Kuszenie Nacjonalizmem

George Orwell (1903-1950) - angielski pisarz, dziennikarz, uczestnik wojny hiszpańskiej po stronie republikańskiej (opisał ją w książce W hołdzie Katalonii), socjalista z przekonań, ale zarazem radykalny przeciwnik systemów totalitarnych. Uznawany za twórcę najwybitniejszych dystopii w historii literatury - Folwark zwierzęcy i 1984. Napisał także kilka powieści obyczajowych z życia współczesnej mu Anglii jak "Córka pastora" czy "Brak tchu" oraz wielki reportaż "Droga na molo w Wigan". Z tych pasji - współczesna Anglia i zamiłowanie do form dziennikarskich wyrasta nieniejszy tom. W zbiorze Anglicy i inne eseje pisze (często z humorem, a zawsze z pasją) o twórczości Marka Twaina, Charlesa Dickensa czy Arthura Koestlera, ale wszak głównie o kulturze i społeczeństwie angielskim (także np o antysemityzmie), o socjalizmie i ogólniej lewicowej ideologii, a także o związkach literatury z polityką. Eseje w tłumaczeniu wybitnego znawcy Orwella Bartłomieja Zborskiego opatrzone są dodatkowo wiele wyjaśniającymi ówczesne realia przypisami.

In these timeless and witty essays George Orwell explores the English love of reading about a good murder in the papers (and laments the passing of the heyday of the 'perfect' murder involving class, sex and poisoning), as well as unfolding his trenchant views on everything from boys' weeklies to naughty seaside postcards.

Najnowsze teksty autorki Opowieści Podre?cznej Pala?ce pytania to zbio´r esejo´w, wykłado´w i szkico´w, kto´re Margaret Atwood tworzyła w latach 2004–2021 – rezultat niemal dwo´ch dekad myślenia i czujnego mapowania zmieniaja?cej sie? rzeczywistos´ci. Teksty były pisane w chwilach przełomu: niedługo po zamachu na World Trade Center, w czasach rewolucji #metoo oraz afer obyczajowych, politycznych i seksualnych, jakie wstrza?sne?ły Stanami Zjednoczonymi i Europa?. Ostatnie teksty powstawały, gdy pandemia niespodziewanie zatrzymała w biegu cały s´wiat. To zawieszenie i wielka niewiadoma skłania Margaret Atwood do zadania nurtuja?cego wszystkich pytania: jak s´wiat i my be?dziemy wygla?dali po´źniej? W Pala?cych pytaniach Atwood nie unika temato´w, kto´re stały sie? znakiem rozpoznawczym jej publicystyki. Zdradza tajniki pisarskiego rzemiosła, dzieli sie? wiedza? z pocza?tkuja?cymi pisarzami oraz rozmyśla o literaturze: jakie powinno być jej miejsce w świecie i dlaczego tak waz˙ne jest, by nie bać sie? nowych odczytań zaro´wno klasyko´w, jak i pisarzy wspo´łczesnych. Dlatego snuje refleksje na temat Szekspira, Dickensa i Kafki. Szczego´lnie świez˙e i ciekawe jest jej spojrzenie na two´rczość Ryszarda Kapuścińskiego, ale zastanawia sie? takz˙e nad literackimi drogami Alice Munro, Ursuli K. Le Guin, Raya Bradbury’ego, W.G. Sebalda czy Doris Lessing.

Świat zmienia się, przekraczając jakąś fatalną granicę pisze Oksana Zabużko, patrząc na Europę trawioną toksycznymi populizmami i opadającą w intelektualną przepaść. W podzielonym świecie baniek informacyjnych jej eseje zdają się kierować czytelnika w stronę ocalenia, którym dla autorki jest szeroko pojęta kultura, a przede wszystkim kultura uważnego czytania. W swoich arcyciekawych, wielowarstwowych esejach daje przykład głębokiej lektury, zwracając się w stronę ważnych dla siebie autorów, których światy usiłuje ochronić przed niezrozumieniem. Z zaangażowaniem przygląda się obecnej Ukrainie, podejmując jednocześnie dialog z innymi kulturami. Tłumaczy Czarnobylską modlitwę Swietłany Aleksijewicz, żegna się z Josifem Brodskim, ogląda nowy film Larsa von Triera i rozmawia z czytelnikami swoich utworów za granicą. Planeta piołun jest także listem miłosnym pisarki do Polski adresowanym do opatrznościowego polskiego współrozmówcy. – Tego współrozmówcę lubię. I za nic nie chciałabym go utracić. I ta książka jest dla mnie po prostu sposobem, by ująć go za rękę. Oksana Zabużko wierzy w kulturę głębokiego czytania, w spotkania narracyjne między ludźmi. Jej eseje potwierdzają własną tezę, iż w sztuce uważności z pisarką nie może się równać żaden wywiad świata. Interpretuje więc dla nas wielkich i zapomnianych – artystki i artystów ukraińskich, odtwarzając wzory na ocalenie, które pomogły im, przydadzą się nam. Pyta też o metody zachowania stabilności psychicznej – narodów, społeczności i osób. Jest eseistką głęboką i przepyszną, intelektualistą przenikliwą. Stylistką idącą z przyszpilającą pewnością od realności, analiz i anegdot ku metaforom. Inga Iwasiów To bardzo potrzebna książka. Jesteśmy tak blisko, a niewiele wiemy. Zabużko, którą ukształtował mit Solidarności i polska kultura, ma poczucie, że nikt nie słucha i nikt nie rozumie głosu z Ukrainy. Ten fascynujący zbiór esejów jest zaproszeniem do rozmowy o literaturze i o uwikłaniach historii. Zabużko naświetla fakty z nieznanej strony, jak wtedy, kiedy opowiada o znaczeniu Czarnobyla dla Ukrainy. A przede wszystkim pokazuje nam niezwykłe postaci: reżysera Andrieja Tarkowskiego, który idzie śladem XVIII wiecznego poety Skoworody, Katerynę Biłokur, genialną artystkę, której system radziecki nie dał rozwinąć skrzydeł czy pisarza i dysydenta Leonida Pluszcza - wszystkie te losy mówią o tym, co najważniejsze: o wolności i jej braku. Czyta się jej eseje z wielkim zaangażowaniem, a to dlatego, że Zabużko pisze z temperamentem, dosadnie, a nawet ogniście. Sprawia, że wreszcie słychać Ukrainę. Justyna Sobolewska

Autor ukazuje, dlaczego szefowie tak wielkich firm, jak Danone, BASF czy SAP zdecydowali się na podjęcie wyzwania uruchamiania ryzykownych projektów zorientowanych na ubogą ludność jednego z najbiedniejszych krajów świata. Opowieść ta jest fascynująca, bowiem zawsze fascynują nas prawdziwe i nieprawdopodobne historie. W tym przypadku fascynujące jest jednak nie tylko pokazanie tego, w jaki sposób udało się zaprojektować i wdrożyć szereg biznesowo "niesamowitych" przedsięwzięć, ale przede wszystkim to, jakie kryją się za tym motywacje, racje i idee. A przy tym Autor potrafi to wspaniale opowiedzieć. (...) Tam, gdzie zawodzą inne sposoby, postawmy na przedsiębiorstwo społeczne - podpowiada nam Autor książki. Prof. Jerzy Hausner Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

Soren Gauer; kanadyjski pisarz i tłumacz mieszkający w Polsce od dwudziestu lat. "Rzeczy Niewysłowione" to jego druga książka wydana w Polsce, pierwsza była powieść "Nie to, nie tamto" wydana w 2014 roku. Autor wydał również dwa zbiory opowiadań w języku angielskim: "Hymns to Milionaires" i "Quatre Regards sur L'Enfant Jesus". Tłumaczy prozę dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesną. Na język angielski przełożył między innymi książki Witkacego, Brunona Jasieńskiego, oraz Jerzego Ficowskiego. Mieszka w Krakowie.