuje się, że nawet w spokojnym lesie niespodziewanie mogą zjawić się złodzieje drzew, leśniczówką może wstrząsnąć potężny orkan, a opuszczony wiejski cmentarzyk może stać się scenerią strasznych historii o duchach! Choć Gai zdarza się tracić nadzieję na zdobycie prawdziwych przyjaciół, jesienią jej ukochana Gajówka coraz częściej rozbrzmiewa gwarem i śmiechem. „Gaja z Gajówki” autorstwa Anny Włodarkiewicz („Misiu, wróć”, „Lato Toli”) z ilustracjami Katarzyny Piątek to pełna humoru, urocza opowieść o pewnej piegowatej dziewczynce, która pokaże młodym czytelnikom proste i z pewnością nienudne życie wśród natury, wypełnione miłością i przyjaźnią.

Zwariowana ulubienica dzieci, Ciocia Jadzia, znów zaskakuje! Tym razem wraz ze swoją bratanicą jedzie do Transylwanii, kraju Drakuli. Czeka ich wiele przygód - będą nocować w zamku prababki Brunhildy, zjedzą jajka mrówek transylwańskich i… dowiedzą się czy w zamku straszy. Ich opiekunem będzie Vlad IV, niezwykle tajemniczy majordomus. Ciocia Jadzia i jej bratanica szybko zauważą, że służący coś przed nimi ukrywa...

Takiej książki jeszcze nie było! Dowiesz się z niej, co samochody lubią, a za czym nie przepadają, jak są zbudowane czy co robią przez całe życie. Wehikuł czasu zabierze cię w podróż w przeszłość, aż do epoki dinoaut, oraz w przyszłość… Przyjrzysz się pracy projektantów, poznasz niezwykłe wyścigówki, odwiedzisz wielkie samochodowe miasto, zajrzysz do szkoły dla aut, parku samochodowego i na targi. Ale uwaga! Między faktami mogło się zaplątać trochę plotek… choć przecież w każdej plotce jest ziarenko prawdy. Artur Nowicki jako chłopiec marzył, żeby zostać pilotem, dlatego najczęściej rysował samoloty. Później chciał być czołgistą i zaczął rysować same bitwy pod Studziankami. Myślał też o karierze krawca, ale nic z tego nie wyszło. Tata łamał sobie głowę, co z niego wyrośnie, a mama często mówiła, że chyba ksiądz, lecz nieznane są źródła tego pomysłu. Ostatecznie ukończył szkołę średnią jako mechanizator rolnictwa. Nie zdążył jednak popracować w zawodzie, bo zrozumiał, że to, co lubi najbardziej, to malowanie. Dlatego zdecydował się na studia na Wydziale Wychowania Artystycznego WSP w Częstochowie (obecnie Akademia Jana Długosza). W 1993 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Filipa Sztuki. Od ponad dwudziestu lat tworzy ilustracje do czasopism i książek dla dzieci. Organizuje i prowadzi spotkania oraz warsztaty twórcze dla dzieci i młodzieży. Mieszka z rodziną na wsi. Spędza dużo czasu w pracowni, gdzie wymyśla i rysuje bohaterów kolejnych książek. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Drugi tom przygód sympatycznej ryjówki, znanej już ze swego pamiętnika. Tym razem Florka pisze listy do przyjaciółki z wakacji – myszki Józefiny – w których relacjonuje „na gorąco” wszystkie ważne zdarzenia ze swego codziennego życia. Pisze dużo i ciekawie. Na przykład o tym, w jaki sposób ryjówka może zamienić się w świnkę… Przede wszystkim jednak dowiadujemy się z jej listów, co się dzieje, gdy w domu małej ryjówki niespodziewanie pojawi się dziwne zjawisko zwane MŁODSZYM RODZEŃSTWEM. Florka jest teraz starszą siostrą i ta nowa rola staje się dla niej nie lada wyzwaniem…

Książka wpisana na Złotą Listę kampanii „Cała Polska czyta dzieciom”.