Le Jeu de l'ange

Cykl znakomitych prześmiewczych historyjek z życia obywatela ZSRR, potem wolnej Ukrainy - nawiązujących formą do tradycji wschodniej skazki, której mistrzem był, trochę dziś zapomniany, a szkoda, Michaił Zoszczenko. Bez wątpienia Bojczenko dorównuje mistrzowi. Odpowiednik czeskiej komedii w prozie - pozornie błahe powiastki skrywają głęboką mądrość życiową i wiedzę o czasach współczesnych (ostatni tekst w cyklu dotyczy 2015 roku). Autor wprost odkrywa karty: „No, w ogóle to dobrze, kiedy człowiek ma poczucie humoru. Gorzej – kiedy nikomu nie może wyjaśnić, że w żadnym z przywołanych przykładów nie miał zamiaru żartować". Bardzo osobiste felietony układają się w obraz realiów Czerniowiec, Lwowa, Krymu, również Warszawy czy Wrocławia.

Teksty napisane z pazurem, ale i nostalgią, z akapitami, których żaden filozof by się nie powstydził: „Kiedy słyszę, jak ktoś – obojętne z której strony – zaczyna bić się w piersi i dowodzić, że »to nasza ziemia», od razu wyobrażam sobie jednodniowego motyla na gałęzi tysiącletniej kalifornijskiej sekwoi. Przysiadł na niej, pełen planów na przyszłość i mówi: »Moja sekwoja«”.

Describing Tolstoy's crisis of depression and estrangement from the world, A Confession is an autobiographical work of exceptional emotional honesty. It describes his search for 'a practical religion not promising future bliss but giving bliss on earth'. Although the Confession led to his excommunication, it also resulted in a large following of Tolstoyan Christians springing up throughout Russia and Europe.

Młoda bohaterka trafia wprost z bombardowanego Kijowa do wiedeńskiego domu swojego ojca, towarzyszy jej dziecko, którego nie urodziła. Szuka swojego miejsca pomiędzy nieodczytanymi wiadomościami, nowymi ulicami i wspomnieniami z innego życia. To opowieść o błędach, które popełnia rzeczywistość, roślinach, które jednak nie wyrosły, pierwszej miłości i dorastaniu. „A pamiętasz, mamo?” jest też przejmującym portretem ukraińskich uchodźców wojennych, niewypowiedzianych traum, które wracają w najbardziej nieoczekiwanych momentach. Bohaterka jest matką i dzieckiem jednocześnie, jest w Wiedniu, ale też w Kijowie, jest blisko i daleko w tej samej chwili. Powieść ta to obraz świata, którego mieszkańcy próbują otaczać innych troską, choć sami jej potrzebują. To zdjęcie rodzinne ze śmiercią, która stale przebywa w pobliżu, o której nie sposób przestać myśleć, ale nie sposób też wiecznie ją rozpamiętywać. Bohaterka Babkiny jest dorosłym dzieckiem zdanym na łaskę rzeczywistości, która sama nie wie, co robi.
„A pamiętasz, mamo” to najnowsza powieść Kateryny Babkiny, napisana w formie listów kilkunastoletniej bohaterki do nieobecnej matki. Autorem przekładu na język polski jest Bohdan Zadura.

By the winner of the 2021 Nobel Prize in Literature

'There is a wonderful sardonic eloquence to this unnamed narrator's voice' Financial Times

'I don't think I've ever read a novel that is so convincingly and hauntingly sad about the loss of home' Independent on Sunday

He thinks, as he escapes from Zanzibar, that he will probably never return, and yet the dream of studying in England matters above that.

Things do not happen quite as he imagined – the school where he teaches is cramped and violent, he forgets how it feels to belong. But there is Emma, beautiful, rebellious Emma, who turns away from her white, middle-class roots to offer him love and bear him a child. And in return he spins stories of his home and keeps her a secret from his family.

Twenty years later, when the barriers at last come down in Zanzibar, he is able and compelled to go back. What he discovers there, in a story potent with truth, will change the entire vision of his life.

His first novel, Don DeLillo's Americana passionately articulates the neurotic landscape of contemporary American life through a disintegrating embodiment of the American dream.

Prosperous, good-looking and empty inside, 28-year-old advertising executive David Bell appears on the surface to have everything. But he is a man on the brink of losing his sanity. Trapped in a Manhattan office with soulless sycophants as his only company, he makes an abrupt decision to leave New York for America's mid-west. His plan: to film the small-town lives of ordinary people and make contact with the true heart of his homeland. But as Bell puts his films together in his hotel room, he grows increasingly convinced that there is no heart to find. Modern America has become a land that has reached the end of its reel...

Don DeLillo (b.1936) was born and raised in New York City. Americana (1971), his first novel, announced the arrival of a major literary talent, and the novels that followed confirmed his reputation as one of the most distinctive and compelling voices in late-twentieth-century American fiction. DeLillo's comic gifts come to the fore in White Noise (1985), which won the National Book Award, Underworld (1997), hailed by Martin Amis as 'the ascension of a great writer', Cosmopolis (2003), adapted into a film by David Cronenberg, due to be released later this year, and Falling Man (2007), a novel about the aftereffects of the 9/11 terrorist attacks in New York.

If you enjoyed Americana, you might like DeLillo's Libra, also available in Penguin Modern Classics.

'He's a writer who, once you read him, makes you want to read everything he's done'
Martin Amis, Sunday Times

'Witty, clever and incisive ... a marvellously realized plot'
Time Out

'Nearly every sentence of Americana rings true ... DeLillo is a man of frightening perception'
Joyce Carol Oates

Młoda kobieta trafia na staż do wydawnictwa, szybko dostaje ofertę stałej pracy i zostaje w wymarzonym miejscu na wiele lat, biorąc na siebie coraz większą odpowiedzialność za autorów oraz jedną z najlepszych i najbardziej prestiżowych serii wydawniczych na rynku, tytułową Andromedę. Wszystko dzieje się pod okiem Gunnara, kierownika literackiego z ogromnym doświadczeniem zawodowym, powszechnie znanego i szanowanego. Z biegiem lat ich relacja w pracy przeradza się w coś, co dla obu jest trudne do zdefiniowania. Może chodzi o głębokie wzajemne zrozumienie i prawdziwą przyjaźń? A może tak naprawdę o coś innego?

Akcja powieści Therese Bohman rozgrywa się w Sztokholmie, w wydawnictwie bliźniaczo podobnym do tego, w którym ukazują się powieści autorki. To opowieść o tradycji i nowoczesności, nadziejach i rozczarowaniach, idealizmie i brutalnej rzeczywistości.

Therese Bohman pracuje w Andromedzie na skrajnościach, które, jak się okazuje, mają z sobą wiele wspólnego. O sztafecie pokoleń pisze inteligentnie, a zestawiając przeszłość z teraźniejszością, umiejętnie miesza gorycz z nostalgią, sprawstwo z tym, co po prostu się wydarza, młodość z doświadczeniem. Dwoje bohaterów łączy pochodzenie, brak dyplomu, i wstyd, a dzieli płeć, różnica wieku i czas, w którym mogli ziścić swój sen.
Georgina Gryboś, „Literacka Kavka”