Makbet Williama Szekspira

Przedmiotem niniejszej publikacji jest tożsamość koreańskiego intelektualisty, analizowana na przykładzie trzech powieści z cyklu Dzień z życia pisarza Kubo autorstwa Pak T'ae-wona (1909¦1986), Ch'oe In-huna (1936¦ ) i Chu In-soka (1963¦ ).

W omawianych utworach pojawiają się trzej różni pisarze o imieniu Kubo, ukazanie ich codziennego życia i przemyśleń pozwala na zaobserwowanie kondycji narodu koreańskiego w różnych okresach historycznych. Autorka książki postawiła sobie za zadanie dogłębne przestudiowanie tych postaci literackich poprzez skupienie się na czterech składnikach ich tożsamości, takich jak: korzenie, pamięć, ciało i plany na przyszłość, aby ostatecznie wykazać, że tożsamości pisarzy Kubo nie są czymś uszytym na miarę, lecz stanowią żywe i dynamiczne struktury, ulegające przeobrażeniom pod wpływem różnorodnych czynników.
Książka adresowana jest do czytelników zainteresowanych nowożytną prozą koreańską oraz problemami doświadczanymi przez Koreańczyków w okresie japońskiej kolonizacji, zimnej wojny oraz dyktatury południowo-koreańskich przywódców wojskowych.

W dziewiętnastym wieku odkrycia naukowców rezonują nie tylko w zamkniętych ścianach laboratoriów i akademii, ale również w przestrzeni literackiej i społecznej. Zmieniają sposób przedstawiania życia i człowieka w literaturze: od tej pory możliwe jest snucie rozważań o prapoczątkach życia, dalekich przodkach ludzi oraz gatunkach, które zastąpią człowieka w toku biologicznej ewolucji. Niniejsza książka ma pomóc przybliżyć polskiemu czytelnikowi te nieoczywiste związki między literaturą i przyrodoznawstwem w dziewiętnastowiecznej Francji.

Książka Macieja Ganczara jest pierwszą tak obszerną w języku polskim próbą opisu dziejów literatury austriackiej, obejmującą całość piśmiennictwa od czasów średniowiecza do współczesności, z literaturą najnowszą włącznie. Autor porusza się w dwu płaszczyznach: pierwszą jest sama literatura austriacka opisana na tle przemian historii tego kraju, drugą – jej polska recepcja.
Podjęcie tego tematu jest ważne z kilku powodów: po pierwsze, literatura austriacka, szczególnie od wieku XIX, silnie wpłynęła na literaturę polską; po drugie, jest to jedna z ciekawszych i ważniejszych literatur europejskich; ponadto, od wieku XIX jest ona dobrze znana w Polsce, głównie dzięki realizacjom teatralnym; wreszcie, w wieku XX i XXI związki polsko-austriackie były (i nadal są) silne.
Istotny jest tu syntetyczny charakter książki: autor nie postrzega prezentowanej literatury wyłącznie jako historii arcydzieł, dąży do kompletności opisu procesu historycznoliterackiego. Ważne są także przyjęte przez autora, przemyślane i wyważone proporcje pomiędzy problematyzacją, biografią twórców oraz prezentacją treści dzieł nieznanych szerszej publiczności.
Ważnym dopełnieniem książki są kompletne bibliografie opracowań oraz przekładów literatury austriackiej na język polski. Kulturowe oddziaływanie literatury austriackiej zostaje wyraźnie zaznaczone w rozproszonych uwagach o jej inscenizacjach i wersjach filmowych. Ważne jest też ukazanie obiegów literackich, wyraźne m.in. dzięki wzmiankom o czasopismach literackich i kulturowych.
Praca wyróżnia się dobrym warsztatem i dobrym „piórem”.
Książka jest skierowana przede wszystkim do studentów specjalizujących się w literaturoznawstwie niemieckim, ale też do osób poszukujących solidnego kompendium, wolnego od uproszczeń, wyważonego, jeśli chodzi o znaczenie poszczególnych pisarzy. Ukazuje skomplikowane procesy historycznoliterackie na tle społeczno-polityczno-kulturowym i odnosi literaturę austriacką do innych literatur europejskich.

Autorka analizuje zagadnienie stosunku do sztuk wizualnych Jeana Cocteau, przedstawiciela paryskiej awangardy. Twórca wszystkim uprawianym przez siebie sztukom przypisywał miano poezji. Małgorzata Zawadzka przedstawiając aktualny stan badań dokonuje analizy zarówno utworów literackich i eseistycznych, jak i dzieł malarskich i rysunkowych. Prezentacja twórczości Jeana Cocteau w kontekście idei "correspondance des arts" dokonana została przez autorkę w języku francuskim.

Lektura szkolna z opracowaniem. Książka zawiera notatki na marginesie, cytaty, które warto znać, biografię autora.

Jeszcze do niedawna w Japonii uważano, że fundamentem badań nad japońską literaturą klasyczną są studia nad waka, czyli nad pieśnią japońską, zwłaszcza nad formą krótkiej pieśni tanka, komponowanej w Japonii od co najmniej półtora tysiąca lat. Jej rozwój przypada na czas rozkwitu kultury arystokratycznej epoki Heian i na początek nowej epoki samurajskiej Kamakura, a mówiąc ściślej - na wieki X-XIII.