Kołysanki

Instrumentologia jest gałęzią muzykologii zajmującą się instrumentami muzycznymi. Z punktu widzenia całokształtu wiedzy o muzyce temat jest ważki, gdyż „instrument muzyczny jest materialną podstawą istnienia muzyki”1. Istotą badań instrumentologicznych są problemy konstrukcyjno-akustyczne, dotyczące relacji między instrumentem (jego kształtem, wykorzystanymi materiałami, technologiami zastosowanymi do jegoprodukcji) – a jego przydatnością jako narzędzia odtwarzania (tworzenia?) muzyki (czyli jego właściwościami brzmieniowymi i możliwościami technicznymi).

W części pierwszej, po przedstawieniu w pierwszym rozdziale ogólnej sytuacji w zaborze austriackim oraz w XIX-wiecznym budownictwie organowym, w rozdziale drugim omówione zostały czynniki wpływające na kształt budowanych (lub przebudowywanych) w Galicji organów. Przedstawiono więc takie zagadnienia, jak działalność różnego rodzaju ekspertów (tu zwrócono też uwagę na wystawy krajowe, dzięki którym tematyka organowa mogła zaistnieć na szerszym forum), sytuację organistów (i kalikantów), podjęto próbę sklasyfikowania repertuaru, do wykonywania którego instrumenty były przeznaczone. Następnie zajęto się przeznaczeniem instrumentów; dokonano też próby klasyfikacji inwestorów podejmujących inwestycje organmistrzowskie; przedstawiono wreszcie organmistrzów galicyjskich, ich działalność i jej efekty.
Trzeci rozdział poświęcony został samemu procesowi inwestycyjnemu. Przedstawiono więc rodzaje podejmowanych prac organmistrzowskich (nie tylko wszakże budowano nowe instrumenty, ale często w różnym zakresie remontowano lub przebudowywano dawniejsze), następnie zajęto się związanymi z procesem inwestycyjnym procedurami, dużo miejsca poświęcając sprawom finansowym.
W czwartym rozdziale podjęto próbę scharakteryzowania budowanych w Galicji organów. Zwrócono uwagę na wielkość instrumentów, spróbowano ustalić czas pojawiania się w Galicji nowych rozwiązań konstrukcyjnych i brzmieniowych, zajęto się wreszcie problemem wystroju plastycznego instrumentów.
Rozdział piąty poświęcony został osobie i działalności J. Śliwińskiego. Po przedstawieniu nielicznych znanych informacji dotyczących biografii organmistrza i jego edukacji organmistrzowskiej, przedstawiono chronologiczny zarys jego działalności. Osobno zwrócono też uwagę na jego działalność jako budowniczego pianin i fisharmonii, a na koniec przedstawiono kilka cech budowanych przez niego organów.
Część druga zawiera trzy spisy.
Pierwszy z nich wymienia i pokrótce przedstawia osoby, które w pewnym sensie można uznać za ekspertów organowych, gdyż występowały one jako rzeczoznawcy bądź sędziowie wystaw.
Drugi spis przedstawia działających w Galicji organmistrzów i wymienia wykonane przez nich prace. Dzieli się on na trzy części – w pierwszej wymieniono organmistrzów mających siedziby w Galicji, w drugiej organmistrzów spoza Galicji, a w trzeciej prace anonimowe.
Trzeci spis jest katalogiem organów zbudowanych przez J. Śliwińskiego, w którym możliwie dokładnie opisano każdy z instrumentów. (Fragment Wstępu)

Rosnąca liczba badań i raportów klinicznych dostarczają bogatej wiedzy na temat efektywności muzykoterapii u wcześniaków. Coraz więcej wiemy jak interpretować zmiany rozwojowe niemowląt, czy to dzięki postępowi technologii obrazowania, czy poprzez bezpośrednie obserwowanie zachowań dziecka, takich jak płacz, jedzenie. Od niedawna w badaniach i działaniach klinicznych uwzględnia się rolę rodziców w procesie psychoterapii za pomocą muzyki. (…)|Przedstawiona Czytelnikowi książka jest kompleksowym spojrzeniem na kulturę i kontekst muzykoterapii na Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka. Ten kontekst praktyki jest już obecny w Polsce. Wezwanie Redaktorów tej książki zostało wysłuchane.
Joanne Loewey
The Louis Armstrong Center for Music & Medicine, Mount Sinai Beth Israel
oraz Icahn School of Medicine at Mount Sinai (USA)

Do lektury książki zapraszamy muzykoterapeutów i studentów muzykoterapii oraz innych specjalistów klinicznych pracujących na OITN, w tym psychologów, pielęgniarki, neonatologów, pediatrów i innych pokrewnych pracowników służby zdrowia, a także rodziców, którzy pragną poszerzyć swoją wiedzę na temat efektywności muzykoterapii i korzyści, jakie można zaczerpnąć z uczestnictwa w sesjach muzykoterapeutycznych. Informacje zawarte w opracowaniu mogą być źródłem inspiracji również dla tych badaczy, którzy chcą się przyczynić do powstania kolejnych badań klinicznych weryfikujących efektywność tej niefarmakologicznej formy interwencji w dziedzinie zdrowia najmłodszych pacjentów, którymi są wcześniaki. (…)

Publikacja podzielona została na pięć części. Następujące po sobie części i rozdziały w zamyśle tworzą spójną narrację, jednak każdy element stanowi jednocześnie samodzielną całość. Książkę można zatem czytać w całości lub zgłębiać poszczególne jej fragmenty, zależnie od zainteresowań Czytelnika i jego perspektywy. Pozostajemy z nadzieją, że lektura przyczyni się do profesjonalizacji i popularyzacji muzykoterapii w Polsce, dostarczając interdyscyplinarnej wiedzy zarówno środowiskom medycznym i terapeutycznym, jak i rodzicom wcześniaków.
ze Wstępu

W tomie publikują:

Łucja Bieleninik, Mariola Bidzan, Anna A. Bukowska, Magdalena Chrzan-Dętkoś, Darcy DeLoach, Michael Detmer, Mark Ettenberger, Claire Ghetti, Friederike Haslbeck, Ludwika Konieczna-Nowak, Justyna Kwaśniok, Ilona Poćwierz-Marciniak, Joanna Preis-Orlikowska, Krzysztof Stachyra, Alexandra Ullsten.

Jadwiga Mackiewicz — lauretka Orderu Uśmiechu, małym melomanom znana jako Ciocia Jadzia — od 1960 do 2016 roku prowadziła w Filharmonii Narodowej koncerty dla dzieci.
Uczyła słuchania muzyki.

01 – „Dla Elizy” (bagatela a-moll) WoO 59 3:23* Alfred Brendel – fortepian

02 – Menuet G-dur nr 2, op. WoO 10 2:34 Arthur Grumiaux – skrzypce, Istvan Hajdu – fortepian

03 – 12 menuetów nr 2 B-dur, op. WoO 7 2:06
Academy of St. Martin in the Fields, Sir Neville Marriner

04 – Sonata nr 22 F-dur, op. 54 (Tempo di Menuetto) 5:03 Maurizio Pollini – fortepian

05 – VIII Symfonia F-dur, op. 93 (Tempo di Menuetto) 5:35 Academy of Ancient Music, Christopher Hogwood – dyrygent

06 – Sonata F-dur „Wiosenna” nr 5, op. 24 (Scherzo. Allegro molto) 1:12 Josef Suk – skrzypce, Jan Panenka – fortepian

07 – Sonata cis-moll nr 14 „Księżycowa”, op. 27 nr 2 (Adagio sostenuto) 6:08 Vladimir Ashkenazy – fortepian

08 – Sonata d-moll nr 17 „Burza”, op. 31 nr 2 (Allegretto) 6:02 Maurizio Pollini – fortepian

09 – III Symfonia Es-dur „Eroica”, op. 55 (Allegro con brio) 14:29 Süddeutsche Philharmonie, Alberto Delande – dyrygent

10 – V Symfonia c-moll, op. 67 (Allegro con brio) 7:08 Berliner Philharmoniker, Claudio Abbado – dyrygent

11 – II Symfonia D-dur, op. 36 (Allegro molto) 6:17 London Symphony Orchestra, Alberto Lizzio – dyrygent

12 – II Koncert fortepianowy B-dur, op. 19 (Rondo. Molto allegro) 5:50 Krystian Zimerman – fortepian, Vienna Philharmoniker, Leonard Bernstein – dyrygent

13 – Sonata nr 8 c-moll „Patetyczna”, op. 13 (Rondo. Allegro) 4:28 Claudio Arrau – fortepian

14 – 6 wariacji G-dur („Nel cor piu”) op. WoO 70 5:15 Danuta Dworakowska – fortepian

15 – Trio na fortepian, klarnet i altówkę nr 4 B-dur, op. 11 (Tema con variazioni) 5:51 Paul Meyer – klarnet, Julian Steckel – wiolonczela, Éric Le Sage – fortepian

16 IX Symfonia d-moll, op. 125 („Oda do radości”)
Inge Borkh – sopran, Ruth Siewert – kontralt, Richard Lewis – tenor, Ludwig Weber – bas, Beecham Choral Society, Royal Philharmonic Orchestra, René Leibowitz – dyrygent 8:37

Wielki Post w kościele katolickim jest czasem pokuty i nawrócenia. To czas refleksji nad sobą, swoim życiem i podejmowania duchowych decyzji zmieniania swojego życia na lepsze. Wielki Post winien także przygotować do Świąt Wielkanocnych, podczas których brzmi w kościołach radosne Alleluja! Grę organową w czasie wielkopostnym ogranicza się raczej do akompaniowania ludziom, biorącym udział w liturgii.

Niniejszy tom jest jedną z wielu propozycji opracowania pieśni, śpiewanych i granych w tym czasie. Niniejszy tom jest jedną z propozycji harmonizacji pieśni wielkopostnych i pasyjnych. Do ich opracowania skłoniły mnie komentarze pod wieloma filmami, zamieszczanymi na moim kanale YouTube.com/@PiotrowskiPawel oraz pytania i prośby w korespondencji mailowej.

Mam świadomość, że w niniejszych propozycjach przełamuję pewne zasady utrwalone w harmonii klasycznej, niemniej autorskie opracowania otrzymują dzięki temu indywidualny koloryt, współtworzący wyjątkowy nastrój tych utworów. Jakiekolwiek zmiany lub korekty nadałyby im zupełnie inny brzmieniowo kształt.

Dziękuje za życzliwe przyjęcie opracowań Kolęd i pastorałek oraz pieśni maryjnych. Te wydania upewniły mnie o sensie opracowywania kolejnych.

Wariacje bachowskie to książka, która w wyjątkowo ciekawy i inspirujący sposób udowadnia tezę, że w wypadku twórczości Jana Sebastiana Bacha, „największego z geniuszów muzycznych ludzkości” (Witold Lutosławski), „im dalej w las, tym więcej drzew. Im bliżej zwiedzamy ogromny gmach Bachowskiej muzyki, tym więcej odkrywamy w nim nieznanych zakątków, wspaniałych sal, korytarzy, krużganków” (Stefan Kisielewski). Czternaścioro Autorek i Autorów, wywodzących się z różnych – i to nie tylko muzycznych czy muzykologicznych – akademickich środowisk naszego kraju, Hiszpanii, Rosji i Stanów Zjednoczonych, przedkłada bardzo różne gatunkowo rozważania, swoiste wariacje na temat życia i muzyki Bacha. W książce znajdziemy oryginalne wykładnie dzieł, prezentację debat i sporów, syntezy interpretacyjne, nowe informacje, a nawet odkrycia historyczne, rozmyślania czy wręcz medytacje egzystencjalne, ujęcia muzykologiczne, dociekania estetyczne, spekulacje filozoficzne oraz refleksję symboliczno-teologiczną. Ta ostatnia dotyczy zarówno utworów wokalnych, jak i instrumentalnych, w tym – co w polskiej literaturze przedmiotu bardzo rzadkie – czysto instrumentalnych. Wraz z lekturą kolejnych rozdziałów coraz lepiej rozumiemy, że muzyka Bacha, która swoim pięknem tak nas wzrusza, skrywa prawdziwe tajemnice. W książce niektóre z nich odkrywamy w takich utworach, jak Wariacje goldbergowskie, Kunst der Fuge, Chorały schüblerowskie, Fantazja chromatyczna, kantata chorałowa Aus tiefer Not schrei ich zu Dir czy Canone doppio sopril Soggetto, kanon w postaci zagadki, którą lipski kantor muzycznie napisał dla pewnego teologa luterańskiego. Wariacje bachowskie to książka, która sprawia, że pragniemy słuchać muzyki Bacha uważniej i głębiej.

Podjęte tematy w tym tomie są odzwierciedleniem współczesnych kierunków badań nad wartościami w muzyce. Autorami tekstów są czynni nauczyciele akademiccy, artyści, dyrygenci, muzykolodzy, etnomuzykolodzy, pedagodzy rożnych dyscyplin naukowych bezpośrednio lub pośrednio związanych z muzyką. Podjęte przez autorów niniejszej publikacji rozważania naukowo-badawcze ukazują wieloaspektowe i wielotorowe podejścia metodologiczne, przez co przybliżają nam obraz aktualnie realizowanych kierunków badan w Polsce, a zwłaszcza w naukowym środowisku cieszyńskim. Na treść tomu składa się opis i prezentacja wyników badań nad wartościami w dyskursie filozoficznym, muzykologicznym, instrumentalnym, artystyczno-wykonawczym, pedagogicznym i terapeutycznym.