Krew i żelazo

Best of Bauhaus The definitive reference work, now in a compact format In a fleeting 14-year period between two world wars, Germany's Bauhaus school of art and design changed the face of modernity. With utopian ideas for the future, the school developed a pioneering fusion of fine art, craftsmanship, and technology, which they applied across media and practices from film to theater, and sculpture to ceramics. This best-selling reference work is made in collaboration with the Bauhaus-Archiv/Museum für Gestaltung in Berlin, the world's largest collection on the history of the Bauhaus. Documents, studies, more than 250 new photographs, sketches, plans, and models record not only the realized works but also the leading principles and personalities of this idealistic creative community through its three successive locations in Weimar, Dessau, and Berlin. From informal shots of group gymnastics to drawings guided by Paul Klee, from extensive architectural plans to an infinitely sleek ashtray by Marianne Brandt, the collection brims with the colors, materials, and geometries that made up the Bauhaus vision of a "total" work of art. As we approach the Bauhaus centennial, this is a defining account of its energy and rigor, not only as a trailblazing movement in Modernism but also as a paradigm of art education, where creative expression and cutting-edge ideas led to simultaneously functional and beautiful creations. The handy edition features artists Josef Albers, Marianne Brandt, Walter Gropius, Gertrud Grunow, Paul Klee, Ludwig Mies van der Rohe, Lilly Reich, and many more.

Magdalena Saryusz-Wolska, adiunkt w Instytucie Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego, w latach 2010–2015 pracowała w Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie, od 2015 roku współpracuje z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie. Autorka książki Spotkania czasu z miejscem. Studia o pamięci i miastach (2011), redaktorka i współredaktora wielu opracowań zbiorowych, w tym: Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka (2009) oraz Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci (2014). Publikowała m.in. w „Osteuropa”, „German Life and Letters” oraz „Participations. Journal of Audience and Reception Studies”. Stypendystka kilku fundacji i instytucji – ostatnio MNiSW.
Opis:
Ikony normalizacji. Kultury wizualne Niemiec 1945–1949 to książka, która omawia znaczenie obrazów w odbudowie powojennych społeczeństw niemieckich. Filmy, fotografie prasowe, plakaty czy znaczki pocztowe to ważne czynniki przemian i powrotu do „normalności”. Obrazy odegrały istotną rolę w rozrachunku z przeszłością, oferowały też atrakcyjne wyobrażenia o przyszłości. W bogato ilustrowanej pracy autorka przedstawia szerokie spektrum powojennych tematów i prezentuje panoramę mediów niemieckich w pierwszych latach po zakończeniu drugiej wojny światowej. Główne obszary analizy to: wizualne rozliczenie z nazizmem, obrazy ruin i odbudowy oraz popularne reprezentacje ciała po drugiej wojnie światowej.

Książka ostrzeżenie przed tym,
co może się stać, jeśli edukację naszych dzieci oddamy w ręce fanatyków.

Partia interesuje się dzieckiem, zanim zostanie ono poczęte.
Matki sprowadzają je na świat, bo On je o to poprosił.
Zdrowe dzieci należą do Państwa, te z defektami otrzymają łaskę śmierci.
Szkoła to poligon Partii – słabi i nieposłuszni zostają wydaleni.
Umysły mają być jednakowe, każdy włączony w wielką Świadomość Państwową.
Chłopcy będą żołnierzami, dziewczęta – urodzą żołnierzy.

W 1939 roku Gregor Ziemer, dyrektor Szkoły Amerykańskiej w Berlinie, wykorzystując swoje kontakty, odwiedza instytucje edukacyjne III Rzeszy. Dociera do domów matki i dziecka, szpitali sterylizacyjnych, izb dla noworodków. Uczestniczy w lekcjach dla chłopców i dziewcząt, wykładach uniwersyteckich. Przygląda się szkoleniom członków Jungvolk i Hitlerjugend, obserwuje nocne rytuały inicjacyjne w średniowiecznych zamkach.
Spotyka chłopców, którzy chcą umrzeć za Hitlera, i dziewczęta, które bardziej od śmierci boją się bezpłodności. Poznaje od podszewki kolejne etapy nazistowskiej edukacji i machinę formowania nowego człowieka.

Opublikowana w 1941 roku pod tytułem Education for Death, odkryta po latach książka to unikatowe świadectwo reportera, który uchwycił mroczny moment historii. Wstrząsająco aktualna opowieść o tym, jak kilka lat wściekłej indoktrynacji może zmienić cywilizowane społeczeństwo w zbiorowość zaprogramowanych robotów.
Reportaż był wykorzystany jako dowód w procesach norymberskich.
W 1943 roku Walt Disney wyprodukował na jej podstawie animowany film krótkometrażowy.

Czy jest możliwa naukowa synteza prozy niemieckojęzycznej przełomu XX i XXI wieku? Czy lektura i szczegółowe badania wybranych powieści takich autorów, jak Robert Schindel, Bernhard Schlink, Marcel Beyer, Norbert Gstrein, Christoph Ransmayr, W.G. Sebald, Josef Haslinger, Robert Schneider, Sten Nadolny, Robert Menasse, Michael Krüger, Daniel Kehlmann i Urs Faes, pozwalają ogarnąć krytycznym spojrzeniem kondycję tej prozy, jej ambicje poznawcze, postawy etyczne i uderzające cechy estetyczne? Książka Literatura samonegacji przynosi odpowiedź na te pytania. Jest opisem postaw narracyjnych w literaturze, która wciąż stanowi pokłosie dwudziestowiecznych katastrof, ale też mierzy się z katastrofą wyobrażoną w mrocznych prognozach historiozoficznych. Kształt tej literatury wynika z duchowego dziedzictwa nowoczesności, jednak w świetle jej doświadczeń, u schyłku „moderny”, prawomocność projektów narracyjnych w relacjach ze światem i historią wydaje się wątpliwa. Świadkująca swojej epoce literatura traci moc wiążącą, a świadomość tego stanu rzeczy rodzi „literaturę samonegacji”, która w swych najlepszych przejawach okazuje się nową, obiecującą jakością historycznoliteracką.

SAMOBÓJSTWO TO NAJBARDZIEJ NIEPRZENIKNIONY Z LUDZKICH CZYNÓW

Berlin. Rok 1945. Dzień́ po ślubie małżonkowie rozgryzają kapsułki z cyjankiem i – na wszelki wypadek – strzelają sobie w skronie. W tym samym miejscu, zaledwie kilka godzin później, inne małżeństwo podaje szóstce dzieci truciznę. Matka też ją zażywa. Ojciec martwych już̇ dzieci dobija żonę strzałem w tył głowy. Sam wychodzi do parku przed budynkiem i ostatnim nabojem kończy ze sobą. Ludzie ci noszą nazwiska Hitler i Goebbels. Trzecia Rzesza ginie samobójczą śmiercią.

Zdarzenia z berlińskiego bunkra to kulminacja fali samobójstw, jaka przetaczała się przez Niemcy od końca I wojny światowej. Historyk Christian Goeschel przygląda się temu wstrząsającemu zjawisku i rozkłada je na czynniki pierwsze. Samobójstwa w Niemczech umieszcza w szerokim politycznym, kulturowym, ekonomicznym i społecznym kontekście. Napisanie książki stało się możliwe dzięki niezwykłemu znalezisku – autor dotarł do zbioru autentycznych listów samobójców. Rezultatem jest unikalne spojrzenie na historię narodowego socjalizmu – oczami ludzi, którzy za chwilę się zabiją.

Żadne inne duże polskie miasto nie ma tylu tajemniczych i niezwykłych historii co Szczecin. Dlaczego? Bo nigdzie indziej losy nie potoczyły się w tak skomplikowany sposób. W ciągu wieków miastem władali na przemian Niemcy, Polacy, Francuzi i Szwedzi. W czasie II wojny światowej największe zniszczenia spowodowali w nim nie Rosjanie, lecz… Anglicy. Wiele razy w oficjalnej historii Szczecina próbowano przemilczać niewygodne fakty lub wymyślać nieprawdziwe propagandowe hasła. Tymczasem na przełomie XIX i XX wieku było to jedno z najważniejszych miast Europy.

To właśnie tu budowano największe w dziejach żeglugi statki pasażerskie, bijące później atlantyckie rekordy prędkości. Tu powstał pierwszy seryjny niemiecki samochód z napędem na przednie koła. Dziś takie rozwiązanie jest powszechnie stosowane, dawniej była to prawdziwa rewolucja w motoryzacji. Nie w stołecznym Berlinie, lecz w Szczecinie bracia Wright pierwszy raz zaprezentowali przed cesarzem swój samolot, licząc na intratny kontrakt i zakup maszyny przez armię. Choć brzmi to zaskakująco, tylko po dawnym Stettinie jeździły tramwaje kabriolety i i to stąd pochodził Carl Teike, który stworzył najsłynniejszy marsz wojskowy świata.

Jeżeli chcesz wiedzieć, co czeski piosenkarz Karel Gott miał wspólnego ze Szczecinem i z pierwszym striptizem, jaki skandal wywołał „król tenorów” Enrico Caruso albo co robił nad Odrą bokser wszech czasów Max Schmeling, ta książka jest właśnie dla Ciebie. Przeczytasz o polskich szpiegach pracujących wśród Niemców, krzywych domach i dziwnych rurach pod Wałami Chrobrego. Zapraszam na niezwykłą wyprawę przez dawne i współczesne Sekrety Szczecina.