Leksykon dzikich kobiet

„1600 postaci literackich” to zaproszenie do fascynującego świata literatury!
Każde hasło przynosi dokładny opis bohatera i jego losów, pozwala zrozumieć znaczenie i rolę postaci w obrębie utworu. Każde hasło zawiera również odsyłacze do opisu pozostałych postaci, co ułatwia efektywne i szybkie korzystanie z informacji. To doskonała pomoc w poszukiwaniu imienia i nazwiska bohatera, tytułu oryginalnego wydania, najważniejszych wątków fabuły i powiązań między bohaterami czy informacji o powszechnie znanych adaptacjach filmowych i teatralnych.

Książkę tę możemy traktować jako przewodnik po literaturze pięknej, który daje doskonałą możliwość odkrywania na nowo książek, o których zapomnieliśmy i poznawania tych, o których dotąd tylko słyszeliśmy.

Warto przyjąć to zaproszenie i wyruszyć w podróż, zaczynając od rozwiązania quizu z okładki. Zapraszamy!

Zagranicą psy i konie nazywane są wytwornie, logicznie, inteligentnie. Nazw nie czerpie się li tylko z wokabularzy zagranicznych jak u nas, a jeżeli jest to już dlaczegoś konieczne, to się je umiejętnie przystosowuje do lokalnych brzmień.

Gdy się przegląda listę naszych koni wyścigowych, rzuca się w oczy fakt, że w tej dziedzinie nic się prawie nie zmienia. Powtarzają się te same imiona nieudane – swojskie i cudaczne – zagraniczne dziwolągi, a o ile ktoś ruszy własnym konceptem, to nazwie konia conajwyżej »Stasiem«, i wogóle poza rodzimym »Huncwotem«, »Łeb w łeb«, »Jeszcze raz«, »Sama jedna« – nic dotąd nowego i lepszego nie wynaleziono! [...]

Dlatego to wydajemy »podręczną encyklopedję«, niniejszą w której zebrał Jerzy Strzemię-Janowski około dziesięciu tysięcy alfabetycznie ułożonych imion koni – oddzielnie dla klaczy i ogierów – opatrując ten spis objaśnieniem, aby każdy posiadacz konia mógł sobie łatwo i bez nakładu czasu wyszukać coś, co odpowiada jego gustom i typowi danego konia.

P. Janowski starał się czerpać jak najwięcej nazw z mównictwa polskiego, z kalendarzy słowiańskich, ze Staropolskiego Słownika, z gwar Karłowicza, z Lindego, z polskiej geografii – chociaż nie omijał także nazw, określeń, imion, używanych poza granicami Polski.

Sądzę, że język nasz jest tak bogaty, że zadowoli najbardziej wymagających właścicieli stadnin. Przekonany jestem również, że najwyższy czas, abyśmy się wyrzekli snobistycznego popisywania się angielszczyzną czy francuzczyzną, która przeinacza się nie raz w prawdziwe dziwolągi u służby stajennej, wśród szeregowców i wśród tłumów gromadzących się na torze wyścigowym.

Ze wstępu wydawcy Jana Broszkiewicza

Żyjąc od lat w społeczeństwie informacyjnym obserwujemy ciągły wzrost znaczenia wykorzystywanej w różnych postaciach informacji. Jednak nie wszyscy dostrzegają znaczenie informacyjnego wymiaru bezpieczeństwa. Podnoszenie poziomu tego bezpieczeństwa to obecnie zadanie o znaczeniu fundamentalnym, a przy tych nacechowane złożonością oraz wielowątkowością. Jak celnie zauważa Włodzimierz Fehler autor książki Podstawy bezpieczeństwa informacyjnego bezpieczeństwo informacyjne to proces i ciąg stanów, w ramach których zapewniana jest swoboda wytwarzania, dostępu, gromadzenia i przepływu wysokiej jakości informacji (...) Leksykon... jest publikacją podejmującą pierwszą próbę uporządkowania aparatu pojęciowego. To propozycja, aby o dość istotnych kwestiach bezpieczeństwa informacyjnego mówić i pisać posługując się wspólnym aparatem pojęciowym (fragment recenzji prof. dr. hab. inż. Zbigniewa Ścibiorka).

Leksykon dyplomatyczny to rodzaj kompendium wiedzy na temat współczesnej dyplomacji, jej historii, instytucji, funkcjonowania, terminologii, sentencji i zwrotów używanych w dyplomacji. W związku z przynależnością Polski do Unii Europejskiej, należna uwaga została poświęcona jej instytucjom i pojęciom, a także innym organizacjom międzynarodowym, zwłaszcza tym, o charakterze powszechnym i regionalnym. Uwzględnione zostały także skrótowo hasła z zakresu prawa i stosunków międzynarodowych, zwłaszcza prawa dyplomatycznego, konsularnego i traktatowego, z którymi dyplomata spotyka się na co dzień. Leksykon ma służyć wszystkim tym, którzy interesują się dyplomacją zarówno dwustronną, jak i wielostronną oraz polityką zagraniczną i stosunkami międzynarodowymi w ogóle.
Przy wyborze wielu haseł, m.in. dotyczących zwłaszcza służby dyplomatycznej, konsularnej i dyplomacji na forum organizacji międzynarodowych, autor - ambasador tytularny, dr hab. Julian Sutor - kierował się także własnym, półwiekowym doświadczeniem w pracy w polskiej dyplomacji.
Jest to trzecie wydanie publikacji, uaktualnione, uwzględniające stan wiedzy na koniec maja 2017 roku.

Praca zbiorowa pod redakcją Tadeusza Majdy

Leksykon obejmuje okres przedrepublikański i Republiki Tureckiej. Hasła ułożone w porządku alfabetycznym podają wiadomości w sposób syntetyczny i odnoszą się do wszystkich dziedzin życia Turcji współczesnej i czasów dawniejszych, od zagadnień politycznych, ustrojowych na obyczajach i sztuce kulinarnej kończąc.

Nie ma tego rodzaju leksykonu w literaturze polskiej i światowej. Opracowało go wspólnie 101 autorów, wśród których są historycy, socjologowie, kulturoznawcy i przedstawiciele innych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych, pracujący w kilkudziesięciu ośrodkach naukowych w Polsce i za granicą. Przedmiotem 180 haseł tej publikacji są język i tradycja badań pamięci. Leksykon porządkuje wiedzę na temat form reprezentacji historii, jej kulturowego znaczenia oraz obecności przeszłości w teraźniejszości.

Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci – to znakomity i nowatorski wynik współpracy wielodyscyplinowego zespołu wybitnych specjalistów. Pozwala nam odkryć nowy kontynent w świecie ludzkiej aktywności i humanistycznej refleksji: kulturę pamięci – i równocześnie wyposaża nas w narzędzia do jego poznania. „Kultura pamięci” okazuje się nie tyle osobnym terytorium, co istotnym wymiarem całej kultury. A także czymś jeszcze: odkrywczym i spójnym zarazem sposobem jej czytania i rozumienia, który wykracza poza partykularyzmy poszczególnych dyscyplin czy orientacji badawczych. Czyni to z Leksykonu tyleż niewątpliwy dowód sukcesu prawdziwie transdyscyplinarnych badań (ciągle rzadkich w humanistyce), co niezbędne, nowoczesne kompendium, które powinno znaleźć się pod ręką – i w badawczym „wyposażeniu” – każdego współczesnego humanisty.
Prof. dr hab. Ryszard Nycz