Jestem takim samym człowiekiem

"Tom '32 ślady ku' to wielowątkowa opowieść o ludziach i zdarzeniach, które zaskakują swoją nieoczywistością i wzbudzają bunt. Gniew jest najważniejszą emocją książki pulsującej od uczuć i oczekiwań na to, co ma nadejść. Autor skomponował tom precyzyjnie i drobiazgowo: odyseja rozpoczyna się od narracji o ojcu, a kończy informacją o kobiecie w ciąży. Nasz los to zdanie bez finału, każdy moment życia to ludzka inicjacja, wejście w nieodgadniony nurt egzystencji. Pisać znaczy na nowo zaczynać swoje bytowanie, wędrować przez kraj uczuć i opowiadającego o nich języka, podróżować po cudnych manowcach przeżyć. Według poety zamieszkujemy sny psów, a wiersze są onirycznymi peregrynacjami. Miłosz Waligórski stworzył przedziwne, senne krajobrazy i historie, zapukał do drzwi horyzontu. Warto w ten świat się zanurzyć i przemierzać go w całej jego jaskrawości".
Paweł Tański

Bierz i czytaj... to zbiór tekstów - jak pisze sama Autorka - łączących w różnym stężeniu formę eseju, szkicu, recenzji, sprawozdania lub felietonu. Dotyczą one zarówno utworów z zakresu literatury pięknej, literatury faktu oraz tekstów naukowych i popularnonaukowych, spektakli teatralnych, filmów i wystaw.
"Bierz i czytaj”, jeśli chcesz cokolwiek z tego, co się dookoła dzieje, pojąć i nazwać, jeśli zastanawiasz się, kim jesteś i kim są inni, jeśli chcesz sprawdzić, co inni mają do powiedzenia na tematy, które cię obchodzą, jeśli pytasz o sens i urządzenie świata oraz swego w nim miejsca, jeśli chcesz zachować odrobinę dystansu wobec sytuacji, które wydają się najzupełniej zwariowane… Obietnica takiego spojrzenia na rzeczywistość i tego rodzaju rozpoznań zdaje się kryć między innymi właśnie w książkach przedstawianych w kolejnych pięćdziesięciu pięciu rozdziałach niniejszego zbioru…

Ze Wstępu
Zbiór szkiców Agnieszki Kłakówny oszałamia, a zarazem zawstydza. Oszałamia erudycją autorki, która książki czyta, czy może pochłania nieustannie, a już na pewno z namiętnością, robi to bowiem dla przyjemności myślenia, a nie jedynie z zawodowego obowiązku... Czyta świat w sposób oryginalny, intensywny, otwierając czytelnikom oczy lub przynajmniej podsuwając im setki inspiracji.
Fragment recenzji Andrzeja Franaszka

Defraudacja czasoprzestrzeni to zbiór jednocześnie łatwych, jak i trudnych wierszy, zapraszających nas do zastanowienia się nad tym, co w życiu… przeżywamy. „Grzeszyłem bo tak trzeba było się łudziłem by lżej się żyło czas trwoniłem bo go nie starczyło ciągle marzyłem kiedy to było… całe to późniejsze życie chaotyczny korowód nadgodzin i rat nadziei ciągłych na lepsze jutro miłości przeżytych zaledwie skrótowo z drżącym sercem odpamiętnię dawno już przeżyte chwile oprawię je rozszalałym tętnem Na tyle mnie dziś stać na tyle” Choć tomik Defraudacja czasoprzestrzeni niesie ze sobą zadumę nad życiem, to potrafi również wywołać uśmiech na twarzy dzięki sprytnym spostrzeżeniom Autora i jego ciekawym opisom ludzkiej egzystencji. Mimo wymagającej treści, wiersze czyta się łatwo dzięki ich delikatnemu rytmowi i subtelnemu rymowi. Pozycja dla wszystkich, którzy lubią się na chwilę zatrzymać, zagłębić w przyjemną poezję i zadumać nad trafnością zawartych w niej opisów.

Nowy przekład dzieła Goethego. Prezentowana książka to pełne wydanie wraz z oryginalnymi „Notami i rozprawami dla lepszego rozumienia Dywanu Zachodu i Wschodu”, a także obszernym posłowiem prof. Wojciecha Kunickiego:
„Jak wszystkie teksty Goethego, jest to twór kokieteryjny, bo aktorski. Liryka roli z wymykającymi się znaczeniami, niepozwalająca na jakiekolwiek utrwalania sensów, poza jednym: słownego wyrazu
w o l n o ś c i w e mnie (Freisinn), bez jakichkolwiek pretensji do zaanektowania czy ograniczania tej wolności przez narzucane sensy. Obowiązuje tu podstawowa zasada poetycka w i e l o k r o t n y c h
w z a j e m n y c h o d z w i e r c i e d l e ń. Poeta jest Hafizem, Hatemem, Mirzą, kupcem, podróżnym, Beduinem, starym parsem, Mahometem pod Bedr czy w raju, odnajduje siebie w Zulejce i sakim, którzy wchodzą z nim w ironiczny często dialog, będący obok obrazu podróży oznaką kolejnej strategii poetyckiej Goethego. Jest Timurem, Aleksandrem, Napoleonem, którzy są także odzwierciedleniem jego wyobrażeń o wielkości. Jest to zatem pierwszy w dziejach literatury powszechnej, które to pojęcie, analogiczne do „historii powszechnej”, ukuł właśnie sam Goethe, zwarty tom poetycki, wskazujący swoim tytułem Dywan Zachodu i Wschodu – przy całej różnorodności właściwej perskiemu dywanowi, zgromadzeniu zatem – na jeden temat: kreację jednego w swej różnorodności świata za pomocą słowa.
(...)
Niesamowita jest powaga, z jaką nauka traktuje ten zbiór. Każe ona ignorować element błazeństwa, żartu, persyflażu kryjący się w poezji Hatema, Hafi za, Mirzy, Goethego czy jak im tam, traktując bez należytej powagi dyrektywę poety, że może on, choć błazeński, być też mistycznie święty.”

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego

Niepublikowany wcześniej tomik poezji profesora Grzegorza Białkowskiego (ur. 08.12.1932) – fizyka: uczonego, dydaktyka i popularyzatora, autora prac naukowych, podręczników akademickich i szkolnych, a zarazem humanisty: poety, historyka nauki, filozofa, profesora i rektora Uniwersytetu Warszawskiego (w latach 1985-1989), negocjatora przy Okrągłym Stole z ramienia Solidarności, senatora elekta I kadencji Senatu RP.

Profesor zmarł 29.06.1989 u progu wolności, którą pomógł wywalczyć. Pozostawił niewydane Figury z piasku. W tytułowym wierszu Archimedes widzi nadciągające wojska, ale spokojnie kreśli na pisaku swoje koła…