Lotniskowce i okręty-bazy wodnosamolotów I wojny światowej

Opowieść o tym, jak zmieniano i doskonalono czołgi – od prymitywnych, z dzisiejszej perspektywy dziwacznych pojazdów Mark V, przez groźne „Tygrysy”, aż po współczesne Abramsy M1.

Richard Ogorkiewicz, uznany specjalista w dziedzinie broni pancernej, analizuje ponadstuletnią historię i ewolucję czołgu. Opowiada o ich mało znanych początkach w czasie pierwszej wojny światowej i ukazuje jak stopniowo, wraz z rozwojem technologii, zyskiwały na znaczeniu

W latach międzywojennych rozwój sił pancernych postępował powoli i dopiero sukcesy niemieckich formacji czołgowych na początku drugiej wojny światowej zmusiły aliantów do rewizji konserwatywnych koncepcji dotyczących ich użycia Notowany od tamtego momentu gwałtowny postęp w dziedzinie techniki wojskowej, doprowadził do przeobrażenia czołgów w szybkie, odporne na pociski machiny, którymi są dzisiaj.

Richard Ogorkiewicz – profesor nadzwyczajny w Royal Military College of Science (obecnej Akademii Wojskowej), w latach 1972–2006 członek Rady Naukowej ds. Obronności brytyjskiego Ministerstwa Obrony, konsultant periodyku „IHS Jane’s International Defence Review” i kurator Muzeum Broni Pancernej w Bovington.

Autor prezentuje szeroki arsenał uzbrojenia zaczepnego i ochronnego – włócznie, topory, miecze, łuki, proce. Opisuje także broń rzadko używaną przez Słowian. Odpowiada na pytanie, kiedy w ich arsenale znalazły się kusze; zastanawia się, jakich używali tarcz; jak często wdziewali pancerze, jakie mieli hełmy, znaki bojowe oraz wyposażenie jeździeckie.
Zgodnie z tytułem omawia oręż używany przez Słowian, a nie tylko ten przez nich wytwarzany. W książce czytelnik znajdzie informacje m.in. o broni używanej przez Wieletów podczas powstania 983 roku, pancernych Mieszka I czy drużynników z Wielkich Moraw. Doświadczenie autora jako odtwórcy dało możliwości praktycznego zweryfikowania teorii stawianych przez badaczy gabinetowych. Użytkowanie replik broni uczy możliwych zastosowań i koniecznych metod obchodzenia się z nią.
Wojna wytwarza rytuały i zyskuje wymiar duchowy. W książce O broni Słowian znajdziemy nie tylko opisy samej broni, ale też jej obecności w kulturze duchowej epoki. Literatura bronioznawcza zazwyczaj pomija ten wątek, a publikacje o religii i mitologii rzadko naświetlają rolę uzbrojenia w obrzędach i symbolice. Autor stara się te braki wypełnić, opisując m.in. miecz Świętowita w Arkonie, siodło Triglava w Szczecinie czy hełm Swarożyca w Radogoszczy.
Książka rozwija wiele wątków poruszonych we wcześniejszej O wojownikach Słowian. Drużyny i bitwy na lądzie i morzu.

Krzysztof Styburski - emerytowany żołnierz działań specjalnych i wojsk specjalnych. Służbę wojskową rozpoczął w 1980 roku od wstąpienia do Szkoły Chorążych Wojsk Zmechanizowanych w Elblągu, gdzie ukończył kierunek działania specjalne. Z wojskami specjalnymi związany przez przeszło 30 lat, przechodząc przez stanowiska dowódcze do dowódcy zespołu bojowego. Ma doświadczenie sztabowe w pracy w komórkach rozpoznawczych i operacyjnych. Był szefem Wydziału Planowania Operacyjnego, Wniosków i Doświadczeń oraz SOLE. Uczestniczył w kilku misjach poza granicami kraju. Posiada uprawnienia instruktora spadochronowego, szkolenia górskiego, gimnastyki, pływania, strzelania sportowego. Ponadto jest sternikiem jachtowym i płet- wonurkiem. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, jest absolwentem WSOWZ we Wrocławiu oraz obronił doktorat z nauk wojskowych na AON o tematyce związanej z operacjami specjalnymi. Jest głównym autorem (więcej niż 80% treści merytorycznej) pierwszej doktryny narodowej operacji specjalnych oraz planów rozwoju wojsk specjalnych do 2016 roku. Książka opisuje na podstawie faktów z historii Polski, począwszy od I wojny światowej do dziś, tworzenie założeń mających wpływ na obecne funkcjonowanie wojsk specjalnych. Tematem przewodnim publikacji jest opis modelu działania i funkcjonowania tych wojsk, który w międzynarodowym środowisku „specjalsów” przyjął miano „polskiego”. Będąc twórcą „modelowania”, autor przedstawia kulisy jego powstania oraz wdrożenia. Pomimo upływu lat od powstania wojsk specjalnych nigdy modele składające się na „polski model w operacjach specjalnych” nie były dotychczas publikowane. Po przeczytaniu tej pozycji czytelnik powinien zrozumieć, dlaczego wojska specjalne są rodzajem wojsk, jakie były przyczyny ich powstania, jakie mają zadania, oraz orientować się w ich sposobie użycia. Jest to pozycja dla każdego, kto chce zrozumieć konflikty oraz rolę wojsk specjalnych w procesie ich rozwiązywania. W pracy czytelnik znajdzie wiele wątków socjologicznych, politologicznych i historycznych, związanych i służących przybliżeniu tworzenia się założeń prezentowanego modelu. Nie jest to podręcznik, ale publikacja w dużej mierze wyjaśniająca i edukująca, przeznaczona dla osób mających podstawy wiedzy związanej z wojskowością.

Panzerjäger – niemieckie jednostki przeciwpancerne – należały do najbardziej nowatorskich, a przy tym stosunkowo mniej znanych formacji wojskowych z lat II wojny światowej.
Wkrótce po tym, jak podczas I wojny światowej Brytyjczycy użyli czołgów, armia niemiecka zrozumiała pilną potrzebę opracowania taktyki walki z tym nowym zagrożeniem. W latach międzywojennych przystąpiono do produkcji dział przeciwczołgowych (Panzerabwehrkanone) oraz szkolenia specjalnych oddziałów przeciwpancernych (Panzerjägertruppe). Jednostki te zazwyczaj wspierały piechotę, zwalczając nieprzyjacielskie czołgi i koncentrując na nich ogień, a holowane i samobieżne działa przeciwpancerne można było błyskawicznie przerzucać na zagrożone odcinki frontu.
W niniejszej książce, będącej pierwszą częścią dwutomowego cyklu, Thomas Anderson opisuje szereg typów niemieckiej broni przeciwpancernej, wskazując na ich zalety i niedostatki oraz przedstawiając proces doskonalenia taktyki i sprzętu jednostek Panzerjäger. Tom pierwszy obejmuje okres od chwili ich powstania, poprzez przedwojenne lata rozwoju, chrzest ogniowy w pierwszych latach II wojny światowej, sukcesy, gdy walnie przyczyniły się do podboju Polski, a następnie Francji, Belgii i Holandii oraz Jugosławii i Grecji w latach 1939–1941, po pierwsze starcia z czołgami sowieckimi w czasie operacji „Barbarossa”. Autor szczegółowo opisuje uzbrojenie, taktykę i organizację niemieckich sił przeciwpancernych. Tekst wzbogacają niepublikowane wcześniej zdjęcia z lat wojny, a także dokumenty historyczne – meldunki, raporty bojowe.
Thomas Anderson – znawca niemieckiej broni pancernej z czasów II wojny światowej i autor poczytnych książek na jej temat. Nakładem Wydawnictwa RM ukazały się m.in. jego trzytomowa Niemiecka broń pancerna (2022), monografie poświęcone legendarnym czołgom: Tygrys (2022), Panzer IV (2022), Pantera (2023), a także kompendium Czołgi II wojny światowej (2021).

Typy broni i uzbrojenia Nr.156
W zeszycie przedstawiono historię rozwoju, konstrukcję, wyposażenie, uzbrojenie, przykłady malowania i oznakowania, dane techniczne oraz zastosowanie wszystkich wersji niemieckiego samolotu myśliwskiego HE 162, użytego pod sam koniec II wojny światowej.

Przeglądowe bogato ilustrowane zdjęciami dokumentalnymi opracowanie S. Kordaczuka i B. Wróbla znanych badaczy tajemnic III Rzeszy zwłaszcza technologii militarnych i podziemnych obiektów niemieckiego przemysłu zbrojeniowego. Najwięcej uwagi autorzy poświęcili broni rakietowej zwłaszcza samolotowi - pociskowi V1 i rakiecie balistycznej V2 a także broni V3 i technologiom lotniczym. Przedstawiono ośrodek badawczy broni rakietowej w Pennemunde na wyspie Uznam poligon doświadczalny SS Blina-Pustków koło Dębicy podziemne fabryki zbrojeniowej w Sankt Georgen w Austrii Nordhausen Mittelserke-Dora w górach Harz i obiekty zbudowane przez Niemców we Francji. We wszystkich tych miejscach pracowali Polacy - więźniowie obozów koncentracyjnych. Ich wspomnienia są świadectwem z pierwszej ręki materiałem źródłowym dla historyków i osób zainteresowanych tajnymi zbrojeniami III Rzeszy.