Kobiety w sieci, sieć kobiet

Andrzej Niesiołowski przez wiele lat był postacią albo zapomnianą, albo przemilczaną, co może dziwić, bo przecież należał do czołowych reprezentantów polskiej inteligencji katolickiej. Był znanym i cenionym uczonym, publicystą oraz myślicielem, mocno zakorzenionym w ideach płynących z katolickiej nauki społecznej. Jego nazwisko jednak rzadko występuje w opracowaniach słownikowych, leksykonach socjologii, filozofii, pedagogiki. Ma on jedynie swój biogram w kilku słownikach ogólnych, profilowanych bądź regionalnych. W pracach z zakresu pedagogiki jeszcze do niedawna nie był brany pod uwagę albo traktowano go marginalnie, a w naukach socjologicznych jest niemal w ogóle nieobecny.
Przygotowanie do druku spuścizny po Andrzeju Niesiołowskim – wybitnym reprezentancie polskiej międzywojennej inteligencji katolickiej – okazało się zadaniem niezwykle trudnym, z jednej strony ze względu na jego różnorodną, interdyscyplinarną twórczość, a z drugiej na ogrom materiału. Bogata, a zarazem różnorodna twórczość Andrzeja Niesiołowskiego świadczy o jego ogromnych horyzontach humanistycznych.

Nie mówię do niego czule, ale w środku tak o nim myślę
Zbiór wstrząsających reportaży laureata nagrody Kapuścińskiego i autora głośnych „Płuczek”, które znalazły się m.in. w finale Nagrody Literackiej Nike. Poruszające losy matek, ojców i dzieci wciągniętych w wielkie i kameralne polskie piekła. To historie, ułożone z bezlitosną reporterską precyzją i jednocześnie wielką wrażliwością, z tropów i śladów wydobytych z prokuratur, akt sądowych, zeznań i opowieści. Oblicza polskiej rodziny, których, zanurzeni w stereotypowych wyobrażeniach i zamykający oczy przed tabu, na co dzień nie widzimy. Reszka oddaje głos nastoletnim dzieciobójczyniom, żonom przez lata bitym i upokarzanym przez swoich pijących mężów, sprawcom brutalnych mordów, którzy nie widzą swojej winy a także świadkom rodzinnych tragedii, pracownikom społecznym i policji.
Wśród jego bohaterów są m.in: rodzina zastępcza, która brała dzieci po to, by na nich zarabiać; rodzice, którzy zagłodzili swoją córkę, małżeństwo emerytów opiekujące się dorosłym niepełnosprawnym synem; rodzice, którzy usiłują wypędzić z córki złego ducha za pomocą egzorcyzmów czy czarnoskóry bokser z domu dziecka, nastolatka, która zbuntowała się przeciwko reżimowi pogotowia opiekuńczego, gimnazjalista, który się powiesił, najprawdopodobniej z głodu.
„Historie rodzinne” to także mocny głos oskarżenia polskiego systemu opieki społecznej – często nieudolnego i ślepego na dramaty rozgrywające się za zamkniętymi drzwiami mieszkań i instytucji noszących miano „opiekuńczych”. I jednocześnie to obraz świata, w którym czasami, nieoczekiwanie i wbrew wszystkiemu, pojawia się dobro. Zbiór zawiera reportaże nominowane do Nagrody Grand Press.
Wstyd i poniżenie zachowujemy dla siebie, jeśli ktoś chciałby o nich usłyszeć, musi zasłużyć na nasze zaufanie. Reszce zawierzyli bohaterowie rodzinnych historii, zawierzą mu również czytelnicy. Ta książka to dowód reporterskiej wiarygodności. Dzięki jego wrażliwości, opowieści o ludziach, których życia przeleciały przez luki w systemie, czyta się z troską i współczuciem.
Mikołaj Grynberg

'If one criterion of a classic is its ability to reorient our most basic way of viewing an object or a concept, Eric Williams's study supremely passes that test' Seymour Drescher

Arguing that the slave trade was at the heart of Britain's economic progress, Eric Williams's landmark 1944 study revealed the connections between capitalism and racism, and has influenced generations of historians ever since. Williams traces the rise and fall of the Atlantic slave trade through the eighteenth and nineteenth centuries to show how it laid the foundations of the Industrial Revolution, and how racism arose as a means of rationalising an economic decision. Most significantly, he showed how slavery was only abolished when it ceased to become financially viable, exploding the myth of emancipation as a mark of Britain's moral progress.

'Its thesis is a starting point for a new generation of scholarship' New Yorker

Celem tej książki jest wyjaśnienie, jak odpowiedzialność jednostki przyczynia się do dobrobytu ogółu […]. Zamierzam tu dowieść, że ludzie zyskują, gdy zamiast zrzucać odpowiedzialność za własny dobrobyt na państwo, biorą ją na siebie. Inaczej mówiąc, zyskują żyjąc (a ich dzieci dorastając i wychowując się) we wspólnotach, w których ludzie sami są odpowiedzialni za własny dobrobyt. W kolejnych rozdziałach zastanawiam się nad tym, dlaczego pewne społeczności, kultury i instytucje osiągnęły dobrobyt, podczas gdy innym się to nie udało.
Fragment książki

Opinie o kryzysie małżeństwa i rodziny słychać z wielu stron: formułują je kościoły, rządy, partie polityczne, różnego typu organizacje. W 2014 roku pogląd taki wygłosił papież Franciszek w 2020 roku Kongres USA na swojej stronie internetowej domagał się od rządu polityki wspierającej małżeństwa w obliczu trwającego od dekad spadku ich liczby w tym samym roku ekspertka konserwatywnego polskiego think tanku Klub Jagielloński stwierdziła, że obecnie małżeństwa boimy się bardziej niż rozwodu instytucja badawcza Pew Research Center przekonuje ponadto, że 25 procent milenialsów – czyli osób urodzonych w latach 80. i 90. XX wieku – nigdy nie zawrze związku małżeńskiego, co jest najwyższym wskaźnikiem w historii.

Zanim jednak zaczniemy bić na alarm i z niepokojem pytać o los społeczeństw, warto zadać jedno proste pytanie: o jakim małżeństwie w ogóle się mówi? Jaki typ związku jest w kryzysie? Papieżowi Franciszkowi, Kongresowi USA, Klubowi Jagiellońskiemu i milenialsom (prawdopodobnie) chodzi o relację łączącą dwie osoby, bo w kręgu kultury judeochrześcijańskiej ten rodzaj małżeństw uchodzi za jedyny dopuszczalny prawnie i moralnie. Należy wszelako mieć świadomość, że w momencie, gdy ogłasza się stan pogotowia dla monogamii, inne typy małżeństw mogą się mieć bardzo dobrze. Ludzka kreatywność nie ogranicza się bowiem – o czym traktuje ta książka - do jednego modelu małżeństwa.

Charlie i Nick są gotowi, żeby powiedzieć te dwa wyjątkowe słowa. Ale życie to nie bajka – tych dwoje musi się jeszcze wiele nauczyć o miłości. Charlie nie wierzył, by Nick mógł odwzajemnić jego uczucie, ale teraz są już oficjalnie parą. Charlie jest coraz bliżej wypowiedzenia dwóch magicznych słów: „Kocham cię”. Nick czuje podobnie, ale ma dużo na głowie: martwi go nie tylko coming out przed ojcem, ale też fakt, że Charlie może cierpieć na zaburzenia odżywiania. Kiedy lato przechodzi w jesień i zaczyna się nowy rok szkolny, Charlie i Nick muszą się wiele nauczyć o tym, co oznacza miłość.
Ośmioodcinkowy serial na podstawie pierwszego tomu Heartstopperaw Netflixie! Start emisji 1. sezonu (8 odcinków): 22 kwietnia 2022. Jestem przekonana, że lektura cyklu Heartstopper wielu młodym ludziom dała poczucie, że nie są sami, a ich problemy nie są końcem świata, tylko przeszkodzą do pokonania. Maja Heban, Noizz.pl Nie zdziwcie się, jeśli serce zabije Wam mocniej. Jak się okazuje, można się zakochać nie tylko w człowieku, ale i w książce. Przemek Staroń, autor książki ,,Szkoła bohaterek i bohaterów, czyli jak radzić sobie z życiem” Nie dziwię się, że Heartstopper stał się takim fenomenem. W swej prostocie pokazuje nie tylko, że każdy zasługuje na szacunek, ale jest też powieścią, która powinna być tzw. must read dla każdego młodego czytelnika odkrywającego siebie. Ale tak naprawdę to historia pełna ciepła, zrozumienia i miłości, idealna dla każdego czytelnika, niezależnie od wieku. Natalia Zoń, poinformowani.pl Alice Oseman oddaje społeczności LGBT+ należytą podmiotowość. Lektura obowiązkowa dla tych, którzy temat osób nieheteronormatywnych traktują poważniej niż twórcy politycznych frazesów. Roch Zygmunt, gazetakongresy.pl