Mahmoud ou la montee des eaux

Czy wystarczy 10 minut i 38 sekund, aby opowiedzieć całe ludzkie życie?
Leila nie żyje. Jej ciało jest martwe, ale mózg jeszcze pracuje. Każda kolejna minuta przynosi ze sobą wspomnienie innych wydarzeń, smaków i zapachów. Obrazy pozornie wyrwane z kontekstu łączą się w zmysłową opowieść o życiu w świecie, w którym wielu ludziom nadal odbiera się prawo do bycia sobą.
Elif Shafak jest jedną z najważniejszych współczesnych pisarek, a 10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie zostało uznane za jej najlepszą powieść i znalazło się na krótkiej liście tytułów nominowanych do Nagrody Bookera.

Historia kilkorga przyjaciół, których połączyła lojalność silniejsza niż śmierć. Opowiedziana z taką czułością i ciepłem, że trudno się od niej oderwać.
Joanna Bator
To piękna i odważna opowieść, która wychodzi daleko poza baśń i sięga tam, gdzie sięga tylko najlepsza proza – w najprawdziwsze życie.
Dominika Słowik

Many people will recognise the famous zebra crossing. Some visitors may have graffitied their name on its hallowed outer walls. Others might even have managed to penetrate the iron gates. But what draws in these thousands of fans here, year after year? What is it that really happens behind the doors of the most celebrated recording studio in the world?

It may have begun life as an affluent suburban house, but it soon became a creative hub renowned around the world as a place where great music, ground-breaking sounds and unforgettable tunes were forged - nothing less than a witness to, and a key participant in, the history of popular music itself.

What has been going on there for over ninety years has called for skills that are musical, creative, technical, mechanical, interpersonal, logistical, managerial, chemical and, romantics might be tempted add, close to magic.

This is for the people who believe in the magic.

Kontynuacja bestsellerowych powieści Tanyi Valko: „Arabska żona”, „Arabska córka” i „Arabska krew”.

„Arabska księżniczka” to powieść zgłębiająca tajniki ludzkiej natury, uwarunkowane muzułmańskim prawem szarijatu, to wstrząsający opis przemocy, mordów i gwałtów, ale też książka ukazująca prawdziwe życie w arabskim kraju.

Autorka opisuje dalsze koleje życia Doroty – Polki, która w młodości poślubiła Libijczyka, oraz jej dorosłej córki, która sama staje się matką Nadii. Tym razem ich dzieje łączą się z zawikłanymi losami saudyjskiej księżniczki Lamii. Kraj arabski zostaje przedstawiony nie tylko oczami Europejek, ale również rodowitych mieszkanek. Książka ukazuje próby emancypacji arabskich kobiet i znalezienia przez nie miejsca dla siebie w kraju mężczyzn. Tanya Valko opisuje okrucieństwo, pasje i uczucia oraz podłoże psychologiczne ludzkich czynów.

Czy Dorota i Marysia są szczęśliwe w Arabii Saudyjskiej? Czy mają możliwość spełnienia się? Jak przeszłość wpływa na ich codzienne życie? Czy mała Nadia jest kochanym dzieckiem? Dlaczego opływająca w bogactwo księżniczka postępuje tak, a nie inaczej? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań można odnaleźć na kartach powieści „Arabska księżniczka”.

Tanya Valko to pseudonim absolwentki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Była nauczycielką w Szkole Polskiej w Libii, następnie długoletnią asystentką Ambasadorów RP. Przez pięć lat mieszkała w Arabii Saudyjskiej, a obecnie w Indonezji. Jest autorką książek o Libii: „Libia od kuchni”, „Życie codzienne w Trypolisie” oraz „Sahara – ocean ciszy”. Jej zainteresowania zdrowym stylem życia zaowocowały książkami „Dość odchudzania – czas na dietę” i „Nowoczesna książka kucharska”.

W 2010 r. ukazał się jej debiut powieściowy „Arabska żona”, który okazał się bestsellerem oraz początkiem arabskiej sagi. „Arabska córka”, „Arabska krew” i „Arabska księżniczka” to kontynuacja tej powieści.

SS Obersturmführer Paul Meissner przybywa do obozu w Auschwitz wprost z frontu wschodniego. Ciężko ranny podczas walk, obecnie może pełnić jedynie funkcje administracyjne. Pierwszym i najpilniejszym zadaniem jest wzmocnienie podupadającego morale odbywających służbę w obozie oficerów i żołnierzy. Meissner zakłada klub szachowy. Pomysł szybko chwyta, stwarzając esesmanom możliwość obstawiania wyników meczów i zawierania nielegalnych zakładów. Tymczasem do uszu Obersturmführera trafia informacja, że wśród więźniów są także szachiści, z których jeden, francuski Żyd Emil Clément, z zawodu zegarmistrz, cieszy się opinią niepokonanego…

Głęboko poruszająca powieść o niezwykłej przyjaźni między nazistą i Żydem. „Szachy ze śmiercią” to książka wyzwanie, stawiająca pytania o granice przebaczenia i cenę życia przepełnionego goryczą.

Oto 27 niezwykłych postaci, które łączy jedna wspólna cecha: urodziły się nad Bałtykiem. Później wiele z nich wyruszyło w świat rozsiewając wszędzie nieco swej bałtyckiej duszy. To ta melancholia wypływająca z fatalizmu, ta witalność wykuta przez historyczne zawirowania, ten apetyt na lekturę, muzykę, sztukę, które czynią tak wyrazistymi portrety nakreślone przez Jana Brokkena. Wędrując od Polski po Estonię, przez dawny Królewiec, Kurlandię i Petersburg, „dusze bałtyckie” opowiadają o swoich peregrynacjach poprzez historię i kulturę bałtycką. Niektóre z nich zdobyły sławę – Siergiej Eisenstein, Gidon Kremer, Romain Gary, Jacob Lipchitz, Hannah Arendt, Mark Rothko, Arvo Pärt – inne zostały zapomniane. Jan Brokken pokazuje, jak niezwykły jest ich instynkt przeżycia i z jakim trudem udaje się im uniknąć ciosów wymierzanych przez wielką historię. W Rydze, Tallinie i Wilnie odkrywa dumę, odwagę, wierność, fascynującą miłość i niezrównaną sztukę oraz niemal bezgraniczną zdolność przystosowywania się, lecz także strach i zdradę.

Wydanie krytyczne pod redakcją prof. Aleksandra Madydy.

Zygmunt Haupt to jeden z „wielkich nieodkrytych” polskich pisarzy XX wieku.

Styl Haupta jest natychmiast rozpoznawalny: rządzi nim wędrówka skojarzeń, kontrapunkt nastrojów i perspektyw widzenia świata. Pisarz opowiada o własnym dzieciństwie widzianym z perspektywy dorosłości – i zdarzeniach wieku dojrzałego, w których umie zachować bezpośredniość i świeżość postrzegania dziecka kreśli portrety przyjaciół i członków rodziny, ale też ludzi spotkanych przypadkowo. Opowiada o zwyczajach małych społeczności wołyńskich: polskich i ukraińskich chłopów, Żydów, małomiasteczkowej inteligencji, właścicieli ziemskich i żołnierzy, przywołuje widziane malarskim okiem obrazy natury i kreślone w świetnym, perspektywicznym skrócie scenki rodzajowe, ale przede wszystkim zatrzymuje wzrok na postaciach, które go intrygują i poruszają – na ludziach zakochanych, walczących, ludziach u początku i u kresu życia. Wbrew zatem pozornej nieistotności tego, co w tych opowieściach pokazane, Haupta – erudytę i filozofa – interesują tematy najpoważniejsze, zaduma nad egzystencją człowieka: próbuje narysować kształt ludzkiego życia, splot różnych losów, wpatruje się w ich niejasną symbolikę, poszukując sensu.

prof. Jerzy Jarzębski

Splot myśli i rzeczy w prozie Zygmunta Haupta tworzy tkaninę tak gęstą, że władze rozumu stają się bezsilne i w dodatku najzupełniej zbędne. […] Pyszna pogańskość tego pisarstwa polega na tym, że przepadają w nim rozróżnienia. Wyobrażone i wyrażone splata się w materii języka, który, śmiem twierdzić, nie ma sobie równego w polskiej literaturze XX wieku.

Andrzej Stasiuk, fragment przedmowy