Król Rybak

Akcja książki 2 w 1 Dialogi matrymonialne i… Asesino, Asesina” rozgrywa się w Nowym Yorku w gabinecie lekarskim na Upper West Side. Głównymi postaciami są pacjenci, którzy leczą się u doktora Langa. Każdy z nich ma swoje problemy, z którymi dzieli się z psychiatrą. Naomii szuka poprzez ogłoszenia matrymonialne mężczyzny, aby ułożyć sobie życie po śmierci męża. Niestety jest bardzo rozgoryczona swoimi poszukiwaniami. Czy nikt nie jest w stanie zastąpić jej zmarłego małżonka? Czy po prostu wymagania Naomii są zbyt wygórowane? Kolejny pacjent to pan po sześćdziesiątce, który proponuje swojej małżonce dość frywolny sposób na pozbycie się rutyny i dzięki swojemu koledze dowiaduje się, iż jest pewien sposób na ożywienie związku. Co Ciekawe jest to forma poligamicznej aktywności seksualnej, traktowana zwykle jak każda inna aktywność, która może być doświadczana w parze. Innym pacjentem jest James, który ma problemy alkoholowe, próbuje poznać kobietę, ale niestety po kilku epizodach wraca do nałogu. Jest jeszcze jeden pacjent, który dzieli się ze swoim lekarzem pewną mroczną tajemnicą, która niebywale zaskoczy Pana Langa a co dopiero czytelnika…

Druga mini sztuka pt. „Asesino, Asesina” także jest zaskakująca dla czytelnika ponieważ dowiadujemy się jak można walczyć z przemocą i korupcją zwłaszcza w środowisku gdzie trzeba służyć obywatelom. Wykonywany zawód nie zawsze musi wiązać się z naszymi predyspozycjami czy zainteresowaniami zwłaszcza jeśli dotyczy kobiety, która poznaję fascynującego mężczyznę, który staje się jej opiekunem, mężem a może Aniołem Stróżem?

Klasyka literatury polskiej i światowej w starannym wydaniu z przypisami i ilustracjami – to książka, którą warto mieć w swojej domowej biblioteczce i do której warto wracać.

Peter Asmussen zaliczany jest do grona autorów, którzy wpłynęli na odrodzenie się duńskiej dramaturgii. Jest zdobywcą licznych nagród. Autorem sztuk granych w Anglii, Szwecji, Niemczech, Francji, a obecnie również Polsce.
Dramaturgia Petera Asmussena

„Dramaty Asmussena stanowią niepokojącą diagnozę ludzkiego stanu ducha, wyjałowienia uczuciowego i poczucia niespełnienia. Odczuwalna jest w nich atmosfera twórczości Augusta Strindberga i Henrika Ibsena, ale nie interesują go uwarunkowania społeczne postaci, raczej ich przeżycia wewnętrzne i uniwersalne dla każdego człowieka stany psychiczne. Człowiek Asmussena z jego podwójnym morale, odczuwający wieczną, niemożliwą do wypełnienia pustkę, nie może już nawet zwrócić się do Boga. Nawet śmierć nie przybliża go do absolutu. Po przekroczeniu jej granicy wchodzi w jakąś bliżej nieokreśloną przestrzeń. To metafizyka, ale negatywna. Iluzję życia może przełamać wyłącznie iluzja umierania. Nasze życie to nie jest jedno życie od narodzin do śmierci, ono składa się z chwil, z różnych momentów – mówi autor w jednym z wywiadów. A każda z tych chwil jest próbą odczarowania rzeczywistości.
Teatr Petera Asmussena to spotkanie twarzą w twarz z ludzką ułomnością, z tym, co w człowieku tajemnicze, niewypowiedziane, ukryte. To teatr bezlitosny w swej prostocie, z kliniczną precyzją badający zakamarki ludzkiej duszy. Bardzo lubię w teatrze prostotę, bo pozwala skupić się na słowach i uczuciach aktorów oraz na tym, co wyrażają ich ciała, i nie rozpraszać uwagi rzeczami nieistotnymi. (Peter Asmussen w wywiadzie Niewiele słów absolutnie niezbędnych; Gazeta Wyborcza - Katowice nr 246). Emocje, namiętności, uczucia grają u niego z pełną siłą. Wszystko na wierzchu, choć ukryte pod płaszczem stosownych zdań i gestów. Przejrzystość poszczególnych sekwencji robi wrażenie - to teatr, który niczego nie udaje. Asmussen nie zostawia miejsca na sentymentalizm. I, niczym rembrandtowski doktor Tulpa, tłumaczy widzowi szczegóły anatomiczne jego duszy.”
z Posłowia Justyny Schabowskiej
ZAWARTOŚĆ PUBLIKACJI:

1. Wstęp Bogusława Sochańska
2. Sztuki Petera Asmussena w przekładach Pawła Partyki
Kości (Knogler)
Pokój ze słońcem (Varelse med sol)
Zbrodnia (Forbrydelse)
Nikt nie spotyka nikogo (Ingen moder nogen)
Bunt (Opror)
Śmierć jest innym gatunkiem muzyki (Doden er en anden slags musik)
3. Wywiad z Peterem Asmussenem, przeprowadził Paweł Partyka.
4. Posłowie Justyna Schabowska

William Shakespeare (1564-1616) is acknowledged as the greatest dramatist of all time. He excels in plot, poetry and wit, and his talent encompasses the great tragedies of Hamlet, King Lear, Othello and Macbeth as well as the moving history plays and the comedies such as A Midsummer Night's Dream, The Taming of the Shrew and As You Like It with their magical combination of humour, ribaldry and tenderness.

This volume is a reprint of the Shakespeare Head Press edition, and it presents all the plays in chronological order in which they were written. It also includes Shakespeare's Sonnets, as well as his longer poems Venus and Adonis and The Rape of Lucrece.

Pierwsze wydanie Tragedii i Kronik Williama Shakespeare’a w przekładzie Stanisława Barańczaka. W roku 2012 po raz pierwszy ukazało się wydanie wszystkich komedii Williama Shakespeare’a w przekładzie Stanisława Barańczaka. Przepiękna limitowana edycja Komedii zapowiedziała projekt poświęcony dwóm tuzom literatury, najsłynniejszemu bardowi świata i jednemu z najważniejszych tłumaczy. Tragedie i Kroniki, które ukazują się rok po premierze Komedii, to kolejna odsłona unikatowej kolekcji dzieł Shakespeare’a w przekładzie Barańczaka. Wszystko, czego mi zabrakło w poprzednich tłumaczeniach, znalazłem u Barańczaka: jasność, potoczystość, cudowny rytm i lapidarność przekładu wprost do grania. Tadeusz Łomnicki W pierwszym olśnieniu tekstem jestem zaszokowany jego jasnością, prostotą, szaloną komunikatywnością. Gustaw Holoubek

Dwutomowa edycja Tragedii Sofoklesa – w nowym przekładzie i opracowaniu Antoniego Libery. Tom I zawiera cykl tebański, czyli Króla Edypa, Edypa w Kolonos i Antygonę, a tom II – cykl trojański, czyli Ajasa, Filokteta i Elektrę oraz nienależące do żadnego cyklu Trachinki – tragedię osnutą wokół mitu Dejaniry i Heraklesa. Wszystkie dramaty poprzedzone są zwięzłymi wstępami i opatrzone przypisami, które wyjaśniają wszelkie kwestie mitologiczne i filologiczne. Wydanie adresowane jest do szerokich rzesz czytelników i miłośników antyku, a także do ludzi teatru – potencjalnych realizatorów i wykonawców scenicznych. Od połowy XIX w. przekładano w Polsce Sofoklesa mniej więcej sześć-siedem razy. Większość tłumaczeń wyszła spod pióra filologów klasycznych, uzależnionych od reguł ortodoksji lingwistycznej oraz poetyki, którą cechowały sztuczność, patos i archaizowanie. Skutkowało to brakiem prostoty i bywało niekomunikatywne. Sofokles zaś pisząc dla szerokiej publiczności, i to w większości niepiśmiennej, brzmiał jasno i naturalnie. Był rozumiany powszechnie i bez trudu. Spolszczenia Antoniego Libery są próbą przywrócenia owej prostoty. W zaproponowanej przez niego formie językowej tragedie Sofoklesa brzmią tak, jakby napisane były dzisiaj. Oto antyk w szlachetnym kostiumie nowoczesności.