Komunikowanie śmiercią

Dezinformację kojarzymy głównie z mediami i polityką. Im bardziej myślimy, że nas ona nie dotyczy, tym szybciej wpadamy w sidła fake newsów, półprawd i przeinaczeń. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, czym jest, a czym nie jest dezinformacja, gdzie występuje i jak ją rozpoznać, jakie wywołuje skutki oraz co robić, żeby jej przeciwdziałać.

Katarzyna Bąkowicz nie banalizuje i nie upraszcza tematu, wykładając zawiłości dezinformacji w sposób czytelny, nie tracąc przy tym nic z głębokości wywodu. (...) Interesujące studia przypadków, odsłanianie rozmaitych smaczków i kulis wojny informacyjnej, w której przychodzi nam uczestniczyć - wszystko to sprawia, że monografię tę czyta się z zainteresowaniem, a momentami jak dobrą powieść sensacyjną, choć temat raczej skłania do smutnej refleksji niż poszukiwania sensacji.
prof. dr hab. Magdalena Szpunar, fragment recenzji

Autorka stawia pytanie o to, kim jest ekspert, i przeprowadza badania ilościowe i jakościowe w zakresie reprezentacji ekspertów trzech telewizyjnych magazynów informacyjnych: TVP1, TVN i TV Trwam. Próbuje zrekonstruować typologię i funkcje ekspertów w tych obszarach. Następnie pyta o ich legitymację do sprawowania „rządu dusz”. (…) Wreszcie o to, jakie obrazy mediów konstruowane są w narracji i języku ekspertów. (…) Monografia Aldony Guzik stanowi ambitną próbę wyznaczenia nowych kierunków metodologii badań szeroko pojętej audiowizualności. Jest sprawnie napisana, rozpoznać można własny styl autorki.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Wiesława Godzica

Temat podjęty przez Aldonę Guzik jest jednym z ważniejszych nie tylko w dyskursie o mediach, lecz także we współczesnych naukach społecznych. Analiza procesu budowania statusu eksperta zasługuje na krytyczną
refleksję i w niniejszej książce autorka dobrze się wywiązuje z tego zadania.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Małgorzaty Molędy-Zdziech, prof. SGH



Aldona Guzik ukończyła socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, jest adiunktem w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. Jej zainteresowania naukowe i badawcze dotyczą obszaru komunikacji, PR, socjologii mediów, opinii publicznej oraz socjologii kultury, w tym dziedzictwa kulturowego. Jest autorką wielu raportów, artykułów i monografii.

Znakomici prawnicy i medioznawcy: Ksenia Kakareko, Jacek Sobczak, Tadeusz Kononiuk – autorzy książki pt. Fundamenty zawodu dziennikarza nie tylko wskazują w swej pracy na korzenie dziennikarstwa, ale porządkują wiedzę o nim, mówią o jego współczesnej kondycji. Powiedzieć o tej książce, że jest interesująca i potrzebna dla dziennikarzy oraz studentów dziennikarstwa to za mało. To prawdziwa BIBLIA – w najlepszym tego słowa znaczeniu – dla osób zajmujących się dziennikarstwem w czasach, gdy przestały się liczyć dobre obyczaje, rzetelne zbieranie materiału, informowanie, a górę biorą pośpiech, kompilatorstwo, niezdrowa konkurencja, uleganie przez dziennikarzy wpływom polityków. Autorzy w przystępny sposób omawiają problemy, z którymi nie umieją sobie poradzić dziennikarze, zagubieni we współczesnym świecie, niemający pojęcia jak odróżnić dobro od zła. To solidne studium prawno-medioznawcze oparte na bogatej literaturze przedmiotu, orzecznictwie sądowym, a przede wszystkim na praktyce i doświadczeniu zawodowym Autorów.
Prof. zw. dr hab. Kazimierz Wolny-Zmorzyński, Uniwersytet Śląski

Z zaprezentowanych w tomie tekstów wyłania się przesłanie skierowane do nauczycieli akademickich o wyposażenie przyszłych dziennikarzy w solidne podstawy teoretyczne, których istotą nie jest krępowanie czy ograniczenie piszącego, ale otwieranie na nowe, łamiące konwencje wybory. Dziennikarstwo, o czym należy nieustannie przypominać, jest sztuką pozwalającą na doprecyzowanie określonych gatunków i mimo zmian, które obserwujemy, może stać się sztuką wysoką pod warunkiem, że osobowość twórcy zostanie wsparta solidnym przygotowaniem warsztatu, jak pokazują bowiem dokonania dziennikarskich sław, świadomość genologiczna jest niezwykle ważna w tym zawodzie. prof. dr hab. Alicja Jakubowska-Ożóg Instytut Polonistyki i Dziennikarstwa, Uniwersytet Rzeszowski

Opowiadając historię dwóch kobiet o odmiennych losach, autorka analizuje epokę – od czasów Big Brothera po lata współczesne – w której liczy się tylko to, aby być widzianym. De Vigan przygląda się erze naznaczonej kultem mediów społecznościowych. Diagnoza ta jest bezlitosna – to świat, w którym wszystko jest na pokaz i na sprzedaż, łącznie ze szczęściem rodzinnym. Autorka daje rozległy, surowy i aktualny obraz społeczeństwa. Powieść stanowi refleksje na temat mediów społecznościowych i wyrzeczenia się prywatności, dzieciństwa i dokonywanych na niego atakach. „Telerama”

Komunikatywny styl używanego w tej pracy języka sprawia, że lekturę czyta się z dużą przyjemnością, szybko wnikając w wartki naukowy przekaz o najbardziej aktualnych meandrach formowania opinii publicznej we współczesnym świecie […]. Szczególną uwagę Autorka zwraca na teorię mediatyzacji, która uchodzi za jedną z najbardziej przekonujących przy wyjaśnianiu funkcjonowania współczesnych społeczeństw. […] książka ta może być nie tylko podręcznikiem akademickim, ale też wiarygodnym poradnikiem dla osób zajmujących się badaniem opinii publicznej […]. Autorka podkreśla wielki potencjał internetu i mediów społecznościowych w procesie kształtowania opinii publicznej […]. Wskazuje jednocześnie realnie istniejące zagrożenia w postaci fragmentaryzacji i nierównej dystrybucji uwagi […]. Studium prezentuje bardzo wysoki poziom naukowy i w sposób kompleksowy odnosi się do światowego dorobku teoretycznego i praktycznego w zakresie formowania i kształtowania się opinii publicznej. […] będzie mieścić się wśród najlepszych z tego obszaru w naszym w kraju. Stanowi istotny element oryginalnego dorobku Autorki, gdyż nie tylko porządkuje naszą dotychczasową wiedzę w tym zakresie, lecz także wprowadza nowe i bardzo ważne elementy funkcjonowania opinii publicznej związane z rozwojem nowych technik komunikacji międzyludzkiej.
Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Olędzkiego