Krótka historia UPA dla Polaków Czy historycy nas pogodzą?

Na wojnę na Ukrainie trzeba spojrzeć także przez pryzmat głównych rozgrywających: Rosji oraz Stanów Zjednoczonych. W końcu, jak przekonywał Carl von Clausewitz, generał i pruski teoretyk wojny, konflikt zbrojny jest tylko kontynuacją polityki innymi środkami. Książka to zbiór tekstów, w których Stanisław Michalkiewicz przebija się przez wojenną propagandę i przeprowadza egzegezę interesów stron konfliktu – zarówno tych oczywistych jak i ukrytych przed opinią publiczną

„Riabczuk prezentuje na Ukrainie odważne i nowatorskie poglądy (…) Ośmiela się przełamywać narodowe mity, ożywia tok narracji dzięki inteligentnemu poczuciu humoru, co potęguje chęć czytania. Ironia i wolność, charakteryzujące jego pisarstwo, przywodzą na myśl najsławniejszych pisarzy polskich. Riabczuk wychodzi poza tradycyjne kategorie i stereotypy pisarstwa. Portret Ukrainy, który prezentuje w swoich książkach, jest pesymistyczny i niepokojący. A jednak sam fakt istnienia na Ukrainie tak wolnego, tak inteligentnego ducha jest dobrym powodem, by nie tracić nadziei”.
Alen Besançon, przedmowa do „De la ‚Petite Russie’ a l’Ukraine”

Mykoła Riabczuk (ur. 1953 w Łucku) – absolwent Politechniki Lwowskiej i Instytutu Literackiego im. M. Gorkiego w Moskwie. Był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Wseswit” oraz wiceredaktorem czasopisma „Krytyka”. W Polsce ukazały się przekłady jego książek „Od Małorosji do Ukrainy” (2002), „Dwie Ukrainy” (2004, druga edycja 2006), „Ogród Metternicha” (2011), „Ukraina. Syndrom postkolonialny” (2015). Laureat nagrody Fundacji Polcul, kwartalnika „Akcent” oraz odznaczony odznaką honorową „Bene Merito” nadawaną przez Ministra Spraw Zagranicznych RP za działanie na rzecz dobrych stosunków polsko-ukraińskich. Obecnie pełni funkcję przewodniczącego ukraińskiego PEN Clubu i jurora Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”. Jest współpracownikiem Instytutu Badań Politycznych i Etnonarodowych Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, prowadzi gościnne wykłady na Ukraińskim Uniwersytecie Katolickim we Lwowie oraz w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.

SŁOWA CZŁOWIEKA. PRZESŁANIE NARODU.
Oto zbiór najmocniejszych przemówień Wołodymyra Zełenskiego z czasu wojny (oraz jedno Ołeny Zełenskiej), osobiście przez niego wybranych, aby opowiedzieć historię narodu ukraińskiego. To opowieść o kraju mężnie broniącym się przed rosyjską agresją. To także historia narodu przewodzącego światu w zmaganiach o demokrację. Przede wszystkim zaś jest to wołanie skierowane do społeczności międzynarodowej, aby stanąć po stronie wolności. Jeśli nie teraz, to kiedy? Jesteśmy wolnym i niepodległym narodem i nie zaprzestaniemy walki do czasu, aż ostatni rosyjski oddział opuści nasze terytorium. Razem z całym krajem powitamy świt. Niebawem bliscy i kochani znowu będą razem. Cały dochód z książki – zarówno prezydenta Zełenskiego, jak i wydawcy – trafi na konto inicjatywy United24, stworzonej przez Wołodymyra Zełenskiego w celu zebrania funduszy na pomoc Ukrainie. Więcej informacji na stronie u24.gov.ua W S P I E R A J WO L N O Ś Ć

A może potrzebujesz adrenaliny i zakręcisz rosyjską ruletką z Bułhakowem i reżimową władzą? Pamiętaj: po takich zabawach kijowskie mieszkanie pisarza będzie poddane rewizji, a rękopisy skonfiskowane! Jeśli interesują Cię gry miłosne, koniecznie zajrzyj do krymskiej alkowy Mickiewicza. Możliwe, że już go tam nie ma, bo piękna Karolina nie mogła dłużej wytrzymać i o trzeciej nad ranem wyprosiła go z łóżka! Tymczasem cztery brezentowe namioty rozbite na krymskiej ziemi łodzianina Biedermanna rozpoczynają historię pionierskiego obozu „Artek” i zapraszają na niepowtarzalną letnią przygodę! W przypadku słonecznego niedosytu porywamy Cię do Zaleszczyk, gdzie kuszą sady morelowe, miodowe grusze i soczyste brzoskwinie, a wśród nich Melchior Wańkowicz z maszyną do pisania na głowie przeskakuje na kolejne strony.
Uważaj! Od Symferopola do Ałuszty i od Ałuszty do Jałty pędzi trolejbus! Z drogi uciekają: kibice Dynama Kijów, szeptuchy, wróżki i rowerzyści mknący na Ukrainie! Nagle bum! Płonie elektrownia w Czarnobylu. Wybuch jest tak silny, że wrzuca wszystkie Twoje gry i sekrety do jednej książki. Nie czekaj! Drugiej takiej okazji nie będzie!

Historia Wołynia nie skończyła się w 1945 r., wraz z wyjazdem ocalałych z wojennej pożogi Polaków, lecz miała swoją burzliwą kontynuację. Powojenne dzieje Wołynia są historią Ukraińców – dawnych sąsiadów zza miedzy i współobywateli Rzeczypospolitej, dla których zakończenie drugiej wojny światowej nie oznaczało końca problemów i początku nowego życia, lecz było tylko niezauważalnym epizodem w ciągu tragicznych wydarzeń rozpoczętych we wrześniu 1939 r. Masowe represje, deportacje i migracje ludności, kolektywizacja, sowietyzacja życia codziennego oraz trwająca kilka lat brutalna wojna domowa doszczętnie zniszczyły dawny Wołyń, ustanawiając na jego zgliszczach nową sowiecką prowincję.
Autor nie tylko wypełnia poważną lukę w rodzimej i ukraińskiej historiografii, ale także podejmuje próbę oceny zmian, jakie zaszły na Wołyniu w pierwszym powojennym dziesięcioleciu.

Kolejna część bestsellerowego cyklu „Opowieści niepoprawne politycznie”.
Po Żydach, Sowietach, Niemcach i Aliantach przyszedł czas na Ukraińców. Ludobójstwo na Wołyniu, akcja „Wisła”, krwawa wojna o Lwów. Pogromy polskich dworów na Rusi, Pakt Piłsudski - Petlura, Wielki Głód i Dywizja SS-Galizien. Fatalne błędy II RP i terroryzm OUN. UPA kontra AK.
Piotr Zychowicz w swojej nowej książce opisuje najbardziej kontrowersyjne wydarzenia z tragicznej historii relacji polsko-ukraińskich. Bez upiększania i brązu. Bez hurra-patriotycznej cenzury i politycznej poprawności. Zychowicz pisze o tragicznym XX wieku - gdy Polaków i Ukraińców poróżnił krwawy konflikt o ziemię - ale cofa się również do czasów powstania Chmielnickiego. Czy fiasko ugody z Kozakami i budowy Rzeczypospolitej Trojga Narodów było największą zaprzepaszczoną szansą w dziejach Polski? Agresja rosyjska z 2022 roku spowodowała, że Polacy i Ukraińcy nigdy nie byli ze sobą tak blisko. To dobry moment, aby wyjąć historyczne trupy z szafy i w uczciwy sposób rozliczyć się z historią. Prawdziwe pojednanie musi być oparte na prawdzie.