Kontrtorpedowce ORP Huragan i ORP Orkan

Publikacja zwiera szczegółowy opis: historii powstania, budowy części jezdnej i artyleryjskiej, wykorzystywanej amunicji i zastosowania bojowego wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych BM-21 Grad wprowadzonych do uzbrojenia Armii Radzieckiej w 1963 roku. Jest to najbardziej na świecie rozpowszeniony typ broni rakietowej. Pod koniec lat 60. XX wieku wyrzutnie tego typu zakupiono także dla Wojska Polskiego. W 2021 roku Polska miała jeszcze 98 wyrzutni rakietowych BM-21, które znajdowały się w zapasach wojska oraz w niektórych skadrowanych dywizjonach artylerii rakietowej. W okresie kwiecień-maj 2022 r. część tych wyrzutni przekazano armii ukraińskiej, które odpiera agresję Rosji rozpoczętą 24 lutego 2022 r. W książce opisano również kilkadziesiąt wyrzutni rakietowych, które stanowią modernizację lub rozwinięcie wyrzutni BM-21, opracowanych i wprowadzonych do uzbrojenia w latach 1970-2022 w Rosji, Białorusi, Gruzji, Kazachstanie, Naddniestrzu, Ukrainie, Chinach, Czechosłowacji, Czechach, Chorwacji, Iranie, Rumunii, Serbii, Słowacji, Turcji, Włoszech, ZEA i w Polsce.

W drugim tomie nowej serii Broń i Wyposażenie Wojska Polskiego przedstawiono szczegółowy opis programu modernizacji wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych BM-21 Grad wprowadzonych do uzbrojenia Wojska Polskiego pod koniec lat 60. XX
wieku. Program taki był realizowany na zamówienie MON od 2006 r. przez konsorcjum kierowane przez Hutę Stalowa Wola. Dotychczas do standardu WR-40 Langusta przebudowano jedynie 75 z ogółem 150 wyrzutni BM-21 Grad, jakimi dysponowało WP. Jako podwozie wybrano polski pojazd Jelcz CZ 662D.35 o układzie napędowym 6x6. W 2015 r. konsorcjum kierowane przez HSW przedstawiło
MON znacznie nowocześniejszą wyrzutnię rakietową WR-40 Langusta II na podwoziu Jelcz 8x8, lecz dotychczas nie wzbudziła ona zainteresowania decydentów wojskowych. Tekst zilustrowano kilkudziesięcioma zdjęciami oraz ok. 30 grafikami 3D. W zamieszczonym na końcu tomiku komentarzu A. Zasieczny poddał druzgocącej krytyce sposób realizacji przez MON oraz założenia programu WR 40 Langusta.

Bogato ilustrowany (120 zdjęć) leksykon prezentujący historię rozwoju, budowę i szczegółowe dane taktyczno-techniczne wszystkich typów sprzętu artyleryjskiego, jaki znajdował się w okresie II wojny światowej na uzbrojeniu Wojska Polskiego.

Autor opisał kilkadziesiąt typów dział przeciwpancernych i polowych, dział samobieżnych, moździerzy przenośnych i holowanych oraz wyrzutni niekierowanych pocisków rakietowych.

KULISY POWSTAWANIA NAJWYMYŚLNIEJSZYCH BRONI IZRAELA.
Od dronów po satelity, od systemów obrony przeciwrakietowej po wojnę cybernetyczną – Izrael przoduje w wykorzystywaniu nowych technologii militarnych. Czarodzieje broni mówią o tym, jak ten ośmiomilionowy naród, wyciągając wnioski ze swego bogatego doświadczenia wojennego, nauczył się adaptować do zmian w sposobie prowadzenia wojen i stał się nowym wzorem regionalnego mocarstwa, które swojej pozycji nie zawdzięcza wielkości terytorium i populacji, lecz nowatorstwu i efektywności.
Będąc w awangardzie techniki wojennej, opracowuje on nowe bronie i modernizuje stare, by zachowały użyteczność i skuteczność na nieustannie zmieniającym się polu walki. Inne państwa, aby stawić czoło tym wyzwaniom, w poszukiwaniu pomysłów spoglądają na Izrael – a zwłaszcza jego uzbrojenie – co czyni go w efekcie jednym z największych laboratoriów zbrojeniowych świata.
Jak Izrael tego dokonał? I jakie są tego militarne i geopolityczne implikacje? Oto niektóre z głównych kwestii, którymi zajmują się Yaakov Katz i Amir Bohbot. Ich książkę, opartą na bogatych materiałach źródłowych i niełatwym dla innych dostępie do izraelskiego establishmentu obronnego, śmiało można nazwać raportem prosto z linii frontu.
Żywotność Izraela przełamuje schematy. Nie mając żadnych zasobów naturalnych, Izrael dzięki kapitałowi ludzkiemu stał się mistrzem technologii w dziedzinie rolnictwa i obronności. Czarodzieje broni mówią o tym, że człowiek jest największym bogactwem naszej przyszłości. – Szimon Peres, prezydent (2007–2014) i premier (1984–1986 i 1995–1996) Izraela.
Fascynująca analiza niezwykłej serii twórczych rewolucji w uzbrojeniu i strategii izraelskiej armii oraz organizacji technicznych. Katz i Bohbot znakomicie opisują, w jaki sposób narody mogą trwać i zwyciężać: wspierając swych buntowniczych innowatorów. – R. James Woolsey, dyrektor CIA (1993–1995)
Izrael nie istniałby dziś, gdyby technologicznie nie wyprzedzał o kilka kroków drugiej strony. Oto kulisy rozwiązywania przez to państwo problemów technicznych, które zdawały się nie do pokonania. Katz i Bohbot opowiadają o tym ze znawstwem i swadą. – Saul Singer, współautor Narodu start-upów.
Obowiązkowa lektura dla każdego, kto pragnie zrozumieć Izrael i jego siły zbrojne. Katz i Bohbot, dwaj czołowi reporterzy specjalizujący się w tematyce obronności tego kraju, przedstawiają fascynującą opowieść o tym, jak Izrael, wśród nieustającego konfliktu i na przekór wszystkiemu, stał się militarnym supermocarstwem. – gen. Szaul Mofaz, minister obrony Izraela (2002–2006) i szef sztabu generalnego Cahalu (1998–2002)

"Obrona przeciwlotnicza okrętów nawodnych marynarki wojennej RP. Część II. Uzbojenie przeciwlotnicze współczesnych okrętów nawodnych"

Opracowana przez Autora książka o uzbrojeniu przeciwlotniczym okrętów nawodnych stanowi cenny materiał poznawczy, naukowy, dydaktyczny i rozwojowy. (...) Bogata wiedza Autora w poruszanej problematyce, dobry warsztat badawczy i umiejętności formowamia myśli dały możliwość opracowania recenzowanego materiału na wysokim poziomie merytorycznym. (...) Wydana książka wypełnia lukę w literaturze przedmiotu. Na szczegolne uznanie zasługuje głęboka analiza i ocena przeciwlotniczego uzbrojenia rakietowego okrętów nawodnych. (...) Ta pozycja książkowa spełnia także warunek aktualności problemu, albowiem obrona przeciwlotnicza okrętów podczas operacji morskich była, jest i będzie w centrum uwagi każdego dowódcy Marynarki Wojennej, na każdym szczeblu dowodzenia.
Fragment recenzji prof. dr. hab. Witolda Pokruszyńskiego

Massie jest mistrzem historycznej opowieści, imponuje niesamowitym literackim rzemiosłem...

Max Boot, The New York Times Book Review