Konie huculskie i koniki polskie. Historia i współczesność

Monografia Aktualne problemy w produkcji zwierzęcej zawiera wiele cennych informacji, które mogą być pomocne w wyjaśnieniu istotnych kwestii dotyczących nauk o zwierzętach, a w szczególności profilaktyki weterynaryjnej, behawioru oraz chowu i hodowli zwierząt gospodarskich i towarzyszących. Umieszczono w niej zarówno prace poglądowe, jak również oryginalne opracowania.
Problemy omawiane w kolejnych rozdziałach nawiązują m.in. do: przyszłości hodowli świń w Polsce oraz kwestii bioasekuracji, profilaktyki nowotworowej u psów, możliwości prowadzenia badań naukowych na pszczołach, analizy ekonomicznej prowadzenia pasieki w Polsce. Opracowanie może być pomocne nie tylko w pracy naukowej różnych dyscyplin, ale również w podejmowaniu właściwych decyzji mających istotny wpływ na produkcję zwierzęcą i środowisko.

Książka „Atlas Rzepak. Identyfikacja agrofagów, niedoborów pokarmowych i innych czynników” pod redakcją prof. dr hab. Marka Mrówczyńskiego i dr inż. Przemysława Strażyńskiego to kompendium wiedzy na temat tej uprawy. W publikacji znajdują się informacje na temat chwastów, szkodników i chorób i fitoplazm, ich występowanie, opisy, szkodliwość, a także sposobach ograniczania. Opisane zostały szkodniki pojawiające się w magazynach rzepaku. W książce znajdują się opisy niedoborów pokarmowych, a także rola i znaczenie plonotwórcze makro – i mikroelementów. W Atlasie Rzepak zostały zawarte również zagadnienia związane z doborem i hodowlą odmian, niechemiczną ochroną roślin, organizmami pożytecznymi, a także czynnikami abiotycznymi mającymi wpływ na wzrost i rozwój rzepaku. Pozycja zawiera 256 stron opisów i około 300 fotografii, które pozwalają producentom rolnym na wykorzystanie wiedzy w swoich gospodarstwach.

Konkurencyjność jest zagadnieniem o skomplikowanym charakterze, a jego złożoność uwidacznia się jeszcze mocniej wobec współczesnych wyzwań związanych z procesami globalizacji światowej gospodarki. Niejednoznaczność definiowania oraz pomiaru konkurencyjności dotyczy także rolnictwa. Lukę poznawczą można zidentyfikować zwłaszcza w odniesieniu do badań regionalnej konkurencyjności rolnictwa.
Celem pracy była ocena konkurencyjności rolnictwa pięciu województw Polski Wschodniej, tj. lubelskiego, podkarpackiego, podlaskiego, świętokrzyskiego i warmińsko-mazurskiego, a także zidentyfikowanie najważniejszych jej determinant. Realizacji celu głównego służyły postawione pytania badawcze o charakterze metodycznym oraz poznawczym, dotyczące definiowania konkurencyjności regionalnej rolnictwa, sposobów pomiaru konkurencyjności rolnictwa, roli rolnictwa w gospodarce województw Polski Wschodniej, stanu konkurencyjności rolnictwa w badanych regionach, czynników determinujących możliwości poprawy poziomu konkurencyjności rolnictwa i gospodarstw rolnych, będących podstawowymi podmiotami sektora rolnego w badanych województwach.
Cel pracy zrealizowano na podstawie analizy badanego zjawiska na dwóch poziomach agregacji – sektora rolnego oraz gospodarstw rolnych. Pomiaru konkurencyjności rolnictwa w badanych województwach dokonano wieloaspektowo, uwzględniając zarówno ocenę potencjału konkurencyjnego (konkurencyjność czynnikowa), jak również wyników konkurowania (konkurencyjność wynikowa). W ocenie uwzględniono produktywność cząstkową czynników produkcji oraz produktywność całkowitą rolnictwa. Ponadto zaadaptowano piramidę konkurencyjności regionalnej do oceny konkurencyjności rolnictwa w układzie przestrzennym, a także oceniono zależność pomiędzy wybranymi cechami konkurencyjności rolnictwa a poziomem społeczno-gospodarczego rozwoju regionu. Badania wykazały wzrost produktywności całkowitej rolnictwa w większości województw Polski Wschodniej (poza podkarpackim). W województwach lubelskim i podlaskim na wzrost ten wpływ miały zarówno postęp technologiczny, jak i wzrost efektywności technicznej. W przypadku województwa świętokrzyskiego czynnikiem wzrostu produktywności całkowitej były zmiany efektywności technicznej, natomiast w warmińsko-mazurskim – zmiany technologiczne. Przeprowadzone w pracy analizy stanowią istotny wkład do badań w zakresie poszukiwania determinant wzrostu produktywności w rolnictwie. Wynika z nich, że przeciętna powierzchnia gospodarstwa rolnego oraz doświadczenie rolników miały korzystny wpływ na wzrost produktywności całkowitej rolnictwa w badanych regionach. Analiza potencjału konkurencyjnego rolnictwa wykazała jego zróżnicowanie w badanych województwach, czego efektem są różne możliwości konkurowania. Wykorzystanie syntetycznego miernika oceny konkurencyjności odrębnie dla konkurencyjności czynnikowej i wynikowej pozwoliło na wskazanie rozbieżności pomiędzy posiadanym potencjałem a efektami konkurencyjności. Stwarza
to przesłankę do podejmowania działań służących poprawie efektywności potencjału rolnictwa, zwłaszcza w województwach lubelskim i podlaskim, gdzie różnica pomiędzy konkurencyjnością czynnikową i wynikową była największa. Badania wykazały istnienie współzależności pomiędzy poziomem konkurencyjności rolnictwa a poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego regionu. Wzrost wartości PKB per capita oraz wartości przeciętnych wynagrodzeń brutto w regionie przyczyniał się do wzrostu konkurencyjności rolnictwa. Ma to swoje przełożenie praktyczne, wskazuje bowiem na wagę działań sprzyjających niwelowaniu dysproporcji regionalnych w poziomie rozwoju w Polsce, a także na potrzebę traktowania rolnictwa jako nieodłącznego elementu gospodarki regionalnej. Na niekorzystną pozycję konkurencyjną czterech województw Polski Wschodniej – podlaskiego, lubelskiego, świętokrzyskiego i podkarpackiego wskazują wyniki badań przeprowadzonych z wykorzystaniem regionalnego indeksu konkurencyjności rolnictwa. Badania te udokumentowały także dużą rolę kapitału ludzkiego we wzroście konkurencyjności rolnictwa. Z badań prowadzonych na podstawie danych rachunkowości rolnej z gospodarstw rolnych wynika, że niekorzystna pozycja konkurencyjna gospodarstw rolnych województw Polski Wschodniej jest przede wszystkim efektem niskiej efektywności wykorzystania czynnika pracy. O produktywności pracy decydowały nie tylko zasoby czynników produkcji i relacje pomiędzy nimi, ale także wykształcenie kierowników gospodarstw rolnych. Zidentyfikowanie determinant poprawy konkurencyjności rolnictwa jest problemem badawczym o dużym znaczeniu praktycznym. Z badań wynika, że do czynników wpływających korzystnie na konkurencyjność
należą zwłaszcza wzrost potencjału produkcyjnego gospodarstw rolnych (poprzez poprawę struktury obszarowej) i poprawa jakości kapitału ludzkiego. Przeprowadzone badania mają istotny wkład w rozwój nauk rolniczych i ekonomicznych. Stanowią one próbę wypełnienia luki badawczej z zakresu konkurencyjności sektora rolnego w ujęciu regionalnym, nie tylko ze względów metodologicznych, ale
także empirycznych i praktycznych. Poza walorami poznawczymi i naukowymi wyniki badań mogą stanowić podstawę do formułowania rekomendacji dla polityki gospodarczej oraz regionalnej, a także dla jednostek samorządu terytorialnego w zakresie działań przyczyniających się do wzrostu konkurencyjności sektora rolnego badanych województw.

W monografii podjęto próbę syntezy najważniejszych informacji dotyczących produkcji zdrowej i bezpiecznej żywności z uwzględnieniem realiów i możliwości organizacyjno-wytwórczych polskiego rolnictwa. Przyjęto hipotezę, że produkcja żywności w skali globalnej, z całkowitym wykluczeniem chemizacji rolnictwa, nie jest możliwa, zaś stosowanie agrochemikaliów w sposób przemyślany i rozsądny stanowi czynnik plonochronny, także w aspekcie jakości płodów rolnych.
Przegląd literatury rozpoczęto od przedstawienia uregulowań prawnych związanych z produkcją zdrowej i bezpiecznej żywności. Uwypuklono znaczenie jakości siedliska rośliny uprawnej, odpowiedniego poziomu agrotechniki, niwelowania chemizacji produkcji rolniczej (ze szczególnym uwzględnieniem rolnictwa ekologicznego) dla jakości płodów rolnych. Zaprezentowano możliwość stosowania w uprawach rolniczych i ogrodniczych alternatywnego nawożenia organicznego – produktu odpadowego – podłoża po uprawie pieczarek. Podjęto rozważania dotyczące zalet i wad roślin modyfikowanych genetycznie (transgenicznych) oraz podjęto próbę realnej oceny – czy stanowią one szansę, czy zagrożenie dla rolnictwa i rynku żywności. Ponadto w monografii wykazano bezpośrednie zależności występujące pomiędzy systemem produkcji rolniczej a produktem finalnym – żywnością. Przedstawiono związki pomiędzy zrównoważoną produkcją rolniczą a zdrową dietą oraz przybliżono walory prozdrowotne wybranych roślin. W zakończeniu monografii sprecyzowano konkluzje wynikające z przedstawionych rozważań oraz wysnuto prognozy dotyczące rozwoju sektora rolno-przetwórczego w kraju i na świecie.

Czy uprawiasz kukurydzę? A może interesuje Cię uprawa tego gatunku? Czy wiesz, że kukurydza jest wrażliwa na suszę?

Mamy dwie wiadomości dobrą i złą. Zacznijmy od tej mniej przyjemnej. Susza rolnicza może występować coraz częściej, tym samym wpływając na wielkość uzyskiwanych plonów. Według Systemu Monitoringu Suszy Rolniczej prowadzonego przez IUNG w Puławach co roku niedoborem wody objętych są coraz więcej gmin. Dobra wiadomość jest taka, że są sposoby by łagodzić skutki suszy. Poradnik „Uprawa kukurydzy w warunkach niekorzystnych” zawiera informacje odnośnie doboru odmian, nawożenia, ochrony roślin, agrotechniki oraz uprawy uproszczonej. Dodatkowo znajdują się tam informacje jak krok po kroku otrzymać wartościową kiszonkę w warunkach niekorzystnych. Całość uzupełniona jest o anomalie w rozwoju kukurydzy, które szczególnie w latach niekorzystnych zyskują na znaczeniu. Chcesz dowiedzieć się jak nawozić kukurydzę w czasie suszy? A może zastanawiasz się co Cię czeka w ochronie roślin lub z jakimi szkodnikami i chorobami będziesz musiał walczyć? Jeżeli tak. Zapraszamy do lektury!

Ziemniak to bez wątpienia jedna z najważniejszych roślin uprawnych. Trudno przecenić jego znaczenie w jadłospisie przeciętnego Polaka, nie tylko ze względu na jego wartość energetyczną, ale też jakość głównego źródła witaminy C i wartościowego białka. We współczesnym rolnictwie zauważa się rozwój integrowanego i ekologicznego systemu produkcji ziemniaka. W tych systemach uprawy zaleca się stosowanie nawozów zielonych, zwłaszcza z wsiewek roślin bobowatych i ich mieszanek z trawami, które są źródłem azotu biologicznego dla rośliny następczej - ziemniaka. (Fragment Wstępu).