Król Edyp Lektura z opracowaniem

Najstarszy epos heroiczny, który opisuje ostatnie dni wojny trojańskiej i przenosi czytelnika do świata dawnych Greków i Trojan. Bohaterowie przedstawieni są jak ideały waleczności i poświęcenia dla walki o ojczyznę. Utwór pobudza do refleksji nad istotą wojny zarówno w tak odległych czasach, jak i obecnie. Pierwsza polska wersja "Iliady" powstała w 1791 roku. Stała się inspiracją do powstania wielu dzieł literatury polskiej i światowej.

Lucjusz Anneusz Seneka lub Seneka Młodszy (4–65 n.e.), rzymski myśliciel, pisarz, polityk i mówca, stanowi od wieków symbol stoickiej mądrości, której kanon współtworzą jego myśli. Fragmenty wybrane w tym tomie przez wybitnego filologa klasycznego Stanisława Stabryłę nie mają tylko charakteru efektownych sentencji, lecz często obejmują dłuższe wywody obrazujące charakter myślenia Seneki. Ten filozof wiódł ryzykowny, zakończony tragiczną śmiercią żywot w służbie osławionych rzymskich cesarzy Kaliguli i Nerona. Zginął z rozkazu tego drugiego, swojego wychowanka, najwyraźniej odpornego na jego nauki. Wiadomo też, że nierzadko przeczył swoim postępowaniem głoszonej przez siebie stoickiej moralności. Mimo to jego pisma zachowały dawny autorytet. Niniejszy wybór skupia się przede wszystkim na wypracowanym przez Senekę systemie etycznym. Podstawa etyki, osobista cnota, jest celem samym w sobie, a życiem ma rządzić „apatia” w stoickim sensie, uwolnienie się od namiętności w imię kultywowania cnoty i życia zgodnego z naturą, ponieważ natura nie zepsuła człowieka. Pisma etyczne tego myśliciela miały charakter terapeutyczny, służyły leczeniu duszy z ziemskich przypadłości, uczyły (zwłaszcza władców) łagodności, zwalczania gniewu i godzenia się z losem. Teksty zostały przełożone specjalnie do tego tomu, a trudność zadania tłumacza czytelnik może ocenić, konfrontując przekład z oryginalną wersją łacińską zamieszczoną w tym dwujęzycznym wydaniu.

Fajdros zaliczany jest do grona najważniejszych i najpiękniejszych dialogów Platona. Charles H. Kahn zwrócił uwagę, że jest to dialog typu sielankowego – natrafiamy w nim na urokliwy portret Sokratesa, który w spiekocie dnia brodzi w chłodnych wodach strumienia, by niebawem rozciągnąć się w cieniu na trawie, nieopodal kapliczki poświęconej nimfom, wśród muzyki cykad, wszechobecnych w czasie południowego upału (C.H. Kahn, Platon i dialog sokratyczny. Wykorzystanie literackiej formy na użytek filozofii, przeł. M. Filipczuk, Warszawa 2018, s. 586). Według Kahna ten romantyczny opis natury pozostaje czymś niezrównanym w twórczości Platona oraz nietypowym w całej literaturze greckiej, co czyni z Fajdrosa jedno z literackich arcydzieł greckiego filozofa.

Throughout history, some books have changed the world. They have transformed the way we see ourselves - and each other. They have inspired debate, dissent, war and revolution. They have enlightened, outraged, provoked and comforted. They have enriched lives - and destroyed them. Now Penguin brings you the works of the great thinkers, pioneers, radicals and visionaries whose ideas shook civilization and helped make us who we are.

Plato's retelling of the discourses between Socrates and his friends on such subjects as love and desire, truth and illusion, spiritual transcendence and the qualities of a good ruler, profoundly affected the ways in which we view human relationships, society and leadership - and shaped the whole tradition of Western philosophy.

„Uczta“ Platona jest jednym z najważniejszych tekstów filozofii starożytnej.

Platon wkłada w usta uczestników uczty elementy nauki o możliwościach poznania i prawdziwym bycie. Z rekonstrukcji owych okruchów rodzi się wykład o pojęciu idei. „Uczta“ stanowi także źródło informacji biograficznych, wiedzy o kulturze i obyczajach starożytnej Grecji, zachwyca pięknem języka i formy literackiej.

Większość postaci występujących w „Uczcie“ jest autentyczna. Należą do nich m.in.: gospodarz Agaton, Pauzaniasz, Arystofanes, Alkibiades i Sokrates, zapewne też Fajdros i Eryksimachos.

Wydanie opatrzone wstępem Łukasza Orbitowskiego.

Dialog Augustyna z własnym rozumem jest jednocześnie intymnym zwierzeniem i filozoficznym traktatem. Żarliwy, wręcz namiętny stosunek filozofa do prawdy i filozoficznych dociekań nadał taką formę także pozostałym dialogom - O NIEŚMIERTELNOŚCI DUSZY i O WIELKOŚCI DUSZY. Posługując się językiem pełnym metafor, Augustyn z pasją dyskutuje nie tylko o tajemnicach duszy, ale też o sprawach codziennych. Jak rozpoznajemy fałsz, jak pracują nasze zmysły, jak odczuwa nasze ciało, jak rozumiemy poszczególne słowa? Dla Augustyna bowiem życie, myślenie, wiedza, miłość do ludzi i miłość do Boga stanowią jedność.