Jeszcze jeden dzień

Jedna z najsłynniejszych powieści XX wieku! Nowe tłumaczenie, obnażające współczesne formy zniewolenia.

Okrutna i sugestywna wizja świata, w którym rządzi przemoc i strach, a władza panuje nie tylko nad losem człowieka, ale też nad jego myślami i uczuciami. Boleśnie aktualna opowieść o pragnieniu władzy i konsekwencjach jej nadużywania.

Zarazem to przejmująca, głęboko ludzka opowieść o samotności, o tęsknocie do miłości, wolności, prawdy. Historia tragicznej pary kochanków, Winstona i Julii, czytana na całym świecie, często w podziemnych lub przemycanych wydaniach, była głosem ostrzeżenia przed zniewoleniem umysłu. Użyte w niej pojęcia – „nowomowa“, „Policja Myśli“, „dwójmyślenie“ czy „Wielki Brat“ – weszły do języka potocznego wielu narodów.

Literackie mistrzostwo świata! Pozycja obowiązkowa!

1984 George’a Orwella jest porażającą wizją totalitarnej przyszłości, w której wszyscy są niewolnikami despotycznego reżimu. Wydanie w nowym tłumaczeniu (pierwszy polski przekład wykonany po 1990 roku).

"To był kwiecień, zimny bezchmurny dzień, zegary biły trzynastą”.

Pierwsze zdanie słynnej antyutopii George’a Orwella rozpoczyna opis totalitarne go świata, w którym miłość nie istnieje, myślozbrodnię karze się śmiercią, historię przepisuje wciąż od nowa, a język pozbawia znaczenia. Świata po Rewolucji, gdzie nad zdewastowanym Londynem górują budzące grozę gmachy Ministerstw Miłości, Prawdy, Pokoju i Dostatku i gdzie brakuje wszystkiego poza syntetycznym ginem. Świata, w którym zakazano zmysłowości, dzieci zwrócono przeciw rodzicom, a całą gorycz i nienawiść obywateli wymierzono we wrogów ludu i obce mocarstwa. Świata, w którym przeszłość jest martwa, przyszłość niewyobrażalna, Partia może wszystko, a zwykły człowiek nie ma żadnych szans.

W tym świecie Winston Smith, szeregowy pracownik Wydziału Archiwów Mi nisterstwa Prawdy, wymyka się pewnego dnia z pracy w porze lunchu, wyjmuje z szufldy nabyty nielegalnie czysty zeszyt i choć nad miastem latają helikoptery szpie gujące mieszkańców przez okna, zaczyna prowadzić dziennik, którego pierwszy wpis umieszcza pod datą 4 kwietnia 1984. Dziennik, który zaprowadzi go do kazamatów Ministerstwa Miłości.

Abchazja ma swoje terytorium, granice i obywateli. Prezydenta, premiera, parlament i armię. Centralna Komisja Wyborcza organizuje wybory, poczta emituje znaczki. Trzydziestoletni helikopter Abchaskich Linii Lotniczych wozi pasażerów z Suchumi do wysokogórskiego Pschu, a obywateli informują agencja Apsnypress, telewizja, radio, gazety, internet. Wojciech Górecki jest jedną z nielicznych osób, które miały okazję obserwować, jak w ciągu dwudziestu lat rodzi się, rozwija i chyli ku upadkowi abchaskie parapaństwo o spornych granicach i niejasnym statusie. Polska nie uznaje Abchazji, uważając ją za część Gruzji. Tego samego zdania jest reszta świata – z wyjątkiem Rosji, Nikaragui, Wenezueli, Nauru, Vanuatu i Tuvalu. Uznanie Abchazji i coraz liczniejszych państw o podobnej genealogii zrodziłoby dziesiątki nowych konfliktów i wywróciło do góry nogami międzynarodowy ład…
„Abchazja” zamyka kaukaski tryptyk Wojciecha Góreckiego, rozpoczęty „Planetą Kaukaz” i „Toastem za przodków”. „Literacki reportaż o Abchazach i Abchazji zamyka kaukaski tryptyk Wojciecha Góreckiego. Jest to książka napisana con amore – z uczuciem i współczuciem. Autor barwnie opowiada o życiu trudnym i radościach ludzi prostych i intelektualistów, pasterzy i żołnierzy, profesorów i chłopów. Znawca Kaukazu wprowadza nas z poczuciem humoru w zawiłości i dramaty narodów i grup etnicznych, które wiele łączy i niemal wszystko dzieli – historia, języki, kultura, mentalność…
Fascynująca opowieść!” prof. dr hab. Adam Daniel Rotfeld „Wojciech Górecki (zbieżność nazwisk przypadkowa) napisał książkę, w której wiele jest o nacjonalizmach i stereotypach, z których rodzą się demony. Tam prawd jest tyle, ilu aktorów, i każdy umie zabijać. Nienawiść i pogarda mogą dotyczyć mieszkańców sąsiedniej ulicy lub sąsiedniego domu.
Górecki pokazał nam kolejną część kaukaskiego mikrokosmosu, który dzięki niemu stał się bardziej zrozumiały i bliższy. Tryptyk ma to do siebie, że po trzeciej części się kończy. Ja jednak się nie smucę, bo wiem, że kogo oczarował tamten świat, będzie do niego wracał, a Górecki na pewno wciąż będzie o nim pisał!” Piotr Górecki „Wojciech Górecki kończy swój znakomity kaukaski tryptyk najbardziej osobistą „Abchazją”. Ale tak jak w „Planecie Kaukaz” i „Toaście za przodków” doskonale łączy powściągliwość analizy socjologiczno-historycznej z potoczystą narracją, wspartą zmysłem obserwacji i ciekawością wybitnego reportera. To jednocześnie książka przygodowa i hymn pochwalny na cześć odchodzącego w zaświaty klasycznego dziennikarstwa, które wszystko musi zobaczyć na własne oczy. Zwłaszcza na Kaukazie.” Marcin Meller „Prawdopodobnie najlepsza książka o Abchazji.” Edward Lucas, „The Economist”

Drugi (po opus magnum, Fikcjach) koronny zbiór skondensowanych, ale jakże pojemnych i zapładniających wyobraźnię opowiadań Borgesa. Dzięki nim zdobył miejsce w panteonie największych i najbardziej inspirujących pisarzy ubiegłego stulecia. Fikcje i Alef gromadzą wszystkie najistotniejsze Borgesowskie wątki i motywy, które gdzie indziej ulegają rozwinięciu czy przekształceniu, w myśl tezy, że liczba fabuł jest nieskończona. Tym razem Alefa prezentujemy po raz pierwszy w całości przełożonego przez człowieka, który całe życie oddał Borgesowi i bibliotece, a którego pierwszy polski przekład Borgesa ukazał się w 1966 roku.

Anna Karenina, powieść psychologiczna wielkiego rosyjskiego pisarza Lwa Tołstoja, należy do ścisłego kanonu literatury światowej.
W genialny, a zarazem krytyczny sposób, powieść obrazuje środowisko elit carskiej Rosji drugiej połowy dziewiętnastego wieku. Kanwą powieści, wokół której splatają się różne wątki, są dwa przeciwstawne modele
miłości: z jednej strony ciche szczęście uczciwych małżonków Lewina i Kiti, z drugiej pełen przygód i upokorzeń grzeszny związek Anny Kareniny z Aleksym Wrońskim. Wykreowana przez Tołstoja postać Anny
Kareniny – wcielenie w jednej osobie tęsknoty za miłością i bezkompromisowego dążenia do wolności, stała się jedną z wielkich postaci literackich, w której wielu dopatruje się proroczej wizji współczesnej kobiety.
Od ponad wieku Anna Karenina zachwyca czytelników i inspiruje artystów na całym świecie. Powieść stała się przedmiotem licznych adaptacji teatralnych, filmowych, baletowych, malarskich, a nawet komiksowych.
Lektura dla szkół średnich

SS Obersturmführer Paul Meissner przybywa do obozu w Auschwitz wprost z frontu wschodniego. Ciężko ranny podczas walk, obecnie może pełnić jedynie funkcje administracyjne. Pierwszym i najpilniejszym zadaniem jest wzmocnienie podupadającego morale odbywających służbę w obozie oficerów i żołnierzy. Meissner zakłada klub szachowy. Pomysł szybko chwyta, stwarzając esesmanom możliwość obstawiania wyników meczów i zawierania nielegalnych zakładów. Tymczasem do uszu Obersturmführera trafia informacja, że wśród więźniów są także szachiści, z których jeden, francuski Żyd Emil Clément, z zawodu zegarmistrz, cieszy się opinią niepokonanego…

Głęboko poruszająca powieść o niezwykłej przyjaźni między nazistą i Żydem. „Szachy ze śmiercią” to książka wyzwanie, stawiająca pytania o granice przebaczenia i cenę życia przepełnionego goryczą.