Magiczne królestwo ptaków Śpiące kolibry

Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej

Aby twój związek zawsze był na pierwszym miejscu.
W dzisiejszym świecie samo pragnienie stworzenia silnego, trwałego związku i rodziny nie wystarczy. Potrzebujemy nowego nastawienia i dodatkowych narzędzi, aby sprostać rozmaitym życiowym wyzwaniom. Ponadczasowe i sprawdzone w wielu dziedzinach 7 nawyków to gotowy program na udane małżeńskie i rodzinne życie. Trzeba jednak wiedzieć, jak go realizować. W tej książce Stephen R. Covey z żoną Sandrą oraz jego brat John z żoną Jane dzielą się z nami osobistymi historiami na temat tego, jak stosować te zasady na co dzień i jak pomogły im one przetrwać trudne chwile i uporać się z małżeńskimi kłopotami. Wyjaśniają, co to znaczy zaczynać z wizją celu i myśleć w kategoriach wygrana-wygrana. Podkreślają, jak ważna jest empatyczna komunikacja, twórcza współpraca i „ostrzenie piły”, czyli odpoczynek i regeneracja. Ich pragmatyzm, ciepły humor i rodzinne anegdoty sprawią, że 7 nawyków szczęśliwego małżeństwa nie tylko umocni wasz związek, ale też wywoła uśmiech na twarzach.
Doktor John Covey jest dyrektorem i współzałożycielem oddziału doradztwa rodzinnego organizacji FranklinCovey Company, w której był przez wiele lat starszym konsultantem.
Jane P. Covey jest doświadczoną mówczynią motywacyjną i edukatorką, jak również współautorką książki The Proactive Family Guidebook i autorką licznych artykułów na temat relacji rodzice–dziecko.

Adam Vetulani (1901–1976), profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i sekretarz generalny Polskiej Akademii Umiejętności, zajmował poczesne miejsce w krakowskim środowisku naukowym już przed II wojną światową. Miał opinię godnego następcy Oswalda Balzera i Stanisława Kutrzeby. Jako wybitny historyk prawa polskiego i kanonicznego cieszył się autorytetem wśród uczonych europejskich i amerykańskich, do których zaliczali się: Gabriel Le Bras, Stephan Kuttner, Jean Gaudemet, René Metz i Gérard Fransen. Uznawany przez uczestników swego seminarium za niezrównanego mistrza, we wspomnieniach niektórych z nich jawił się równocześnie jako warsztatowy rygorysta. Do jego uczniów należeli znakomici historycy prawa: Wacław Uruszczak, Stanisław Grodziski, Stanisław Płaza, Ludwik Łysiak, Wojciech Bartel i Stanisław Roman. Pomimo niekwestionowanych sukcesów naukowych życie Vetulaniego obfitowało w tragiczne wydarzenia: w czasie II wojny światowej przez ponad pięć lat był internowany w Szwajcarii, na skutek bombardowania jego żona, Irena z Latiników, zmagała się z trwałym kalectwem, a w 1965 roku zginął młodszy syn uczonego – Jan. W okresie komunistycznego zniewolenia Vetulani podejmował próby obrony autonomii nauki, między innymi walczył o odtworzenie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim i uczestniczył w zabiegach o reaktywację Polskiej Akademii Umiejętności. Nie zaskakuje więc, że był stale inwigilowany przez bezpiekę, która uniemożliwiała mu wyjazdy na zagraniczne konferencje i kongresy naukowe, ze szkodą dla pozycji Polski w akademickich kręgach Europy Zachodniej.

"Po co sztuka? Krytycy sztuki, ci nastawieni poważnie, czyli (...) socjodyletanci pośród estetyków, tylko różnie odpowiadali na to pytanie - ze szkodą sztuki i jej pogodności. Chodzi zaś o to, aby stawić im czoła. (...) Po co żądza stawiania wszystkiego pod osąd trybunału właśnie w estetyce (...)

Książka jest zbiorem opowieści ukazujących losy kilku bohaterów mitycznych oraz wielu postaci historycznych żyjących w różnych epokach, od starożytności po współczesność. Są wśród nich przedstawiciele różnych środowisk: mieszczanie i arystokraci, uczennice seminarium nauczycielskiego i poeci, książęta i filozofowie. Znaczący wpływ na ich życie miały problemy z tożsamością płciową lub, mniejszościową orientacją seksualną, wyróżniającą spośród otoczenia. Motywem przewodnim książki, przedstawionym we wstępie i pojawiającym się w kolejnych rozdziałach, jest rola, jaką historia i pamięć odgrywają w życiu jednostek i społeczeństw, w kształtowaniu tożsamości. Innym ważnym wątkiem, rozwiniętym w zakończeniu, jest potrzeba współpracy przedstawicieli różnych sfer aktywności badawczej i twórczej, naukowców i artystów, mającej na celu współtworzenie spójnego obrazu rzeczywistości, umożliwiającej harmonijny rozwój naszej cywilizacji.