Macierewicz Jak To Się Stało

Żałoba to bardzo indywidualne doświadczenie. Charlie Corbett towarzysząc matce w chorobie, a następnie zmagając się z żałobą po jej śmierci znalazł ukojenie w świecie przyrody.

W momencie najgłębszej rozpaczy wyszedł na spacer, błąkając się bez celu usłyszał śpiew skowronka. Do tamtego czasu nie zwracał uwagi na istniejące dookoła ptaki. Ten jeden moment okazał się przełomowy w przechodzeniu przez czas smutku i żałoby.

Dwanaście ptaków ratujących życie jest opowieścią o tym, w jaki sposób natura dookoła nas może pomóc w dojściu do równowagi psychicznej. Pełna czułości historia o rodzinie, zabieganiu we współczesnym świecie i przełomowych momentach, w których potrzebujemy wyciszenia, spokoju i uważności.

Where do your feelings go when everyone around you feels unavailable, even in person?

When you're kept awake at night by hopes, worries or regrets, how can you put your mind at rest?

From the social media sensation behind Not Delivered and Let's Talk, 3am Thoughts is an introspective, guided journal for the moments you need it most. Thoughtful questions and creative prompts will help you get to the heart of things.

This journal is the written notification you ping to yourself, where you can say how you really are. A friend without a sleeping schedule, who isn't too busy for you. An ear without judgement. A place to lay what weighs the mind before bed.

Find the support and comfort you deserve. And let go of the messages you could not send.

His first novel, Don DeLillo's Americana passionately articulates the neurotic landscape of contemporary American life through a disintegrating embodiment of the American dream.

Prosperous, good-looking and empty inside, 28-year-old advertising executive David Bell appears on the surface to have everything. But he is a man on the brink of losing his sanity. Trapped in a Manhattan office with soulless sycophants as his only company, he makes an abrupt decision to leave New York for America's mid-west. His plan: to film the small-town lives of ordinary people and make contact with the true heart of his homeland. But as Bell puts his films together in his hotel room, he grows increasingly convinced that there is no heart to find. Modern America has become a land that has reached the end of its reel...

Don DeLillo (b.1936) was born and raised in New York City. Americana (1971), his first novel, announced the arrival of a major literary talent, and the novels that followed confirmed his reputation as one of the most distinctive and compelling voices in late-twentieth-century American fiction. DeLillo's comic gifts come to the fore in White Noise (1985), which won the National Book Award, Underworld (1997), hailed by Martin Amis as 'the ascension of a great writer', Cosmopolis (2003), adapted into a film by David Cronenberg, due to be released later this year, and Falling Man (2007), a novel about the aftereffects of the 9/11 terrorist attacks in New York.

If you enjoyed Americana, you might like DeLillo's Libra, also available in Penguin Modern Classics.

'He's a writer who, once you read him, makes you want to read everything he's done'
Martin Amis, Sunday Times

'Witty, clever and incisive ... a marvellously realized plot'
Time Out

'Nearly every sentence of Americana rings true ... DeLillo is a man of frightening perception'
Joyce Carol Oates

An irresistible invitation to reject the work ethic and enjoy life's simple pleasures (such as laughing, drinking and lying in the open air), Robert Louis Stevenson's witty and seminal essay on the joys of idleness is accompanied here by his writings on, among other things, growing old, visiting unpleasant places and the overwhelming experience of falling in love.

Throughout history, some books have changed the world. They have transformed the way we see ourselves - and each other. They have inspired debate, dissent, war and revolution. They have enlightened, outraged, provoked and comforted. They have enriched lives - and destroyed them. Now Penguin brings you the works of the great thinkers, pioneers, radicals and visionaries whose ideas shook civilization and helped make us who we are.

Pierwszy w polszczyźnie wybór z całości dzieła tego potwora słów, giganta barokowej prozy, mistrza paradoksów, jednego z największych ironistów w historii literatury, modelowego melancholika oraz pozbawionego złudzeń utopisty.
Anatomia melancholii to książka legenda, księga wszystkich ksiąg, tekst wzorcowo bezkompromisowy, który chciał zmieścić w sobie całą dostępną wówczas bibliotekę, opisać melancholijną przypadłość, ale i zdiagnozować depresyjną cywilizację. Co najciekawsze (i zarazem niezwykle bolesne) ta diagnoza ze zdumiewającą aktualnością przystaje wciąż do naszego świata. „Wszyscy jesteśmy pomyleni” – mówi Burton i z całą bezwzględnością wylicza za pomocą tych swoich gargantuicznych, meandrujących zdań wszystkie powody ludzkiego szaleństwa: opresję polityki, religię, miłość, nadmiar wiedzy i niedostatek uczciwości, biedę, głód, zarazy, gnuśność i tyranię konwenansu, głupotę władców i społeczną agresję.

Robert Burton (1577–1640), angielski pisarz, duchowny i bibliotekarz, autor właściwie tylko jednej książki. Pierwsze wydanie Anatomii melancholii ukazało się w roku 1621, ale autor nieustannie rozszerzał i poprawiał jej tekst. Powszechnie uznawana za jedno z najważniejszych dzieł w historii literatury oraz arcydzieło prozy eseistycznej, weszła ona również i do historii nauk medycznych, i do popkultury. BLURB „Dostojność i żałosność świata: wesołość, duma, konsternacja i uważność, prostota i łajdactwo, delikatność, niegodziwość, szczerość i prawość – poświęcają się we wzajemnym pomieszaniu”, a oprócz tego docierające zewsząd „bałamuctwa”, których „nie da się już odkręcić”, i których widok „wątrobę zalewa żółcią”. Tak, to Anatomia nas samych i naszego świata, a uwspółcześniający tekst Burtona przekład Michała Tabaczyńskiego czyni aktualność lektury jeszcze bardziej palącą.
prof. Tadeusz Sławek

FRAGMENT
Na co to wszystko? Ufam, że nie znajdzie tu nikt powodu do obrazy a jeśli nawet, to Nemo aliquid recognoscat, nos mentimur omnia [niech nikt nie bierze tego do siebie, bo wszystko to fikcja]. Wszystkiemu przeczę (oto moja ostatnia już obrona), wszystkiego się wypieram, odwołuję to, co tu powiedziałem, jeżeli ktoś mi chce coś wytknąć a przepraszam z równą łatwością, jak ten czy ów rzucał oskarżenie liczę jednak (wyrozumiały czytelniku) na twoją łaskawość i pobłażliwość.

NA SKRZYDEŁKO
Kiedy w 1621 roku Robert Burton, szkolarz z Oxfordu, wydawał swe wielkie rozmiarami dzieło (ponad 1200 stron w trzytomowym wydaniu oficyny Dent & Sons z 1948 roku plus około 300 stron przypisów), obdarzając go niezwykłym tytułem, o którym po stuleciach Borges miał powiedzieć, że to najbardziej godny zazdrości tytuł w historii literatury, nie przypuszczał, że wypuszcza w świat księgę, która stanie się swoistym kompendium wiedzy o człowieku. Terapeutyczna w zamiarze Anatomia melancholii miała złagodzić nieuleczalny smutek będący nieusuwalną dyspozycją egzystencjalną człowieka. Zaczytywał się Anatomią Lawrence Sterne kreując swego Tristrama Shandy i próbując leczyć go ze śledziennictwa (kto jeszcze pamięta o tym słowie nawiązującym wprost do źródła melancholii, jakim wedle starożytnej i renesansowej medycyny była śledziona) John Keats zostawił ponoć w swej bibliotece egzemplarz Anatomii opatrzony ręcznymi zapiskami na marginesach. Dr Samuel Johnson, książę angielskiego Oświecenia, wyznał swemu biografowi Jamesowi Boswellowi, że Anatomia melancholii jest jedyną książką, dla której mógł wcześniej niż zwykle zerwać się z łóżka. Wybitny lekarz sir William Osler, wykładający medycynę w Oxfordzie w początku XX wieku, uważał Burtona za ojca nowoczesnej psychiatrii i szczycił się posiadaniem wszystkich 5 edycji Anatomii wydanych za życia autora. Antoni Kępiński pisze, iż Burton jest „jedną z najciekawszych i zasłużonych dla historii melancholii postaci”, a jego dzieło dotyczące „zaburzeń psychicznych” jest „jednym z najczęściej wznawianych do obecnych czasów”. Późny modernizm odkrył z kolei w Burtonie, niestrudzonym czytelniku tkającym swój tekst z cytatów z około tysiąca autorów, swego antenata – wirtuoza lektury nasłuchującego głosów z różnych epok i układających z nich nowe kompozycje. Wydajmy więc przynajmniej fragmenty tego dzieła, nie tylko dlatego, że zajmuje tak poczesne miejsce w historii kultury, ale również dlatego, że należąc do tej samej epoki, co Novum Organum (1620) Francisa Bacona i Rozprawa o metodzie Kartezjusza (1637), uzupełnia te dzieła tworzące podstawy nowoczesnej obserwacji naukowej niezwykłą medytacją nad kondycją człowieka.

Ateista w katolickiej szkole średniej może mieć sporo problemów, zwłaszcza jeśli spróbuje naruszyć ustalone reguły. Michael coś o tym wie. Chłopak nie miał nic do powiedzenia, gdy rodzice postanowili umieścić go w szkole im. Świętej Klary. Już pierwsze minuty w nowym środowisku pozbawiły go resztek optymizmu. Wyglądało na to, że był tam jedynym ateistą i będzie skazany na samotność. Jednak gdy na lekcji historii Lucy, jedna z uczennic, wdaje się w ostrą dyskusję z zakonnicą, w Michaelu budzi się nadzieja na zaprzyjaźnienie się z kimś o podobnym światopoglądzie. Szybko się przekonuje, że dziewczyna jest feministką, ale też wierzącą katoliczką i planuje zostać kapłanem.

Podobnych wyrzutków w Świętej Klarze jest więcej. Anonimowi Heretycy pozostają jednak w ukryciu i nie afiszują się swoją odmiennością. Avi jest żydem i gejem, Max - unitarianinem uniwersalistą, a Eden - praktykującą poganką. Wszyscy akceptują siebie wzajemnie i starają się przetrwać, pocieszając się, że szkoła średnia, nawet ta katolicka, nie trwa wiecznie. Wiecznie nie trwa też względny spokój. Któregoś dnia Michael przekonuje Anonimowych Heretyków do buntu. Tajne stowarzyszenie ma w planach rozpoczęcie kampanii przeciw sztywnym zasadom i obnażenie wszechobecnej w szkole hipokryzji. Początek wydaje się obiecujący. Wkrótce jednak Michael posuwa się za daleko...

Oto poruszająca powieść o dojrzewaniu, przyjaźni i bolesnej drodze do odkrycia własnej wiary. Opowiada o młodzieńczym buncie, pierwszej miłości, ale także porusza trudne tematy i skłania do przemyśleń, a wartka akcja i świetnie poprowadzone dialogi sprawiają, że nie sposób się od niej oderwać!

Kto ucierpi, jeśli heretyk nie podporządkuje się hipokryzji?
Gdy pierwszy raz usłyszałam o młodzieżówce, której głównym spoiwem jest wiara, pomyślałam, że to nie dla mnie. Nic bardziej mylnego! Katie Henry tworzy świetnych bohaterów, których sporo dzieli, a to sprawia, że muszą nauczyć się najważniejszego: tolerancji. Michael ? ateista, Lucy ? feministka, która chce być księdzem, a także cały przekrój innych ciekawych postaci, w których każdy odnajdzie część siebie. Boska komedia!

Karolina Borkowska, ambasadorka książki, Comebook