Kapitan Kloss. Noc w szpitalu (t.12)

Siedemnasta część komiksu z przygodami Kapitana Klossa.

Wiosna 1944. Kloss zostaje przeniesiony z Berlina do Saint Gille we Francji. Członek międzynarodowego ruchu oporu podaje mu hasło, na które ktoś będzie próbował się z nim skontaktować. Pociąg, w którym jedzie Kloss zostaje zbombardowany i Polak trafia do szpitala. Zamiast niego na miejsce przybywa von Vormann. Ormel, niemiecki żołnierz i działacz ruchu oporu spotyka się z Vormannem myśląc, że to J-23 i podaje mu hasło. Vormann nie zna odzewu, jednak zaczyna śledzić Ormela. W czasie nieudanej próby odbicia członka ruchu oporu Ormel ginie, jednak na moment przed śmiercią ujawnia Vormannowi odzew na hasło. Kloss dwa tygodnie później wychodzi ze szpitala. Spotyka się z Vormannem, który zna hasło, więc Hans myśli, że należy on do ruchu oporu. Z Klossem kontaktuje się Jeanne Mole, działaczka ruchu oporu i informuje go, że Ormel wyjawił hasło. Kloss orientuje się, że Vormann chce go wydać. Vormannowi chodzi o pieniądze, szantażuje Hansa przy pomocy zdeponowanego gdzieś zapisu wcześniejszej rozmowy. Kloss spotyka się z Benitą, siostrą Vormanna, która posiada ów zapis i wykrada go uśpiwszy uprzednio dziewczynę. Hans daje Vormannowi pieniądze, lecz ten nie przyjmuje, gdyż jest ich za mało. Kloss melduje pułkownikowi Elertowi, że znalazł mikrofilm u Jeanne Mole. Ona wrabia Vormanna a w czasie przesłuchania w jego mieszkaniu Kloss podrzuca wcześniej dotykane przez Vormanna pieniądze i pokazuje je Elertowi. Vormann ginie z ręki Elerta w czasie próby zabicia Klossa.

Warszawa, 1943 rok. Neumann przez przypadek znajduje radiostację polskiego wywiadu, znajdującą się w mieszkaniu krawca Skowronka, który na torturach zeznaje, że meldunki otrzymuje od nieznajomej dziewczyny. Gestapo urządza u krawca zasadzkę. Kloss nie wiedząc o tym przekazuje meldunek wywiadowi, który poprzez kilku pośredników trafia do owej dziewczyny. Ta przekazuje meldunek krawcowi a Gestapo zaczyna ją śledzić. Niemcy poznają również szyfr tej radiostacji. Jednak rozpracowywanie siatki idzie im bardzo wolno i aby to przyspieszyć, poprzez Skowronka zapraszają J-23 na spotkanie. Kloss udaje się na wyznaczone miejsce, nie ma jednak znaku rozpoznawczego - wpiętego w klapę kwiatu. Ma go za to dr Meyer, który zostaje omyłkowo aresztowany a następnie wypuszczony. Gestapo postanawia zdjąć znanych członków polskiej siatki. W czasie nadawania przez Skowronka kolejnej porcji dezinformacji wkracza oddział Abwehry z Klossem na czele. Gestapo utrzymywało fakt znalezienia radiostacji w tajemnicy i Hans wykorzystał to, aby przerwać nadawanie. Dodatkowo w zamieszaniu Skowronek ucieka. Cała siatka kryje się w lesie. Decydują tam zabić Klossa jako zdrajcę. Zadanie ma wykonać Franek, ale Kloss udaremnia zamiar. Tymczasem do leśnej kryjówki dociera Józef, ostatni z siatki, i swymi wyjaśnieniami oczyszcza Janka.

Kloss dowiaduje się na naradzie sztabowej, że niemieckie służby bezpieczeństwa mają agenta w otoczeniu członków polskiego ruchu oporu. Udaje się na spotkanie do dentysty, który jest członkiem tej grupy i ostrzega go. Tuż po spotkaniu jedzie na niemiecki poligon doświadczalny, gdzie dowiaduje się, iż niedługo zostaną zakończone próby nowego pancerza do czołgów niemieckich. Gdy chce przekazać tę informację, okazuje się, że dentysta, który był jedynym jego łącznikiem, wpadł w ręce gestapo. Idzie więc do swojego bezpośredniego przełożonego i podsuwa mu pomysł, że spróbuje do dotrzeć do oddziału partyzantów i rozpracować go. Szef Klossa zgadza się na tę akcję. Kloss w cywilnym ubraniu dociera do oddziału jednakże nie zastaje dowódcy, który jako jedyny z partyzantów znał prawdziwą rolę Klossa w abwehrze... Decyduje się na poczekanie na miejscu. Zauważa też, że kręci się po leśniczówce, w której mieścił się sztab oddziału partyzanckiego, osobnik, którego widział także u dentysty - rodzi się w nim podejrzenie, że ten właśnie człowiek jest agentem gestapo. Kloss zostaje tam jednak rozpoznany przez chłopca, który wcześniej widział go na ulicy w mundurze niemieckim. Partyzanci traktują go jak szpiega i zamykają pod strażą w piwnicy. Kloss zdaje sobie sprawę, że zbliża się termin łączności z centralą i informacja o nalocie na poligon może nie zdążyć na czas... Udaje mu się obezwładnić strażnika i przekazać radiotelegrafistce tę ważną informację. W tym samym czasie przybywa do leśniczówki Bartek, dowódca oddziału partyzanckiego i wszystko się wyjaśnia. Ustalają też, że spróbują odbić aresztowanego dentystę. Kloss umawia się z Brunnerem na "imprezę" u pewnej kolaborującej z Niemcami Pani. Przy okazji tej rozmowy dowiaduje się od Brunera kto jest agentem gestapo. Udaje się do jego mieszkania i wykonuje na nim wyrok śmierci. Podawszy wcześniej partyzantom adres mieszkania, w którym ma się odbyć impreza z udziałem wyższych oficerów gestapo, stara się, aby drzwi do tego mieszkania zostały otwarte. Partyzanci wkraczają do mieszkania i grożąc śmiercią, zmuszają szefa gestapo do zwolnienia dentysty z więzienia.

Chyba wszyscy znamy historię o Królewnie Śnieżce.
W dobie internetu, facebooka i wszechobecnych aplikacji, warto poznać wersję „Śnieżki” jakiej jeszcze nie było! Debiutancka, ilustrowana książka Magdaleny Śliwińskiej pokazuje jak w dzisiejszych czasach łatwo wpaść w sidła "sieci" i zapomnieć o tym, co na prawdę daje nam w życiu szczęście.
Bajka nie tylko dla dzieci.
Magdalena Śliwińska - studentka Grafiki Warsztatowej w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.
Laureatka wielu konkursów plastycznych, m.in. 2 miejsce w "Studenckim Obrazie Roku 2017", liczne wyróżnienia na "Międzynarodowym Festiwalu Rysowania w Zabrzu", nagroda główna "Pleneru malarskiego na Nikiszowcu". Zajmuje się ilustracją, grafiką oraz malarstwem. Swoje inspiracje czerpie z otaczającego ją świata oraz relacji z najbliższymi. W wolnych chwilach uwielbia gotować, uprawiać jogę oraz zwiedzać świat.

Komiksy, komiksiki, komiksiory… Jakkolwiek bym próbował od nich uciec, uwolnić się od nich nie mogę.

Od najmłodszych lat sprawiały mi problem. Złośliwi koledzy przynosili kolorowe zeszyty do szkoły, pokazywali mi je, a potem nimi szczuli. Mówili „Ej, Szymon! Pokażemy ci kilka stron, ale najpierw oddaj nam swoje kanapki. Dawaj też kabonę na oranżadkę w proszku i drożdżówkę, frajerze.” Zawsze im ulegałem licząc, że następnego dnia pozwolą doczytać ulubioną historyjkę – zazwyczaj nie pozwalali. Trzeba przyznać, że w podstawówce nabawiłem się bardzo niskiej samooceny (co pozostało mi zresztą do dziś).

Na studiach było inaczej. Dzięki kredytowi studenckiemu mogłem kupować sobie komiksy. Zachłyśnięty nową sytuacją nie mogłem się powstrzymać. Kupowałem i czytałem wszystko, co byłem w stanie zdobyć, zaniedbując przy tym naukę. Konsekwencją tego było wydalenie ze studiów*. Mimo wszystko byłem wtedy bardzo szczęśliwy – w końcu miałem swoje komiksiki.

Po przedwczesnym ukończeniem edukacji postanowiłem zająć się tym, na czym się naprawdę znałem.
A znałem się na jednym. Zacząłem rysować komiksy.

Szymon Kaźmierczak [ze wstępu]