Legendy wrocławskie i dolnośląskie

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i łacińskiej. Eneida to łaciński poemat epicki, napisany przez Wirgiliusza między 29 a 19 r. p.n.e., który opowiada legendarną historię Eneasza, Trojańczyka, który udał się do Italii, gdzie stał się przodkiem Rzymian. Pierwsze sześć z dwunastu ksiąg poematu opowiada historię wędrówek Eneasza z Troi do Italii, a druga połowa utworu opowiada o ostatecznie zwycięskiej wojnie Trojan nad Latynami. Eneasz był już znany grecko-rzymskiej legendzie i mitowi, jako postać występująca w Iliadzie. Wirgiliusz przyjął luźne opowieści o wędrówkach Eneasza i jego mglisty związek z założeniem Rzymu i ukształtował Eneidę w fascynujący mit założycielski lub epos narodowy, który wiązał Rzym z legendą o Troi, wyjaśniał wojny punickie, gloryfikował tradycyjne cnoty rzymskie i legitymizował dynastię julijsko-klaudyjską jako potomków założycieli, bohaterów i bogów Rzymu i Troi. Eneida jest powszechnie uważany za arcydzieło Wergiliusza i jedno z największych dzieł literatury łacińskiej.

Seria: Świat po polsku (1), ISSN 2956-4468



Głównym celem publikacji jest przedstawienie legend Ajnów, grupy etnicznej zamieszkującej obecnie japońską wyspę Hokkaido. Legendy zostały przetłumaczone z języka rosyjskiego na język polski przez Sviatłanę Rohach. Aby odpowiednio przekazać ich sens, niezwykle istotnym elementem publikacji stał się kontekst etniczny oraz społeczny Ajnów. Zbiór stanowi kolejną próbę przybliżenia czytelnikowi nadzwyczaj atrakcyjnej, egzotycznej kultury dalekowschodniej, a zarazem postaci wybitnego polskiego badacza i odkrywcy – Bronisława Piłsudskiego, zasłużonego dla światowych badań etnicznych i etnograficznych.

"Niedola Nibelungów inaczej Pieśń o Nibelungach. Das Nibelungenlied. Edycja dwujęzyczna: polska i niemiecka. Tekst – text: polski / deutsch

Pieśń o Nibelungach lub Niedola Nibelungów (oba tytuły równoprawne) – średniowieczny germański epos bohaterski, napisany w języku średnio-wysoko-niemieckim ok. 1200 roku przez nieznanego autora pochodzącego prawdopodobnie z okolic Pasawy, który opierał się na opowieściach zawartych w Eddach, Sadze rodu Wölsungów i Sadze o Dytryku z XIII w. (Dietrichsage). Wedle tradycyjnego poglądu był to rycerz z rodu Kürenbergów. Pod nazwą Nibelungowie (także Niflungowie) rozumie się w tekście ród karłów, których skarb zagarnął Zygfryd, a później także Burgundów, gdyż stali się posiadaczami tego złota. Etymologię słowa Nibelungowie wiąże się ze słowem Nebel (staromien. Nebul) oznaczającego „mgłę”. Zatem Nibelungowie to „mieszkańcy krainy mgieł”, co należy łączyć z Niflheimem, czyli nazwą krainy zmarłych w mitologii skandynawskiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Piśń_o_Nibelungach)

Das Nibelungenlied ist die wichtigste hochmittelalterliche deutsche Ausformung der Nibelungensage, deren Ursprünge bis in das heroische Zeitalter der germanischen Völkerwanderung zurückreichen. Ein historischer Kern oder Anknüpfungspunkt der Sage ist die Zerschlagung des Burgunderreiches im Raum von Worms in der Spätantike (um 436) durch den römischen Heermeister Aëtius mit Hilfe hunnischer Hilfstruppen. Weitere historische Ereignisse, die hier vermutlich eine Rolle spielen, sind die Hochzeit zwischen Attila und der wahrscheinlich germanischen Fürstentochter Ildikó (453) sowie, nach Meinung mancher, auch der Streit im Hause der Merowinger zwischen Brunichild und Fredegunde. Durch die Mechanismen mündlicher Überlieferung und die dichterische Ausgestaltung des Stoffes bewahrte die Nibelungensage aber kaum noch authentische historische Erinnerungen (am ehesten Namen). Auch Pilgrim von Passau ist eine Person, die in Sage und Wirklichkeit vorkommt. Seine väterlichen Vorfahren lassen sich über die Sieghardinger bis in den Wormser Raum zurückverfolgen. (http://de.wikipedia.org/wiki/Nibelungenlied)"

Hawthorne in his Wonder Book has described the beautiful Greek myths and traditions, but no one has yet made similar use of the wondrous tales that gathered for more than a thousand years about the islands of the Atlantic deep. Although they are a part of the mythical period of American history, these hazy legends were altogether disdained by the earlier historians; indeed, George Bancroft made it a matter of actual pride that the beginning of the American annals was bare and literal. But in truth no national history has been less prosaic as to its earlier traditions, because every visitor had to cross the sea to reach it, and the sea has always been, by the mystery of its horizon, the fury of its storms, and the variableness of the atmosphere above it, the foreordained land of romance. In all ages and with all sea-going races there has always been something especially fascinating about an island amid the ocean. Its very existence has for all explorers an air of magic. An island offers to us heights rising from depths; it exhibits that which is most fixed beside that which is most changeable, the fertile beside the barren, and safety after danger. The ocean forever tends to encroach on the island, the island upon the ocean. They exist side by side, friends yet enemies. The island signifies safety in calm, and yet danger in storm; in a tempest the sailor rejoices that he is not near it; even if previously bound for it, he puts about and steers for the open sea. Often if he seeks it he cannot reach it.

Książka zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Zawiera opracowane literacko przepiękne stare legendy i opowieści z Wysp Brytyjskich - angielskie, szkockie, walijskie i irlandzkie. Są to: "Przygoda króla", "Fiann i biała łania", "Opowieść o Zaklętej Krainie", "Tam Lin i Królowa Elfów", "Rycerz i Alison Gross".

Z kresów połabskich: „Drogą handlową nadreńską, prowadzącą przez Turyngię do Moguncji, jechał na ośle św. Sturmiusz, apostoł Germanii. Było to w 736 r. Zbliżywszy się do przeprawy przez rzekę Fuldę, spotkał on wielką ilość Słowian, kąpiących się i pływających w rzece. „Na widok takiej mnogości ludzi nagich – powiada biograf tego apostoła – osioł, na którym siedział mąż Boży, zadrżał z przestrachu, a woń od nich przejęła grozą samego apostoła. Oni zaś, jako poganie, jęli urągać słudze Pańskiemu i zamierzali nawet nań uderzyć, lecz ręka Boska wstrzymała ich... To współczesne świadectwo jest bardzo ważne i wiarygodne. Stwierdza ono obecność Słowian w połowie VIII wieku na tej samej drodze do Renu, którą przed tysiącem lat odbywał się z ich krajami handel rzymski...”