Krytyka Polityczna nr 43 "Uchodźcy"

Najważniejsza współczesna filozofka polska, wielbicielka romantycznego liberalizmu i heretyckiej myśli żydowskiej. Znana z profesorskiej charyzmy i ciętego języka. W esejach filozoficznych buduje oryginalny projekt duchowości współczesnego człowieka – w wywiadach i felietonach z pasją atakuje prawicowy kult śmierci, nędzę martyrologii i jałowość inteligenckich debat.

Agata Bielik-Robson w rozmowie z Michałem Sutowskim bezlitośnie szczerze opowiada o polskich mężczyznach i żydowskich mędrcach; urokach bycia mieszczaninem w PRL-u i futbolowym chuliganem w Londynie. Tłumaczy się z młodzieńczego antykomunizmu i wyzwolenia od polskości po katastrofie smoleńskiej. „Żyj i pozwól żyć” to książka o dławiącym życie gnijącym socjalizmie i witalnym, lecz coraz bardziej nieludzkim kapitalizmie.

W sierpniu 2008 r. przedstawiciele różnych dyscyplin nauki spotkali się w Krakowie na ogólnopolskiej konferencji pt. "Etyczne i prawne granice badań naukowych", zorganizowanej przez Polskie Towarzystwo Bioetyczne we współpracy z Instytutem Filozofii UJ, a poświęconej normatywnym problemom badań naukowych, zwłaszcza w obrębie biomedycyny oraz psychologii. Obecny tom serii wydawniczej Diametros zawiera teksty wybranych referatów z tej konferencji.

Książka Historyczne i współczesne stosunki międzynarodowe. Amerykanie - Kubańczycy - Japończycy - Czeczeni to udana próba przedstawienia współczesnych stosunków międzynarodowych z ukazaniem ich genezy, a zatem szerokiego tła historycznego. Autorzy skupili swą uwagę na newralgicznych punktach naszego globu: Stanach Zjednoczonych, Kubie, Japonii i Czeczenii. Wybór pierwszego obszaru badawczego jest oczywisty. USA nadal utrzymują pozycję światowego hegemona. Anno Domini 2015 przejdzie do historii jako rok, w którym rząd amerykański nawiązał po kilkudziesięcioletniej przerwie stosunki dyplomatyczne z Republiką Kuby. Ta przełomowa decyzja administracji Baracka Obamy nie uszła uwadze monografistów. Kolejne państwa, o których traktuje omawiana publikacja, są równie interesujące, choć z odmiennych względów: Kraj Kwitnącej Wiśni jako azjatycka potęga gospodarcza oraz Czeczenia jako tzw. "miękkie podbrzusze" Federacji Rosyjskiej.
Publikacja stanowi część większej całości, w której opisane zostaną dalsze losy stosunków międzynarodowych omawianych państw.

Karnawał w Sodomie jest wyborem humoresek, ponadczasowych felietonów, impresji, prowokacji, monologów, wierszy, zamyśleń – łączących w sobie elementy głębokiej refleksji i humoru aforyzmów

Klub trzeciego miejsca Mistrz reportażu tym razem o zależnościach w jakie uwikłany jest nasz kraj. Poglądy głoszone przez Wańkowicza były wówczas bardzo niepopularne. Napisał on, że „chociaż Polska należy kulturowo do Zachodu, geopolitycznie jest uzależniona od Wschodu”. To w takim kontekście umiejscawia on Polskę w tytułowym klubie trzeciego miejsca. Utwór powstał podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych i wydano go w 1949 nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu. Czyta Michał Breitenwald

"Królem go uczyniła przyroda, a on bogów na podobieństwo swoje uczynił. Pomnik stworzenia zrobiła z niego przyroda, a on dla stworzenia stał się grobem: pochłonął je i w ciągu długich pokoleń swego rodu jest jakby cmentarzem istot, których śmiercią się zapłodnił. Do ziemi lgnie on mniej niż inne istoty, w ciągłych wędrówkach coraz nową znajduje sobie siedzibę, z lądu na ląd się przenosząc. Za to ku niebu dumne i piękne swe czoło wznosi, ażeby stopą mógł snadniej deptać swych współmieszkańców" – już te pierwsze zdania książki Adolfa Dygasińskiego sprawiają wrażenie osobliwego manifestu ekokrytyki, może nawet nietuzinkowej krytyki antropocenu. Powstały jednak na długo przed ukuciem obu wspomnianych pojęć. Zbiór "Nędzarze życia" (pierwotnego, bardzo wymownego tytułu książki, "W niewoli u człowieka", nie dopuściła carska cenzura) ukazał się po raz pierwszy – i jedyny jak dotąd – w roku 1898, trudno się więc dziwić, że sporo w nim jeszcze welfarystycznej nieadekwatności, górnolotności, rażących niekonsekwencji (niejednoznaczny stosunek do jedzenia zwierząt, bezwarunkowa aprobata wiwisekcji), nierzadko też w końcu bierze w nim górę typowo dziewiętnastowieczny antropocentryzm. Opisane w książce przemocowe zachowania człowieka wobec psów, koni, świń czy krów, odmalowane w niej realia szlachtuzów i ogrodów zoologicznych i dziś jednak mogą się wydać wstrząsające. Na pewno pozostają na długo w pamięci. Prowadzą zresztą do konkluzji nad wyraz ponurej: "Natura znika nam sprzed oczu, nie umiemy jej czuć, a za nieprzyjaciela uważamy każdego, kto mówi prawdę, malując realne stosunki życia; bo wiemy, że jest źle, a mimo to wierzymy, żeśmy dobrzy".