Kapitan Kloss. Akcja "Liść dębu" (t.17)

Rok 1942. Do Warszawy przybywa profesor von Henning, konstruktor nowej niemieckiej broni. Janek ma za zadanie zdobyć jej plany uzyskując względy córki von Henninga, Benity. Poznaje ją na balu u gubernatora. W tym czasie szef polskiej grupy wywiadowczej szantażuje Ruperta i zmusza w ten sposób do współpracy. Rupert, będąc w domu von Henninga wykorzystuje szansę i robi zdjęcia planów. Jest jednak obserwowany przez Brunnera i trafia do Gestapo, gdzie zdradza miejsce i czas spotkania z polską łączniczką, Anną. Kloss w ostatniej chwili dowiaduje się od Brunnera o pułapce i ostrzega Annę, która nie przychodzi na spotkanie z Rupertem. Hans umawia się z Benitą w swoim domu i próbuje ją uśpić środkiem nasennym. Gdy to się nie udaje, obezwładnia ją. W jej ubranie przebiera się Anna i Janek odprowadza ją do willi Henningów. Profesora nie ma, więc Anna spokojnie robi zdjęcia planów i ucieka przez płot. Benita zostaje ukryta przez polski wywiad. Niemcy rozpoczynają poszukiwania. W czasie próby opuszczenia Warszawy Anna zostaje schwytana przez Ruperta. Kloss podsuwa Brunnerowi pomysł, żeby wypuścił Annę i ją śledził. Polscy bojowcy zabijają śledzących Annę tajniaków. Rupert pomaga Annie uciec, podwożąc ją samochodem, a następnie popełnia samobójstwo, gdyż wie, że i tak zginie za zdradę.

Przygody kapitana Klossa wydane zgodnie z oryginałem z 1971 roku.

Przygody kapitana Klossa wydane zgodnie z oryginałem z 1971 roku.

Kloss dowiaduje się na naradzie sztabowej, że niemieckie służby bezpieczeństwa mają agenta w otoczeniu członków polskiego ruchu oporu. Udaje się na spotkanie do dentysty, który jest członkiem tej grupy i ostrzega go. Tuż po spotkaniu jedzie na niemiecki poligon doświadczalny, gdzie dowiaduje się, iż niedługo zostaną zakończone próby nowego pancerza do czołgów niemieckich. Gdy chce przekazać tę informację, okazuje się, że dentysta, który był jedynym jego łącznikiem, wpadł w ręce gestapo. Idzie więc do swojego bezpośredniego przełożonego i podsuwa mu pomysł, że spróbuje do dotrzeć do oddziału partyzantów i rozpracować go. Szef Klossa zgadza się na tę akcję. Kloss w cywilnym ubraniu dociera do oddziału jednakże nie zastaje dowódcy, który jako jedyny z partyzantów znał prawdziwą rolę Klossa w abwehrze... Decyduje się na poczekanie na miejscu. Zauważa też, że kręci się po leśniczówce, w której mieścił się sztab oddziału partyzanckiego, osobnik, którego widział także u dentysty - rodzi się w nim podejrzenie, że ten właśnie człowiek jest agentem gestapo. Kloss zostaje tam jednak rozpoznany przez chłopca, który wcześniej widział go na ulicy w mundurze niemieckim. Partyzanci traktują go jak szpiega i zamykają pod strażą w piwnicy. Kloss zdaje sobie sprawę, że zbliża się termin łączności z centralą i informacja o nalocie na poligon może nie zdążyć na czas... Udaje mu się obezwładnić strażnika i przekazać radiotelegrafistce tę ważną informację. W tym samym czasie przybywa do leśniczówki Bartek, dowódca oddziału partyzanckiego i wszystko się wyjaśnia. Ustalają też, że spróbują odbić aresztowanego dentystę. Kloss umawia się z Brunnerem na "imprezę" u pewnej kolaborującej z Niemcami Pani. Przy okazji tej rozmowy dowiaduje się od Brunera kto jest agentem gestapo. Udaje się do jego mieszkania i wykonuje na nim wyrok śmierci. Podawszy wcześniej partyzantom adres mieszkania, w którym ma się odbyć impreza z udziałem wyższych oficerów gestapo, stara się, aby drzwi do tego mieszkania zostały otwarte. Partyzanci wkraczają do mieszkania i grożąc śmiercią, zmuszają szefa gestapo do zwolnienia dentysty z więzienia.

Komiksy, komiksiki, komiksiory… Jakkolwiek bym próbował od nich uciec, uwolnić się od nich nie mogę.

Od najmłodszych lat sprawiały mi problem. Złośliwi koledzy przynosili kolorowe zeszyty do szkoły, pokazywali mi je, a potem nimi szczuli. Mówili „Ej, Szymon! Pokażemy ci kilka stron, ale najpierw oddaj nam swoje kanapki. Dawaj też kabonę na oranżadkę w proszku i drożdżówkę, frajerze.” Zawsze im ulegałem licząc, że następnego dnia pozwolą doczytać ulubioną historyjkę – zazwyczaj nie pozwalali. Trzeba przyznać, że w podstawówce nabawiłem się bardzo niskiej samooceny (co pozostało mi zresztą do dziś).

Na studiach było inaczej. Dzięki kredytowi studenckiemu mogłem kupować sobie komiksy. Zachłyśnięty nową sytuacją nie mogłem się powstrzymać. Kupowałem i czytałem wszystko, co byłem w stanie zdobyć, zaniedbując przy tym naukę. Konsekwencją tego było wydalenie ze studiów*. Mimo wszystko byłem wtedy bardzo szczęśliwy – w końcu miałem swoje komiksiki.

Po przedwczesnym ukończeniem edukacji postanowiłem zająć się tym, na czym się naprawdę znałem.
A znałem się na jednym. Zacząłem rysować komiksy.

Szymon Kaźmierczak [ze wstępu]

Przez lata pracy artystycznej i komiksowej dążyłam do tego, aby moja twórczość była ciągłym mierzeniem się z przyjętymi narracjami kulturowymi, obyczajowymi i społecznymi. Z tej przyczyny za tytuł antologii przyjęłam jedną z ważniejszych jak do tej pory narysowanych przez siebie historii.

Stworzenie, bo o niej mowa, jest moją polemiką ze starotestamentową wizją stworzenia człowieka oraz roli, jaką odegrała w niej kobieta. Tytuł antologii odwołuje się również do mojego doświadczania siebie w świecie i tego, jak czuję się wchodząc w różne obszary relacji międzyludzkich. W stworzeniu zawiera się jego zwierzęca natura, ale także sedno człowieczeństwa: tworzenie.

ze wstępu