Krótka historia opium

Książka pod redakcją naukową Jacka Sein Ananda oraz Marka Wiergowskiego „Alkohol i człowiek – toksyczny związek” to znakomita naukowa monografia o mechanizmach uzależnień. Czytelnik otrzymuje solidną porcję wiedzy podaną w sposób bardzo dobrze przyswajalny. Jednak nie tylko przekazana wiedza teoretyczna przesądza o walorach książki. Znalazło się w niej miejsce dla konkretnych przypadków klinicznych, które są niezbędnym uzupełnieniem teorii. Dzięki nim możemy poznać różne sposoby radzenia sobie z takim problemem w praktyce zarówno od strony pacjenta, jak i jego terapeuty. W książce opisano właściwości etanolu (farmakokinetyka i farmakodynamika, interakcje alkoholu z lekami i narkotykami) oraz jego wpływ na poszczególne układy i narządy krytyczne. Poruszono także bardzo istotne zagadnienia diagnostyki, badania podmiotowego i przedmiotowego w kierunku uzależnień. Przedstawione zostały markery biochemiczne przewlekłego nadużywania etanolu, a także wyniki badań ultrasonograficznych, co jest cennym dodatkiem dla lekarzy praktyków. Dodatkowo opisano zmiany metaboliczne mózgu w czasie konsumpcji alkoholu – badanie techniką spektroskopii rezonansu magnetycznego (1H MRS). Przedstawiono także zagadnienia dotyczące diagnostyki, profilaktyki i terapii FASD. Autorzy wskazują praktyczne wskazania do leczenia w warunkach szpitalnych, leczenia przedszpitalnego i na szpitalnym oddziale ratunkowym (SOR). Opisują oni możliwości sedacji pobudzonych pacjentów, będących pod wpływem etanolu (farmakologicznego i niefarmakologicznego), co stanowi problem codzienny na SOR-ach i psychiatrycznych izbach przyjęć. Psychiatria i medycyna uzależnień należą do tych dyscyplin medycznych, które dla osiągnięcia skuteczności w udzielaniu pomocy potrzebującym wymaga posługiwania się wiedzą i dorobkiem innych dziedzin. W kontaktach z lekarzami psychiatrami i medycyny somatycznej niejednokrotnie wybrzmiewało zainteresowanie wiedzą z obszarów dla addyktologii pokrewnych. „Alkohol i człowiek– toksyczny związek” stanowi odpowiedź na oczekiwania lekarzy różnych specjalności, psychoterapeutów uzależnień, psychologów i tych wszystkich, którzy o swoich pytaniach i wątpliwościach nie chcą rozmawiać wyłącznie w salach wykładowych. Książka ta, dzięki zaproszeniu do współpracy znakomitych autorów, autorytetów w swoich obszarach aktywności naukowej, przedstawia te obszary wiedzy, których brakowało w programach kształcenia przed- i podyplomowego. Prof. dr hab. n. med. Jerzy Samochowiec

O alkoholu w dziejach polskiej kultury można pisać bez końca. Wódka oraz inne trunki zawsze były obecne w życiu artystów i tak już chyba zostanie. To kwestia pewnej wrażliwości, sposobu życia. Zapewne nie bez powodu związki rodzinne artystów z reguły należały do wyjątkowo skomplikowanych, a życie pod jednym dachem z geniuszem nigdy nie było łatwe. Inna sprawa, że pikantne historie z życia prywatnego zawsze pobudzały ciekawość, stając się tematem licznych plotek w biurach i kawiarniach. Do niedawna nie było przecież tabloidów.

Nie lada problem dla badaczy stanowią dzieci występujące w charakterze biografów swoich rodziców. Co prawda posiadają one materiały, do których inni nie mają dostępu, jednak bardzo często dokonują ich cenzury. Rekordy na tym polu pobił Władysław Mickiewicz, który większość życia poświęcił na tropienie i niszczenie dokumentów przedstawiających ojca w złym świetle. W efekcie dzisiejsi badacze biografii wieszcza zamieniają się w detektywów, a rekonstrukcja życia Adama Mickiewicza przypomina pracę specjalistów od kryminalistyki.
Kira Gałczyńska nie niszczyła wprawdzie dokumentów, ale z premedytacją pomijała lub naginała fakty z życia Konstantego Ildefonsa. Jako córka miała do tego prawo, natomiast jako badaczka – nie. A przecież Gałczyński opisany bez żadnej cenzury może tylko zyskać, bo zostaje ukazany w pełni swojego człowieczeństwa. Dotyczy to również jego największych ekscesów alkoholowych. Równie barwnej postaci próżno by szukać w dziejach naszej literatury, z czego już jego współcześni zdawali sobie sprawę.

* Poszedł „spać trzeźwo, a wstanie pijany”. Jan Kochanowski
* Romantyczne upojenia filomatów
* Król życia na wielu fortepianach. Artur Rubinstein
* Alkoholowe (i nie tylko ) demony Stanisława Przybyszewskiego.
* Wóda leje się strumieniem. Strumieniem zwanym Skamander.
* Konstanty Ildefons Gałczyński. Dekadencja na wesoło.
* Wielka improwizacja w barze dla woźniców. Stefan Jaracz i jego szewskie pasje.
* W tłumie alkoholików za życia i na upiornym pogrzebie. Ireneusz Iredyński.
* Samotność idola. Manierka Zbigniewa Cybulskiego.
* Wódka, kobiety i…poezja. (W dowolnej kolejności). Stanisław Grochowiak.

Nałóg. Proste słowo konotujące jednak niezwykle skomplikowaną treść. Czym tak naprawdę jest? Ucieczką od problemów? Rozrywką? Sposobem na nudę i okiełznanie niekiedy trudnej rzeczywistości? Chorobą? Zniewoleniem?
Wydaje się, że niestety wszystkim po trochu…

„Monar. Moje ocalenie” to opowieść o różnego rodzaju nałogach: od narkotyków, alkoholu, papierosów, ale i tych mniej oczywistych słabościach, uzależnieniu od bliskości, od drugiej osoby, potrzeby ciągłego doskonalenia i przekraczania własnych granic… To obraz niezwykle trudnej drogi, jaką trzeba pokonać, aby wyrwać się z okowów własnych słabości, ograniczeń i z dumą patrzeć na swoje życie, które dzięki uporowi i konsekwencji, a także głębokiej wierze w możliwość odmiany własnego losu może stać się lepsze, pełniejsze, bardziej wartościowe, choć nie zawsze pozbawione bólu i trudnych doświadczeń. Nie zawsze łatwe. Ale zawsze autentyczne, świadome, prawdziwe. Życie, w którym panuje przekonanie, że mimo wszystko warto czuć, warto kochać, warto dążyć do celu. Warto być.

Dwa odrębne utwory Witkacego o charakterze publicystycznym łączy stanowisko autora: „Oświadczam oficjalnie, że piszę poważnie i chcę wreszcie coś bezpośrednio pożytecznego zdziałać...”. W książce stanowiącej pierwszą część tomu (Nikotyna, alkohol, kokaina...) przedstawił Witkiewicz swój – bardzo krytyczny – stosunek do narkotyków i przeżycia związane z ich zażywaniem. W części drugiej (Niemyte dusze) pisarz proponuje społeczeństwu psychoanalizę jako narzędzie ocalenia przed nadciągającym kataklizmem. Uświadomiwszy rodakom polskie grzechy główne, chce ich od nich uwolnić, to znaczy „umyć” ich dusze.

Szybciej, więcej, lepiej… Współczesna młodzież często określana jest „pokoleniem instant” bądź „cyfrowych tubylców”. Świetnie poruszają się w mediach społecznościowych i nie wyobrażają sobie bez nich życia. Przyzwyczajeni do natychmiastowej gratyfikacji wypracowali nowe sposoby spędzania wolnego czasu i odreagowania stresu. Książka porządkuje wiedzę na temat nałogowych zachowań coraz częściej pojawiających się u młodych ludzi. Wśród poruszanych zagadnień znalazły się m.in.:
- medykalizacja społeczeństwa, szczególnie jego zapotrzebowanie na magiczną pigułkę, która usprawni pracę umysłu czy zapewni stan odurzenia;
- temat neurostymulantów i leków bez recepty – jako że wiele młodych osób traktuje zażywanie tych substancji jako jedną z metod wspomagających pamięć i ułatwiających skupienie w pracy;
- pliki dźwiękowe reklamowane jako e-narkotyki, które mają wpływać na nastrój słuchacza
- czy instagramowalne e-papierosy jako przepis na bycie modnym.

Książka odwołuje się do współczesnej wiedzy i wyjaśnia nałogowe zachowania z perspektywy najnowszych badań naukowych z zakresu uzależnień. Przywoływane wypowiedzi osób dzielących się w Internecie swoimi doświadczeniami pozwolą terapeutom uzależnień, psychologom, pedagogom, a przede wszystkim zatroskanym rodzicom lepiej zrozumieć zachowanie młodzieży.

Pierwszą osobą, do której zgłasza się pacjent ze swoimi dolegliwościami, jest lekarz POZ. Jego zadaniem jest rozpoznać chorobę i zastosować właściwe leczenie. Czasami konieczne jest określenie, czy istniejące objawy mają swoje źródło w psychice pacjenta, czy odwrotnie – są związane z jego stanem somatycznym.

Zespół autorów pod kierunkiem prof. Marka Jaremy (byłego konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii) podjął się przygotowania cyklu publikacji, które będą wsparciem dla lekarza POZ w jego codziennej praktyce w takich sytuacjach.

Zawarta w książce wiedza pomoże podjąć decyzję, czy leczyć samemu, czy skierować pacjenta do lekarza psychiatry.

„Uzależnienia i substancje psychoaktywne w praktyce lekarza POZ” są trzecią publikacją z tego cyklu.

W książce obok:

- niezbędnych informacji z zakresu etiologii i patogenezy schorzeń,
- uproszczonego opisu objawów oraz obrazu klinicznego,
- podstawowych wiadomości na temat leczenia farmakologicznego,
- opisu działań pozafarmakologicznych (np. psychoterapii)

czytelnik znajdzie:

- definicje,
- omówienie zasad profilaktyki,
- orzecznictwo.