Kapitan Kloss. Wyrok (t.9)

Druga część komiksu.

Nasz główny bohater (komisarz Cygaro) zostaje zaproszony do Włoch na urodziny swojego starego przyjaciela, którego nie widział przez wiele lat. W tej podróży towarzyszy mu asystentka Maja, która od niedawna zaczęła swój debiut w wydziale zabójstw.

Syn Rzeźnika i Anioł strzegą świat przed zagrożeniami, powstającymi zza grobu. Wir przygody rzuca ich w niezwykle miejsca m.in. do Biblioteki Miejskiej jaki i Brazylii.

Brunon Laguna

Twórca próbujący się przebić. Imał się różnych zajęć. Roznosiciel ulotek, raper, merchandiser, sprzedawca - account manager. Wierzy w wolny rynek i swoje możliwości.

Siedemnasta część komiksu z przygodami Kapitana Klossa.

Rok 1942. Do Warszawy przybywa profesor von Henning, konstruktor nowej niemieckiej broni. Janek ma za zadanie zdobyć jej plany uzyskując względy córki von Henninga, Benity. Poznaje ją na balu u gubernatora. W tym czasie szef polskiej grupy wywiadowczej szantażuje Ruperta i zmusza w ten sposób do współpracy. Rupert, będąc w domu von Henninga wykorzystuje szansę i robi zdjęcia planów. Jest jednak obserwowany przez Brunnera i trafia do Gestapo, gdzie zdradza miejsce i czas spotkania z polską łączniczką, Anną. Kloss w ostatniej chwili dowiaduje się od Brunnera o pułapce i ostrzega Annę, która nie przychodzi na spotkanie z Rupertem. Hans umawia się z Benitą w swoim domu i próbuje ją uśpić środkiem nasennym. Gdy to się nie udaje, obezwładnia ją. W jej ubranie przebiera się Anna i Janek odprowadza ją do willi Henningów. Profesora nie ma, więc Anna spokojnie robi zdjęcia planów i ucieka przez płot. Benita zostaje ukryta przez polski wywiad. Niemcy rozpoczynają poszukiwania. W czasie próby opuszczenia Warszawy Anna zostaje schwytana przez Ruperta. Kloss podsuwa Brunnerowi pomysł, żeby wypuścił Annę i ją śledził. Polscy bojowcy zabijają śledzących Annę tajniaków. Rupert pomaga Annie uciec, podwożąc ją samochodem, a następnie popełnia samobójstwo, gdyż wie, że i tak zginie za zdradę.

Rok 1943. Polscy partyzanci wysadzają w powietrze wyrzutnie rakietowe inżyniera Reila. Tymczasem Reil przetrzymuje inżyniera Pulkowskiego. Chce go zmusić do współpracy. Słynny magik Rioletto jest na balu u gubernatora, gdzie poznaje Klossa. Kazik, agent polskiego wywiadu, kradnie przepustkę i dostaje się na teren zakładów Reila w poszukiwaniu Pulkowskiego. Tam spotyka go Glaubel, oficer Gestapo, który udaje chęć współpracy z polskim wywiadem. Gestapo śledzi Kazika do mieszkania łącznika, Edwarda, gdzie Niemcy zastawiają zasadzkę na następnych agentów. Kloss zostaje uprzedzony o zasadzce w ostatnim momencie i informuje o niej Dankę. Ona tymczasem rozpoczyna pracę u Reila jako sekretarka w celu ustalenia miejsca pobytu Pulkowskiego. Glaubel śledzi Dankę, która spotyka się w warsztacie z Klossem. Danka zabija gestapowca. Puschke informuje Hansa, że Rioletto jest angielskim szpiegiem. Kloss spotyka się z magikiem by nawiązać współpracę przy uwolnieniu Pulkowskiego. Reil i Pulkowski jadą na poligon, w drodze polscy partyzanci uwalniają Pulkowskiego i zabijają Reila. Kloss informuje Brunnera, że Puschke pracuje dla Anglików. Do mieszkania Edwarda, w którym SS-mani nadal przetrzymują Polaków, przychodzi listonosz i ukrytą w paczce bombą zabija Niemców. Puschke popełnia samobójstwo.

Komiksy, komiksiki, komiksiory… Jakkolwiek bym próbował od nich uciec, uwolnić się od nich nie mogę.

Od najmłodszych lat sprawiały mi problem. Złośliwi koledzy przynosili kolorowe zeszyty do szkoły, pokazywali mi je, a potem nimi szczuli. Mówili „Ej, Szymon! Pokażemy ci kilka stron, ale najpierw oddaj nam swoje kanapki. Dawaj też kabonę na oranżadkę w proszku i drożdżówkę, frajerze.” Zawsze im ulegałem licząc, że następnego dnia pozwolą doczytać ulubioną historyjkę – zazwyczaj nie pozwalali. Trzeba przyznać, że w podstawówce nabawiłem się bardzo niskiej samooceny (co pozostało mi zresztą do dziś).

Na studiach było inaczej. Dzięki kredytowi studenckiemu mogłem kupować sobie komiksy. Zachłyśnięty nową sytuacją nie mogłem się powstrzymać. Kupowałem i czytałem wszystko, co byłem w stanie zdobyć, zaniedbując przy tym naukę. Konsekwencją tego było wydalenie ze studiów*. Mimo wszystko byłem wtedy bardzo szczęśliwy – w końcu miałem swoje komiksiki.

Po przedwczesnym ukończeniem edukacji postanowiłem zająć się tym, na czym się naprawdę znałem.
A znałem się na jednym. Zacząłem rysować komiksy.

Szymon Kaźmierczak [ze wstępu]