Klan Kossaków

Bożena Fabiani, historyk, pedagog i popularyzatorka historii kultury, wprowadza nas w czasy i świat ludzi, którzy w XVII wieku tworzyli sztukę. Wskrzesza zabijakę Caravaggia, nieokrzesanego Gentileschiego, czarodzieja światła Rembrandta i opowiada o nich tak, jakby to byli jej dobrzy znajomi. Pokazuje jak patrzeć na ich dzieła, wyjaśnia ukryty sens obrazów, zastanawia się, czy talent i charakter idą w parze, czy artysta był swobodny w swej twórczości i czy był szczęśliwy w życiu... Bogactwo materiału jest imponujące! Autorka pisze przy tym z taką werwą, że bez reszty wciąga Czytelnika w swoją opowieść. I chociaż gawędy te dotyczą tylko wybranych i ulubionych artystów Autorki, to niewątpliwie mogą zachęcić Czytelnika do podjęcia dalszych poszukiwań na własną rękę.

Magdalena Abakanowicz (1930–2017) to rzeźbiarka, twórczyni tkaniny artystycznej i jedna z najbardziej znanych w świecie polskich artystek, która zrewolucjonizowała wykorzystywanie tkanych form w sztuce. W połowie lat sześćdziesiątych przekształciła skromny sizalowy materiał w monumentalne wiszące formy, znane jako abakany, które urzekły publiczność i przyniosły jej międzynarodową sławę. W latach siedemdziesiątych łączyła je w rozległe organiczne instalacje — environmenty, czasami dodając do nich liny. Przesiąknięte znaczeniami instalacje stanowiły przestrzeń, którą można było kontemplować, doświadczać i zanurzać się w nią.
Ta książka pokazuje wyjątkowy charakter tych awangardowych dzieł i przenosi czytelnika do świata wyobraźni artystki. Zagłębiając się w mniej znane konteksty świata sztuki, z którego wyłoniła siętwórczość Abakanowicz, i opowiadając o innych aspektach niezwykłej, sześćdziesięcioletniej kariery artystki, ujawnia wpływ, jaki wywarła na rzeźbę przestrzenną, jak również głębokie osobiste zainteresowanie Abakanowicz zjawiskami ze świata natury i kultury. Ukazuje abakany w zupełnie nowym świetle oraz celebruje kunszt i żarliwość tej niezwykłej artystki. Książka została wydana we współpracy z Tate, najsłynniejszą siecią brytyjskich galerii sztuki, z okazji wystawy Magdaleny Abakanowicz w Tate Modern.

Adolf von Hildebrand (1847-1921), niemiecki rzeźbiarz przez długie lata mieszkający we Włoszech, autor licznych dzieł zarówno pełnoplastycznych (w tym pomnikowych), jak i reliefowych, utrzymanych w konwencji rzeźby antycznej. Jego rozprawa Problem formy w sztukach plastycznych (1893), wyrastająca z własnych doświadczeń, jest bardzo ważnym głosem w rozwijającej się u schyłku XIX wieku estetyce formalistycznej. Z jednej strony tłumaczy proces twórczy, odnosząc go do sposobu ujmowania formy przez artystę, z drugiej natomiast buduje podstawy teorii czystego widzenia. Zaproponowane przez Hildebranda pojęcia weszły na trwałe do nauki o sztuce.

Najpierw miał powstać album poświęcony twórczości Mariana Stachurskiego – grafika, który zaprojektował bodaj najwięcej okładek w historii polskiej książki, a oprócz tego jest autorem plakatów (ponad dwustu), kart pocztowych oraz ilustracji dla dzieci i dorosłych. Jednak nieoczekiwanie z wielogodzinnych rozmów przeprowadzonych z rodziną i znajomymi wyłonił się obraz niezwykle dramatycznego, zakończonego tragicznie losu.

Stąd powstał pomysł podziału książki na dwa równoległe nurty: biograficzny i ikonograficzny. Biografia opiera się na rozmowach z córkami i drugą żoną Mariana Stachurskiego oraz kolegami grafikami: Józefem Wilkoniem, Władysławem Brykczyńskim i Janem Bokiewiczem, dzięki czemu opowieść o życiu przeplata się ze wspomnieniami dotyczącymi pracy artysty w Czytelniku i warsztatu projektanta. Ikonografię wzbogacają reprodukcje oryginałów projektów, często zestawianych z odbitkami drukarskimi, co pozwala podejrzeć kulisy pracy grafika w PRL-u i porównać oryginały z ich realizacjami.

Skąd się wziął tytuł? W ostatnich latach życia Marian Stachurski zaprojektował okładkę do książki „Słyszałem wołanie sowy” Margaret Craven. W dosłownym tłumaczeniu tytuł „I Heard the Owl Call My Name” brzmi nie tylko dramatyczniej, lecz także proroczo: „Słyszałem, jak sowa woła moje imię”.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury

Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380-1500 to wyjątkowa seria trzech książek przedstawiających syntezę kultury artystycznej ważnego regionu dawnej Europy. Napisana przez wybitnego znawcę tej problematyki, ukazuje najnowszy stan wiedzy oraz gwarantuje doskonały poziom merytoryczny i pasjonującą lekturę.
Pierwszy tom serii traktuje o sztuce i kulturze burgundzkiej, związanych głównie z dworem książęcym w Dijon i Paryżu, oraz o sztuce niderlandzkiej, powstającej w środowiskach mieszczańskich, przede wszystkim w zamożnych miastach Flandrii i Brabancji (burgundzko-niderlandzkich tapiseriach, złotnictwie i malarstwie książkowym, burgundzkim malarstwie tablicowym, burgundzkiej monumentalnej rzeźbie kamiennej i brązowej oraz niderlandzkiej mobilnej rzeźbie drewnianej).
To dzieło niezwykle istotne dla historii sztuki i historii kultury, które może być odbierane jako specjalistyczna rozprawa, cenna dla osób zajmujących się sztuką przełomu średniowiecza i czasów nowożytnych, jako podręcznik dla studentów historii sztuki, historii i kulturoznawstwa oraz jako interesująca i zajmująca lektura dla szerokiego kręgu publiczności.

Książka przedstawia historie najsławniejszych par artystów, odkrywając pasje, wyzwania i miłosne relacje skrywające się za największymi dziełami sztuki na świecie.
Poprzez szeroki przekrój XX-wiecznych par: od Fridy Kahlo i Diego Rivery do Josepha Cornella i Yayoi Kusamy, od Josefa i Anni Albers do Gilberta & George’a, Kate Bryan śledzi początki miłosnych relacji, a czasem też ich dramatyczne rozpady, aby ujawnić, jak wielki może być wpływ miłości na proces twórczy. Opowiadając o długotrwałych współpracach i krótkich namiętnościach, "Sztuka w afekcie" rzuca światło na jedne z największych historii miłosnych XX wieku.
Kate Bryan jest kuratorką sztuki, przewodniczką i pisarką, pracuje także jako dyrektorka działu zbiorów w Soho House & Co. Wyprodukowała i prowadziła liczne programy telewizyjne dla Sky Arts, Sky Arte Italia, BBC Two i BBC Four. Zasiada też w jury corocznych konkursów Sky Arts w kategoriach: Portrait Artist of the Year i Landscape Artist of the Year.