Krzyżem i przemocą

Po nagłej śmierci ojca szesnastoletni Bolko II zostaje władcą księstwa świdnickiego. Widzi wątpliwości w oczach szwagrów, stryjów i matki. Sam w siebie nie wierzy. Boi się, że nie sprosta roli, którą otrzymał, i nigdy nie dorówna sławnym przodkom, w tym swojemu dziadkowi – Władysławowi Łokietkowi. Tymczasem Jan Luksemburski, roszczący sobie prawa do polskiej korony, idzie na przełaj, przez księstwa śląskie, by wspomóc zakon krzyżacki w wojnie przeciw Litwie. Czy Bolko zdoła go zatrzymać? Opowieść o młodym, niepozornym chłopcu, który z dnia na dzień staje się księciem i mimo wątpliwości i ośmieszającego przydomka „Mały”, szybko odnajduje się w zastanej sytuacji politycznej.

Dwutomowa publikacja Brasławszczyzna. Pamięć i współczesność powstała w wyniku polsko-białoruskiej współpracy naukowej. Przedstawia aktualną sytuację socjolingwistyczną i stan gwar białoruskich, polskich i litewskich ulegających silnemu oddziaływaniu języka rosyjskiego. Ustaleń dokonano na podstawie badań terenowych przeprowadzonych wśród ludności wiejskiej w latach 1997-2007 w wieloetnicznym rejonie brasławskim obwodu witebskiego Białorusi, w którego skład po zmianie granic państwowych weszła znaczna część byłego powiatu brasławskiego województwa wileńskiego. Wszystko to zaprezentowano na tle historii regionu i pamięci zbiorowej mieszkańców. Wybrane narracje i dialogi, traktujące o doświadczeniach drugiej wojny światowej, migracjach ludności, trudnościach powojennego życia i jego stanie obecnym, a także problemach tożsamości rozmówców i ich stosunku do współwystępujących w terenie języków składają się na zawartość III. części tomu, zatytułowanej Świadectwo mieszkańców.

Było ich 300. Najlepiej wyszkoleni sabotażyści w historii.
Byli gotowi poświęcić wszystko w dla idei „Wywalcz Polsce wolność lub zgiń!”
Doskonale wyszkoleni, bezgranicznie odważni, desperacko zdeterminowani, bezkompromisowi.
Najlepsi z najlepszych - starannie wyselekcjonowani spośród tysięcy kandydatów. Musieli porzucić wszystko, zapomnieć, kim byli, bez słowa opuścić kobiety, które kochali. Poddani morderczemu szkoleniu, przygotowywali się, aby w pojedynkę zmienić bieg historii.
Zrzuceni na spadochronach do okupowanej Polski, podejmowali samobójcze misje. Nieliczni, którzy przeżyli, trafili po wojnie do piekła komunistycznych więzień. Jednak nigdy się nie poddali. Do końca marzyli o wolnej Polsce.
Prawdziwe losy polskich bohaterów, przy których bledną historie o amerykańskich komandosach.

Książki z tej serii to propozycja dla rodziców którzy swoim pociechom chcą przekazać wiedzę o Polsce jej historii tradycji bohaterach ważnych wydarzeniach i miejscach którzy chcą zaszczepić w nich zalążki patriotyzmu i miłości do swego kraju. Będziemy opowiadać o przeszłości naszym dzieciom aby poznały dzieje swojej ojczyzny nie tylko poprzez legendy ale także spotykając się z postaciami prawdziwych rycerzy księżniczek królów uczestnicząc w wielkich bitwach i zwycięstwach. Chcemy aby były dumne z tego że są Polakami.

Autorem wspomnień jest Michał Luty (ur. 1951 r.), z wykształcenia chemik, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1980 r. zaangażowany w organizowanie struktur „Solidarności” śląsko-dąbrowskiej, współtwórca wraz z żoną Marią Turkowską-Luty niezależnej Wszechnicy Górnośląskiej, w ramach której do wprowadzenia stanu wojennego zorganizowano ponad sto spotkań z wybitnymi ludźmi nauki i kultury oraz opozycjonistami. W 1982 r. internowany, od grudnia 1983 r. do marca 1985 r. aresztowany i więziony. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych jeden z liderów podziemnej „S” w woj. katowickim, odpowiedzialny m.in. za poligrafię. Po 1989 r. społecznik i polityk, księgarz, samorządowiec, m.in. trzykrotny wiceprezydent Katowic, inicjator wielu przedsięwzięć społeczno-kulturalnych, kilkakrotnie odznaczony za działalność opozycyjną. 
Wspomnienia to barwny, a przy tym solidnie udokumentowany opis życia solidarnościowego opozycjonisty. Wszechnica Górnośląska, utworzona na wzór Towarzystwa Kursów Naukowych, uznawana była w 1981 r. za jedną z najlepszych tego typu inicjatyw w kraju. Okres podziemnej działalności autora obfitował w wiele, czasem wręcz sensacyjnych wydarzeń, jak chociażby historia przekazania przez SB, poprzez dwóch konfidentów, w ramach tzw. kombinacji operacyjnej, nowego powielacza elektrycznego na potrzeby podziemia. Sprzęt miał doprowadzić do rozbicia opozycyjnej grupy, a ostatecznie został przez komunistyczne służby utracony i służył podziemiu. Sporo uwagi autor poświęcił też swemu pobytowi w areszcie w Katowicach, gdzie SB za pomocą agentów celnych nieskutecznie próbowała realizować swoje gry operacyjne. Zasadnicza część wspomnień poprzedzona została wstępem, opisującym młodość bohatera tomu (pochodzi z podradomskiej wsi Żdżary) oraz jego losy do momentu powstania „Solidarności”. W zakończeniu autor w skrótowy sposób przedstawił najważniejsze obszary swej, bardzo bogatej, działalności społecznej i zawodowej pod 1990 r. 
Obok obszernej warstwy faktograficznej i prowadzonej z dużą swobodą i swadą narracji atutem pracy jest to, że autor próbuje (z dobrym skutkiem) przedstawić własny – jak pisze – „sposób myślenia z tamtych lat, a nie obecny”. Praca zawiera wiele cennych, nieznanych do tej pory informacji dotyczących funkcjonowania „Solidarności” śląsko-dąbrowskiej w latach 1980–1990 , a przede wszystkim w ciekawy, często nieszablonowy sposób ukazuje niezwykłą osobowość i losy jednego z czołowych w regionie opozycjonistów.

Autor jest historykiem komunikacji miejskiej, współautorem monografii poświęconej warszawskim autobusom i trolejbusom, a także autorem artykułów o historii komunikacji trolejbusowej w Polsce.
W swoich felietonach przedstawia kilkanaście niesamowitych historii, w których główną rolę odegrała warszawska komunikacja miejska. I nie zawsze tylko jako środek transportu.

Od uruchomienia komunikacji miejskiej w Warszawie minęło 180 lat z okładem. Przez cały ten czas przez karty jej historii zdążyło się przewinąć wielu bohaterów i nie mówię tu tylko o osobach, ale… o środkach komunikacji miejskiej. Czym były omnibusy? Na co skarżyli się podróżni w XIX wieku? A jakie mieli problemu tuż po drugiej wojnie światowej? Czym były „ropuchy“? Kiedy na ulice wyjechały elektryczki? Czy po dawnej Warszawie kursowała pechowa „13“? O których liniach tramwajowych śpiewano w piosenkach? Od kiedy mamy linie nocne? Czym były „winogrona“? Na te pytania, i na wiele innych, można znaleźć odpowiedź w tej książce.