Kryzys w komunistycznych Chinach w 1989 roku i jego wpływ na sytuację w PRL oraz stosunki dwustronne

„Na płaszczyźnie geopolitycznej atak na Ukrainę był rosyjskim wypowiedzeniem wojny NATO”. - Krzysztof Wojczal We wrześniu 2019 roku opublikowałem analizę pt. Do 2022 roku Rosja wywoła wojnę w Europie lub na Bliskim Wschodzie, a dwa i pół roku później tekst zyskał blisko milion wyświetleń. Na przełomie 2021 i 2022 roku rozpoczęła się debata dotycząca kształtu Sił Zbrojnych RP, a druga rosyjska inwazja na Ukrainę zmusiła nas do szukania odpowiedzi na pytanie: jaka myśl strategiczna winna przyświecać decydentom przy podejmowaniu najważniejszych decyzji? Ten trwający wciąż konflikt dostarcza nam nowych danych do analiz zarówno w zakresie obronności, jak i przyszłego kształtu polskiej polityki zagranicznej. Zawarte w tej książce teksty to zbiór analiz o tematyce strategiczno-politycznej, będący jednocześnie zbiorem moich przemyśleń z kluczowych dla Polski i Ukrainy okresów. To zestawienie prognoz, obaw i przypuszczeń, które mogą zostać zweryfikowane – negatywnie bądź pozytywnie – przez jutrzejsze wydarzenia. Ukraińcy walczą o swoją niepodległość i niezależność od Rosji, choć ta wojna nabrała – w szerszym wymiarze – charakteru zmagań między Zachodem a Federacją Rosyjską. Tak. Musimy to w końcu otwarcie przyznać. Oficjalne stwierdzenie, że NATO jest w konflikcie choć nie w stanie bezpośredniej wojny z Federacją Rosyjską na gruncie wojny na Ukrainie, jest potrzebne. Politycznie i społecznie. Będzie to jedynie potwierdzenie faktu. Przyznanie, że „to jest nasza wojna”, może zneutralizować rosyjską propagandę, a także powstrzymać Moskwę przed eskalacją konfliktu. Na Kremlu muszą uwierzyć, że jesteśmy gotowi na wszystko. Inaczej będą wciąż posuwać się dalej, aż doprowadzą do bezpośredniej wojny z NATO. Trzeba im w tym przeszkodzić. Niespodziewana wizyta prezydenta Joego Bidena w Kijowie 20 lutego 2023 roku miała wymiar nie tylko symboliczny, ale i polityczny. Dzień później w Warszawie Biden stwierdził: „Ukraina nigdy nie będzie rosyjskim zwycięstwem. Nigdy!”. Należy to odczytywać jako dość jasną deklarację Stanów Zjednoczonych: „To jest nasza wojna i wspólnie z Ukraińcami ją wygramy!”. KRZYSZTOF WOJCZAL jest prawnikiem specjalizującym się w prawie handlowym i podatkowym, analitykiem geopolitycznym oraz autorem książek Trzecia Dekada. Świat dziś i za 10 lat, O lepsze wczoraj i bloga krzysztofwojczal.pl

Wzrost: 1,65 m; postać: wysmukła, silna; włosy: gęste, miękkie, ciemnoblond; twarz: zdrowa, okrągła; czoło: średnie; oczy: niebieskie, normalne; usta: średnie, wąskie; zęby: brak 3, równe, 2 plomby złote; postawa i chód: prosty, normalny; wymowa: normalnie; głos: niski; wykształcenie: umie tylko czytać i pisać. To charakterystyka więźnia Bolesława Bieruta zapisana w aktach z lat trzydziestych. Aleksander Wat zapamiętał go tak: „zawsze był taki impersonnel, miał tę gładkość trochę fryzjerską, oślizgłość, opływowe formy”. Bierut był szary, bezbarwny, zwyczajny. Nic nie wskazywało, że zrobi karierę. Przed wojną żył w cieniu wybitnych przywódców Komunistycznej Partii Polski. Należał do średniego aktywu, a przeżył stalinowską czystkę tylko dlatego, że przebywał w więzieniu. Piotr Lipiński stworzył portret człowieka, który stał się twarzą stalinizmu w Polsce. Oparł tekst między innymi na rozmowach ze współpracownikami Bieruta, ostatnimi żyjącymi osobami, które go znały. Opisuje drogę Bieruta do prezydentury, jego działalność przed wojną i w jej czasie, mechanizmy przejmowania przez komunistów władzy, konflikt głównego bohatera z Władysławem Gomułką i całe grono osób, które odegrały najważniejsze role w dwudziestowiecznej historii Polski.
„„Od konfidenta do prezydenta” – taki dowcip o Bolesławie Bierucie krążył w stalinowskiej Polsce. Sowieckim agentem Bierut nie był, więc jak to się stało, że ten podrzędny aparatczyk, który zdaniem partyjnych towarzyszy zupełnie nie nadawał się do polityki, wspiął się na szczyty władzy, by stać się największym zbrodniarzem w powojennych dziejach kraju? Piotr Lipiński opowiada o tym po mistrzowsku.” Piotr Gajdowski

Przedruk na postawie oryginałów z 1897 8 1899 roku. Niniejsza praca jest dalszym ciągiem pięciotomowego dzieła pt. "Historia dwóch lat". Stanowi jednak odrębną, w sobie zamkniętą całość, obejmującą dzieje wypadków 1863 roku. Pierwszy tom jest opisem położenia naszego kraju na tle politycznym innych państw, szczegółowej relacji wydarzeń, które zapoczątkowały wybuch powstania. Znajdziemy tu bardzo szczegółowy opis tamtych zdarzeń z całej Polski od początku 1863 roku do wydarzeń majowych, kiedy to utworzono nowy Rząd Narodowy, zrodzony ze spisku w spisku, powstałego z zamachu stanu, wyłonionego z burzy, jaka po zamachu wybuchła.

Future generations will consider the beginning of the 21st century as a historic moment when the effectiveness of elections as a democratic procedure began to be exhausted. The primary reason for this phenomenon is the refinement of existing and the emergence of entirely new tools used to manipulate both the results at the polls and the election outcome. Online communication, big data, psychographics and behavioural microtargeting are new weapons politicians have come to wield. In fact, they do not hesitate to use them in the game they play with voters, crushing the very democratic foundations of election integrity in the process. Contemporary democracy fails to find any socially effective response to disinformation, alternative facts, or partisan agencification of the media. As citizens, we most often learn about this too late, once a repentant whistleblower has decided to inform the general public. However, since the political system is increasingly less capable of institutionally guaranteeing the integrity of the electoral process, it should not be surprising that questions arise about the objectification and instrumentalisation of the voter’s role in democracy.

The far right is on the rise across the world. From Modi's India to Bolsonaro's Brazil, fascism is not a horror that we have left in the past; it is a recurring nightmare that is happening again - and we need to find a better way to fight it.

In How to Stop Fascism, Paul Mason offers a hopeful blueprint for resisting and defeating the new far right. The book is both a chilling portrait of contemporary fascism, and a compelling history of the fascist phenomenon: its psychological roots, political theories and genocidal logic. Fascism, Mason argues, is a symptom of capitalist failure, and it has haunted us throughout the twentieth century.

History shows us the conditions that breed fascism, and how it can be successfully overcome. But it is up to us to challenge it, and time is running out. In the aftermath of COVID-19, we have an opportunity to create a fairer, more equal society. To do so, we must ask ourselves: what kind of world do we want to live in? And what are we going to do about it?

Wobec możliwych konwulsji politycznych i cywilizacyjnych większość naszych wyobrażeń o tym, jak powinien być urządzony świat, może rozsypać się jak domek z kart. Chcę spojrzeć na nasze dylematy nie po to, by utwierdzić się we własnych wyborach, ale by skonfrontować je z innymi perspektywami i tym samym zobaczyć na nowo. To, co zostanie z tej próby, może być cenniejsze niż zadowalanie się oczywistościami. Oczywistości są nudne.