Kissinger

"Dom pod gwiazdą wieczorną" Plutowicza nawiązuje do jego obszernej książki-eseju pt. "Kładka przez rów. Obrona modernizmu". Autora nurtuje pytanie: dlaczego dziś, w epoce szalejącego postmodernizmu, który przeobraża się w postkulturę, warto powracać do "ducha" Wielkiego Modernizmu, tej epoki w dziejach Zachodu, której wyspy pojawiały się i znikały mniej więcej od ok. 1860 roku do ok. 1970 roku. Plutowicz wyraża w swoich książkach żal, że postkultura, jako rozsadnik nihilizmu, odrzuca piękne idee i wartości Modernizmu, jak: idea wolnej jednostki, wolnego społeczeństwa, literackiego arcydzieła, czy też genialnego twórcy. W ataku na liberalne państwo radykalna lewica upodabnia się do radykalnej prawicy, być może na zasadzie znoszących się przeciwieństw. Plutowicz przestrzega, że w zanarchizowanym państwie łatwo rozkwitają kiełki totalitaryzmu. Należy podkreślić, że o twórczości Plutowicza pochlebnie wypowiadali się m.in. Edward Stachura, Zbigniew Mikołejko, Karol Maliszewski, Janusz Drzewucki, Janusz "Zalo" Zalewski.

Jerzy Plutowicz, poeta, eseista, ur. w 1947 r. w Bielsku Podlaskim. Absolwent filologii roszyjskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w prasie literackie w 1967r., debiut książkowy w 1975 r. Zamieszczał wiersze i eseje w czołowych periodykach kulturalnych w kraju. 4-krotny laureat nagrody prezydenta miasta Białegostoku.

Tomiki wierszy: "Niegdyś to znaczy nigdy" (1975), "Zasłyszane do końca" (1981), "Pusty zegar" (1987), "Motyl i kamień"(1992), "Rzeka. Cienie na wodzie" (1996), "Kotlina.Wybór wierszy" (1998), "Zapomniana wojna (Okno na sad)" (2000), "Zapomniana wojna (Europa po deszczu)" (2001), "Zapomniana wojna (Sierpień, kołysanka)" (2008), "Miasto małe jak łza (Klucz, sny)" (2012), "Jesień 2014"(2015), "Krąg" (2016).

Tomy esejów: "Nagle, w świecie" (2006), "Kładka przez rów. Obrona modernizmu" (2019).

Charyzmatyczna, skuteczna i pełna pasji. Pierwsza kobieta w historii na stanowisku wiceprezydentki Stanów Zjednoczonych Ameryki. W czasie ostatniej kampanii prezydenckiej media mówiły tylko o niej: gorącej orędowniczce praw osób LGBT, kobiet i mniejszości etnicznych. W oka mgnieniu stała się uosobieniem walki o prawa człowieka dla milionów ludzi, również poza USA. Kamala Harris w swojej karierze niejednokrotnie dała się poznać jako twarda, zdecydowana negocjatorka. Jako prokuratorka zawsze stawała po stronie ofiar. Stanowczo potępiła działania policji po śmierci George’a Floyda, kiedy Ameryką zawładnęły protesty pod hasłem #blacklivesmatter. Dziś staje się symbolem nadziei na koniec rządów populistów na całym świecie. Dan Morain – dziennikarz, od ponad czterech dekad zajmuje się polityką Stanów Zjednoczonych. Przez ponad dwadzieścia lat pracował dla „Los Angeles Times”.

Kobieta, która rzuciła wyzwanie tyranowi
Pierwsza książka o liderce białoruskiej opozycji Swiatłanie Cichanouskiej!
Na kartach Lodołamaczki Rusłan Szoszyn, długoletni dziennikarz działu zagranicznego „Rzeczpospolitej”, z reporterską swadą kreśli portret Swiatłany Cichanouskiej – zwyczajnej dziewczyny z Mikaszewicz na południowych krańcach Białorusi. Po katastrofie w Czarnobylu dzieci z tamtych stron mogły wyjeżdżać na wakacje na Zachód, a mała Swiatłana miała okazję zobaczyć Irlandię i nauczyć się biegle angielskiego. Nie miała jednak aspiracji politycznych. Koncentrowała się, podobnie jak większość białoruskich kobiet, na rodzinie. Jak to się stało, że zaryzykowała wszystko, co było dla niej najcenniejsze, i rzuciła wyzwanie dyktaturze Łukaszenki? Dlaczego właśnie jej udało się porwać za sobą miliony Białorusinów?
Oto pierwsza na świecie książka o prawdziwej „czułej przewodniczce”, która zdobyła nie tylko serca swoich rodaków, lecz także uznanie i szacunek na całym świecie. Cichanouska jest dzisiaj przyjmowana na Zachodzie jako przywódczyni na uchodźstwie. Przywódczyni kraju, w którym pozostaje za kratami jej mąż oraz kilkuset innych zakładników dyktatury. Kraju, który groził jej wieloletnim więzieniem i odebraniem najcenniejszego, co ma – dzieci. Na uwagę zasługuje też to, jak Szoszyn podsumowuje wydarzenia na Białorusi ostatnich dekad i przybliża specyfikę białoruskiego społeczeństwa. Czyni to Lodołamaczkę nie tylko biografią wybitnej postaci, ale również wciągającym kompendium wiedzy na temat współczesnej i nieco dawniejszej Białorusi.

Najważniejszym znakiem trwania i ciągłości jest majestat Rzeczypospolitej – pojęcie trudne do nazwania z racji jego nieuchwytności, jak w przypadku każdej władzy, ale także jego ewolucji w czasie. Pochodzi od łacińskiego terminu maiestas, znaczącego dosłownie wyższość. Powstawało w miarę krzepnięcia ustroju państwa w połowie XVI wieku. „Polski majestat państwowy przejawiał się na równi w: królu, narodzie i Rzeczypospolitej. Te trzy komponenty łączyły w sobie wiele form świadomości społeczno-politycznych: mity, rytuały, symbole, percepcję czasu, sacrum i profanum oraz wiele wartości i emocji […]. Polski majestat państwowy w trzech postaciach uosabiał kolejno: ideę nadzwyczajności narodu w jego pojęciu wolności, ideę władzy królewskiej w postaci mitu idealnego władcy oraz ideę ustroju republikańskiego”. Upływ czasu, zmierzch monarchii i długotrwała utrata niepodległości wysublimowały majestat Rzeczypospolitej w wartość niematerialną, o której powiedziano „wielmożność a dostojność”. Takim pozostaje jako warunek umacniania tożsamości narodu i budowania nowoczesnego państwa. Nadając uroczystą formę wydarzeniom, nie musimy szukać żadnych obcych zapożyczeń, jakimi zasypują nas kultura i informacja masowa. Ten album zaprezentuje całe bogactwo polskich ceremonii państwowych, w których uwidaczniają się duma, wielkość i trwanie. Tomasz Orłowski – dyplomata i historyk, ambasador tytularny w stanie spoczynku. Przez ponad 30 lat pracował w MSZ, zajmując między innymi stanowiska dyrektora Protokołu Dyplomatycznego, wiceministra spraw zagranicznych, ambasadora RP we Francji i we Włoszech. Profesor stosunków międzynarodowych Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego i Sciences Po – Paris School of International Affairs. Autor podręczników z zakresu protokołu dyplomatycznego i praktyki dyplomatycznej wydawanych przez PISM.

Książka stanowi podsumowanie sześcioletnich badań naukowych autorki nad najnowszą historią Słowenii - niewielkiego słowiańskiego państwa zajmującego południowo-zachodni róg Europy Środkowej, ale przez kilkadziesiąt lat należącego do Jugosławii razem ze słowiańskimi narodami bałkańskimi i pod względem rozwoju znacznie wyprzedzającego wszystkie te kraje. Książka ukazuje drogę narodu słoweńskiego do pełnego zjednoczenia i niepodległości, transformację ustrojową, wejście do organizacji międzynarodowych i Unii Europejskiej. Uzyskiwanymi efektami Słowenia wyprzedzała i nadal wyprzedza kraje Europy Środkowej. Uwaga została skoncentrowana na budzącym największy optymizm okresie prezydencji UE w I połowie 2008 roku. Sześciomiesięczny program prezydencji Słowenii stanowił integralną część osiemnastomiesięcznego programu opracowanego razem z Niemcami i Portugalią. W okresie prezydencji Portugalii został podpisany traktat lizboński, nad którego realizacją czuwała Słowenia. Bardzo ważnym priorytetem słoweńskiej prezydencji było przeforsowanie niepodległości Kosowa. Koedycja z Polskim Towarzystwem Historycznym