Legendarne Postacie Futbolu

Prezentowany Czytelnikowi album w całości poświęcony został artystycznym wizerunkom ciała kobiecego, choć autorka w żaden sposób nie podziela opinii, że ciało męskie jest mniej atrakcyjne bądź mniej godne zainteresowania. Analiza tak okrojonego tematu stworzyła doskonałą możliwość spojrzenia na akt kobiecy wieloaspektowo, poprzez umiejscowienie go w kontekście nie tylko historycznym, ale i światopoglądowym, czy wręcz socjologicznym. Tak widziany akt okazał się interesującym wprowadzeniem do dyskusji na temat roli kobiety w społeczeństwie na przestrzeni wieków, sposobem ukazania zarówno jej zdegradowanej pozycji, jak i powolnego marszu ku emancypacji. Zjawiskiem wręcz fascynującym jest uwikłanie polskiego artysty pomiędzy eksponowaniem ciała kobiecego jako `towaru`, a autentyczną jego admiracją jako symbolu doskonałości rozumianej w duchu greckim. W XIX wieku akt stanowił odzwierciedlenie męskich potrzeb erotycznych, w artystyczny sposób kamuflowanych przez malarzy. Swoista jego poetyzacja, która nastąpiła na przełomie XIX i XX wieku, korespondowała z tendencją, by malować tak, żeby się podobało, ale i nie budziło zgorszenia. Dziś przesłanie to wydaje się tanią hipokryzją, kiedyś nazywano je artyzmem. Z kolei uznanie ciała kobiecego na początku XX wieku z jednej strony za dekoracyjną wprawdzie, ale tylko plamę barwną, a z drugiej za pole do popisu dla wszelkiego rodzaju deformacji, dało początek fali `oderotyzowania` aktu, nadania mu nowoczesnego wymiaru. Naznaczanie go znamionami starości, choroby, obumierania, zauważalne w okresie powojennym, stanowiło nowy, istotny rozdział w drodze ku `wyzwoleniu` kobiety, ale również aktu z jego erotycznego balastu.

Nieprzemijalna atrakcyjność aktu i nagości także dla artystów współczesnych zdradza fascynację tematem jako nośnikiem wypowiedzi o kondycji człowieka i społeczeństwa dnia dzisiejszego.Bogactwo i różnorodność aktów kobiecych w polskim malarstwie może być dla Czytelnika przyjemnym zaskoczeniem. Nie tylko obala pogląd o naszej narodowej `niemożności` w tym względzie, ale i potwierdza tezę o bezczasowej i uniwersalnej jakości, jaką akt ze ze sobą niesie.

Uroczy album nawiązujący graficznie po popularnej serii „Obrazków dla maluchów”, w którym można zebrać wszystkie zdarzenia, drobne i duże, które miały miejsce w pierwszych latach życia dziecka, a dodatkowo dwustronna miarka wzrostu do ozdobienia pokoju malucha.

Album ze zdjęciami Marka Czasnojcia prowadzi nas po wybrzeżu Morza Bałtyckiego, ukazując różnorodność krajobrazów, bogactwo form oraz skarby historii państw, których dzieje związały się nierozerwalnie z urzekającym swą chmurną urodą Bałtykiem.

How can we build a sustainable future in a time of climate change and dwindling resources? As our spatial needs begin to evolve more rapidly, architects are exploring ingenious ways in which to reuse and recycle existing buildings; resulting in a stunning transformation of our existing urban fabric. Building for Change collects the strategies of reuse together, demonstrating their power for change through groundbreaking projects from some of the world’s leading architects. From waste repurposed as construction materials, to buildings reworked with canny spatial interventions, and modular structures designed to be dismantled, discover how the architecture of creative reuse is helping us build a better tomorrow.

W ostatniej części trylogii znalazły się reprodukcje ponad dwustu ilustracji i rzeźb Józefa Wilkonia, których bohaterami są zwierzęta, oraz komentarze artysty do jego twórczości z ostatnich trzech dziesięcioleci ■ Wilkoniowe portrety zwierząt przenika czułość – począwszy od niewielkich szkiców po rzeźby pasażerów monumentalnej Arki. Wiele jego książek powstało ze zwyczajnej ludzkiej chęci, aby pomóc zwierzętom – w czasach, kiedy za odstrzelonego wilka płacono nagrodę, a dzieci nim straszono, wymyślił i zilustrował historię o dobrym wilku. Większość prac zaprezentowanych w albumie pochodzi z archiwum twórcy i nie było nigdy reprodukowanych. Ilustracjom towarzyszą zapisy rozmów Janusza Górskiego z Józefem Wilkoniem. Artysta dzieli się swoimi przemyśleniami na temat ilustracji, rzeźby, ulubionych technik, zauroczeń i odkryć artystycznych, ale tematem refleksji jest również jego długie i barwne życie.

W latach 60. XX wieku, w głębokim PRL-u istniał w Poznaniu przy ul. Wielkiej Studencki Klub `Od nowa`. Żył krótko, ale szybko. Działały w nim: galeria, czytana gazeta, klub filmowy, zespół jazzowy, kabarety i teatry. W ciągu dekady odbyło się tam kilkaset spotkań, dyskusji, wernisaży, przedstawień, koncertów, wieczorów poetyckich, kompozytorskich, recitali, odczytów, prelekcji, wykładów i zabaw. Dla poznańskich studentów klub był drugim, a niekiedy i pierwszym domem. Skończyło się równie szybko, jak się zaczęło - w 1970 roku klub przeniesiono do zamku. Nigdy już nie odzyskał dawnego splendoru. Pozostała legenda. I pamięć uczestników tamtych wydarzeń. Przywołują ją w zbiorowym pamiętniku - Klub `Od nowa` 1958-1970.