Kongo W Polsce. Włóczęgi Z Josephem Conradem

Mahatma Gandhi (1869-1948) – jedna z ikon XX wieku, ojciec założyciel niepodległych Indii, twórca idei walki bez użycia przemocy, obrony ludzi przed krzywdą i życzliwości dla człowieka (ahimsa), autor bardzo wielu książek, w tym najważniejszej, czyli właśnie Mojej autobiografii. Zwolennik wegetarianizmu, prostoty, egalitaryzmu, nawet najbiedniejszy hindus nie musiał się przy nim wstydzić swego ubóstwa. Umierał nieco zgorzkniały, gdyż nie udało mu się doprowadzić do zgody religijnej między hinduistami i muzułmanami, zginął zresztą zastrzelony przez skrajnego hinduistę 30 stycznia 1948 roku, ale nawet śmierć Mahatmy stała się w pewien sposób pozytywna, gdyż w kraju zapanowała tak wielka żałoba, że przynajmniej na jakiś czas połączyła naród.

Jak pisze Ija Lazari-Pawłowska w swojej biografii Mahatmy: koniec walki nie miał być początkiem nowych konfliktów – nakazywał więc dbać o to, aby przeciwnik, nad którym odniesione zostało zwycięstwo, nie wyszedł z walki z poczuciem klęski, z nienawiścią i chęcią odwetu. Celem jego nie było złamanie przeciwnika, lecz jego zjednanie – uważał to za jedyny sposób trwałej likwidacji antagonizmu. Czy w dzisiejszych czasach w wielu krajach postawa Gandhiego nie wydaje się naiwnością? Może i się wydaje, jednak pamiętajmy: Mahatma Gandhi wygrał nie tylko walkę o niepodległość Indii, ale też walkę o ludzką wolność i godność. I zawsze toczył tę walkę bez gwałtu, przemocy.

Kira Banasińska z domu Ćwirko-Godycka (Witebsk 1899 – Hajdarabad 2002) była malarką,fotografką, zajmowała się filmem, projektowała i wytwarzała zabawki i pomoce szkolne.
Przeżyła długie, fascynujące, pełne niebezpieczeństw życie, rozpięte między Syberią wprzedrewolucyjnej i rewolucyjnej Rosji, Mandżurią, Japonią i Indiami, spędzając wodrodzonej Polsce zaledwie kilka lat. Jako żona polskiego konsula EugeniuszaBanasińskiego w Bombaju i przedstawicielka Czerwonego Krzyża odegrała wybitną rolę wniesieniu pomocy tysiącom polskich uchodźców, którzy przybyli ze Związku Radzieckiegodo Indii, w tym zwłaszcza dzieciom, organizując transporty z Aszchabadu do Bombaju.
Stąd jej Autobiografia jest jednym z ważniejszych świadectw polskich losów i historiiXX wieku. Jest też przyczynkiem do dziejów sztuki polskiej, przywołując mało znanefakty dotyczące wystaw Kiry w Polsce międzywojennej, recepcji jej twórczościmalarskiej i życia artystycznego.

Kardynał Stefan Wyszyński był prymasem Polski przez ponad trzy dekady (1948–1981), niemniej w pamięci Polaków z tych trzydziestu trzech lat najmocniej osadziły się trzy – obejmujące czas jego uwięzienia. Mocnym świadectwem tego okresu są zapiski, które Prymas Tysiąclecia prowadził przez cały czas odosobnienia. Poznajemy z nich więzienną codzienność Wyszyńskiego oraz jego niezłomność. Kardynał Zenon Grocholewski w swojej książce zwraca szczególną uwagę na dwa jej aspekty, wyłaniające się z Zapisków więziennych. Po pierwsze: jak Prymas, nieprawnie pojmany i przetrzymywany w odosobnieniu, rozumiał miłość nieprzyjaciół i jak sam ją praktykował. Po drugie: jak owa niepewna sytuacja kształtowała jego rozumienie lęku i męstwa.

• Ostatnia na rynku książka kard. Z. Grocholewskiego
• W środku pocztówka (jako zakładka) ABC Społecznej Krucjaty Miłości kard. Wyszyńskiego

Spuścizna Wojciecha Bobowskiego, znanego jako Albertus Bobovius i Ali Ufkî, stanowi przedmiot zainteresowania międzynarodowego grona językoznawców, muzykologów, historyków i antropologów, jednak w Polsce do tej pory nie ukazała się książka w całości jej poświęcona. Niniejsza monografia stanowi próbę uzupełnienia tej luki.

W rozdziale pierwszym autorka przedstawia biografię Bobowskiego, zaktualizowaną na podstawie badań archiwalnych przeprowadzonych w Polsce i Ukrainie oraz informacji wyczytanych między wierszami Serai Enderum (MS Harley 3409). Pełna treść „londyńskiego” rękopisu tej pierwszoosobowej relacji z życia w pałacu Topkapi w Stambule, którą Bobowski ukończył w 1665 roku, wraz z obszernym opracowaniem krytycznym i miniaturami z epoki zamieszczona została w rozdziale drugim. W rozdziale trzecim autorka zebrała i przeanalizowała ponad 300 tureckich słów i wyrażeń odnalezionych w tekście.

„To bardzo ważny wkład w polskie badania orientalistyczne w rozmaitych ich aspektach, w tym historycznym, kulturowym i muzykologicznym. (…) Agata Pawlina wykazuje się doskonałą znajomością dotychczasowych opracowań (częściowych) zagadnienia i podejmuje z nimi odważną, opartą na niepodważalnych argumentach dyskusję, co jest wielką zaletą książki. (…) Z przyjemnością przeczyta ją zarówno ktoś, kto chce się czegoś więcej dowiedzieć o Bobowskim czy zwyczajach panujących na dworze sułtańskim z czystej ciekawości, jak i badacz – turkolog, muzykolog, antropolog kulturowy czy historyk. Każdy bez problemu znajdzie w tej pracy coś, co wzbogaci jego wiedzę”.

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Marka Dziekana

Agata Pawlina – doktor nauk humanistycznych w dziedzinie językoznawstwa. Stypendystka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w ramach programu START 2022 dla wybitnych młodych uczonych. Absolwentka filologii orientalnej (specjalność turkologia) na Uniwersytecie Jagiellońskim, wokalistyki na Akademii Muzycznej we Wrocławiu, studiów doktoranckich UJ oraz międzywydziałowego Jagiellonian Interdisciplinary PhD Programme (2018–2020). W latach 2019–2023 kierowniczka projektu Preludium 15 fundowanego przez Narodowe Centrum Nauki, realizowanego na UJ. Autorka licznych publikacji i wystąpień konferencyjnych z zakresu terminologii muzycznej języka tureckiego i osmańsko-tureckiego oraz kultury muzycznej Turcji, Imperium Osmańskiego i Bliskiego Wschodu.

Książka stanowi wybór esejów wybitnego rosyjskiego pisarza, Borysa Pasternaka (1890–1960) w przekładach Seweryna Pollaka. Teksty, najczęściej w Polsce niepublikowane, układają się w swego rodzaju biografię poety na tle dramatycznych napięć XX wieku.

******

Boris Pasternak. Essays. Selected and Translated by Seweryn Pollak

The book is a collection of selected essays by an eminent Russian writer, Boris Pasternak (1890 – 1960), translated by Seweryn Pollak. The texts, mostly not published in Poland before, form a kind of poet’s biography against the background of dramatic events of the 20th century.

C.S. Lewis – „W głowie Jacka zaczęło roić się od pomysłów. Jaki mógł zrobić użytek z fauna z parasolem biegnącego przez zaśnieżony las i z grupy ewakuowanych dzieci, które nudzą się pod opieką pary staruszków? Niebawem Jack miał już mglisty zarys opowieści, która w przyszłości zaprowadzi miliony dzieci do magicznej krainy zwanej Narnią”.

Już od najmłodszych lat C. S. Lewis uwielbiał słuchać historyjek i je opowiadać. Ten profesor literatury angielskiej przeświadczony o tym, że wymyślone historie mogą w niezrównany sposób ukazywać prawdę na temat świata rzeczywistego, napisał ponad trzydzieści książek z dziedziny fantastyki naukowej, teologii, krytyki literackiej i baśni.


W okresie naznaczonym dwiema wojnami światowymi Lewis bezpardonowo stawiał trudne pytania dotyczące życia i śmieci. Ten były ateista, słynący z poszukiwania prawdy ze szczerością, klarownością i wyobraźnią, przekonawszy się, że historia Jezusa Chrystusa jest najprawdziwsza ze wszystkich znanych mu opowieści, stał się jednym z najbardziej wpływowych chrześcijan dwudziestego wieku.





Janet i Geoff Benge tworzą małżeński duet autorów z ponad trzydziestoletnim doświadczeniem w pisaniu książek. Janet była wcześniej nauczycielką w szkole podstawowej, a Geoff jest magistrem historii. Przez dziesięć lat jako usługujący współpracowali z organizacją Młodzież z Misją. Mają dwie córki, Laurę i Shannon, oraz adoptowanego syna, Lito. Pochodzą z Nowej Zelandii, a obecnie mieszkają w Orlando na Florydzie.