Kontrola zarządcza aspekty teoretyczne i praktyczne

Stan prawny: 2014

W pracy skoncentrowano się na prezentacji typów banków lokalnych, rozważając odrębnie dla każdego z nich istniejące rozwiązania prawne

Instytucja udziału czynnika społecznego w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości stanowi ważny element europejskiego dziedzictwa ustrojowego konstytucjonalizmu. Uczestnictwo obywateli w sądzeniu jest jednym z filarów demokracji, gdyż gwarantuje suwerenowi realny i bezpośredni wpływ na funkcjonowanie organów władzy sądowniczej, w tym na realizację przez tę władzę jej najważniejszej funkcji – rozstrzygania sporów o prawo.

Monografia jest pierwszą na polskim rynku wydawniczym pracą naukową, która ujmuje instytucję ławnika całościowo, analizując zarówno instytucję ławnika sądów powszechnych, jak i sądów wojskowych, izb morskich oraz Sądu Najwyższego, do którego czynnik społeczny „wprowadzono” w 2017 roku. Cele niniejszej monografii są wieloaspektowe i wpisują się w deskryptywną, eksplanacyjną oraz instrumentalną funkcję nauk społecznych. Praca służy opisaniu instytucji udziału czynnika społecznego w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości, zarówno w aspekcie historycznym (kształtowanie się tej in­stytucji w różnych jej odmianach i wariantach od czasów starożytnych po współczesność), jak i teraźniejszym (kształt instytucji ławnika w obecnym modelu ustrojowym polskiego wymiaru sprawiedliwości). Autor podejmie nadto próbę opisania źródeł (podstaw) aksjonormatywnych i doktrynalnych przedmiotowej instytucji, jak również wyjaśnienia jej roli w demokratycznym społeczeństwie i państwie, tak w perspektywie praktyki wymiaru sprawiedliwości, jak i szerzej – w wymiarze politycznym i ogólnospołecznym. Szczegółowa analiza tradycji, podstaw prawnych i pragmatyki funkcjonowania instytucji ławnika umożliwiła opisanie oraz wyjaśnienie procesów i zjawisk związanych z istnieniem i rozwojem tej instytucji w ogólnym kontekście społeczno-politycznym, z wykorzystaniem kategorii prawoznawczych, politologicznych, filozoficznych, historycznych i socjologicznych. Monografia zawiera także opis oryginalnej, autorskiej koncepcji funkcji ławnika, z uwzględnieniem jego ról procesowych i społecznych. Ponadto autor we wnioskach de lege ferenda wysuwa uzasadnione ustaleniami badawczymi propozycje zmian w prawie w zakresie wzmocnienia statusu ustrojowego ławnika i zagwarantowania mu niezawisłości, która miałaby charakter realny, a nie wyłącznie deklaratywny.

Przedmiotem badań niniejszej pracy jest proces zbierania dowodów w ramach czynności wyjaśniających w postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Praca ta jest swego rodzaju badaniem naukowym, dlatego też zwrócić należy uwagę na to, że przyjmuje charakter wieloetapowego procesu zróżnicowanych działań, które w sposób obiektywny, dokładny i wyczerpujący ukazują obrany wycinek rzeczywistości.

We place in the hands of readers a publication. Part I of which aims at presenting the financial policy of the European Union and its instruments. Matters of tax policy, customs policy, investment policy and social insurance policy are discussed in it against the background of the broader issue of public finance stability.
Part II of the book deals with the EU banking sector and monetary system - the European System of Central Banks and European Central Bank, and the European banking, payment services, and capital market regulations in particular.
Some of the matters discussed in the book hove already been dealt with in separate monographs. Considering this fact and due to limitations of space, the themes addressed in this volume had to be carefully selected and treated in a concise manner (albeit with due consideration given each time to the completeness of the discussion). The authors believe that despite such constraints the presented book will answer the pressing questions of all those who take interest in the financial matters of the European Union.

Zagadnienie granic środka odwoławczego jest od dawna jedną z bardziej dyskusyjnych kwestii w polskiej nauce procesu karnego. Aktualnie obowiązujący kodeks postępowania karnego z 1997 r. nie zmniejszył wspomnianych kontrowersji, jednakże – jak się wydaje – można już zdefiniować to pojęcie. O wiele jednak ważniejsze jest zwrócenie uwagi na zasadniczą różnicę między ww. pojęciem (granic środka odwoławczego) a pojęciem granic orzekania sądu odwoławczego. To drugie bowiem, w zależności od konkretnych rozwiązań procesowych, może oznaczać to samo co ww., ale może też zasadniczo się różnić od niego, tj. może to być pojęcie węższe albo też szersze. W piśmiennictwie polskim, jak i w orzecznictwie nadal dość często traktuje się te pojęcia synonimicznie, co wywołuje niepotrzebne komplikacje, a przy tym nie wydaje się mieć oparcia w aktualnym stanie prawnym. Dodatkowo powstaje jeszcze problem, jak należy rozumieć pojęcie kontroli odwoławczej, bowiem także i ono jest często różnie ujmowane w doktrynie procesu karnego i orzecznictwie.
Celem tego opracowania jest więc wskazanie wzajemnego stosunku owych pojęć, tj.: granic środka odwoławczego, kontroli odwoławczej oraz – co oczywiste – granic orzekania sądu odwoławczego (które jest przedmiotem niniejszej rozprawy). Chodzi o określenie elementów kształtujących te pojęcia oraz ukazanie pełnego obrazu granic, w jakich odbywa się orzekanie sądu w polskim postępowaniu karnym odwoławczym. Dopiero wtedy, przy przyjęciu określonych założeń mających oparcie w przepisach karno-procesowych – i ustalonych zgodnie z wykładnią językową (wszak podstawową i w idealnym systemie prawa jedyną potrzebną do jego interpretacji) – konstrukcja granic orzekania sądu odwoławczego wydaje się zwarta i logiczna.

Dotychczasowe opracowania naukowe poruszały problematykę udziału mieszkańców we współzarządzaniu gminą w sposób fragmentaryczny, ograniczając się jedynie do wybranych jej aspektów. Stało się to asumptem do omówienia przedmiotowego zagadnienia w sposób kompleksowy, przy zastosowaniu narzędzi badawczych nauki prawa administracyjnego.
Przedmiotem rozważań prezentowanej monografii naukowej są gwarancje prawne udziału mieszkańców w podejmowaniu rozstrzygnięć na poziomie lokalnym w świetle obowiązujących w Polsce regulacji prawnych. Doświadczenia minionych 30 lat potwierdzają trafność reform i założeń ustrojowych poczynionych na rzecz decentralizacji i rozwoju samorządności. Samorząd terytorialny stał się trwałym elementem ustroju i w interesie powszechnym jest dalsze wspieranie udziału mieszkańców w procesach partycypacyjnych. Siłą rozwoju w coraz większym stopniu staje się aktywność obywateli, a nie państwa. Powyższe czynniki wymuszają dokonanie modyfikacji ustrojowych. Konieczne staje się także rozbudowanie regulacji prawnych dotyczących uczestnictwa mieszkańców w zarządzaniu gminą.
Przedstawione w niniejszej pracy rozwiązania, choć elementarne, w przekonaniu Autora, dają szansę na usprawnienie modelu funkcjonowania polskiej administracji, stanowiąc odpowiedź na deficyt mechanizmów koordynacji i współdziałania mieszkańców gminy.