Mała księżniczka Lektura z opracowaniem

Cecylia Malik, młoda krakowska artystka, począwszy od 25 września 2009 przez rok codziennie wspinała się na jedno drzewo. Tak powstał niezwykły cykl 365 drzew, dla którego inspiracją była powieść Italo Calvino z 1957 r. Baron drzewołaz.

Akcja trwała równo rok, czyli 365 dni, w czasie których zdobyłam 365 drzew, za każdym razem inne. Jest to mój pamiętnik, ale też prywatna rebelia, mały bunt.
Cecylia Malik

Fotografie zebrane w formie albumu opatrzone są tekstami kilkunastu autorów, m.in. Sylwii Chutnik, Adama Wajraka oraz licznych entuzjastów działania podjętego przez Cecylię Malik, którzy podają rozmaite sposoby czytania 365 drzew, od wątków emancypacyjnych, ekologicznych, zjawiska odzyskiwania przestrzeni publicznej przez mieszkańców miast, po czysto przygodowe.

Tłumy dziewczyn będą chciały wspiąć się wyżej, niż się da, wyżej, niż się żyje. Do chmur, może nawet do gwiazd. Spojrzą z góry na dotychczasowy dom z jego nagle maleńkim ekranikiem telewizora typu plazma.
Sylwia Chutnik

Choć Cecylia jest malarką, to jej drzewny projekt dla mnie nie jest tylko artystyczny. On jest przyrodniczy, bo przywraca nam, ludziom, drzewa.
Adam Wajrak

Cecylia Malik – absolwentka Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP. Współtwórczyni Farmy sztuki oraz Małego Klubu Bunkra Sztuki w Krakowie. Za realizację projektu 365 drzew zdobywczyni tytułu „Kulturystka roku 2010”, nagrody przyznawanej przez Instruktorów Radiowego Domu Kultury Programu 3 Polskiego Radia. Nominowana do nagrody Kulturalne Odloty krakowskiej „Gazety Wyborczej”.

Jean-Baptiste Morin (23.02.1582–6.11.1656). Był lekarzem i matematykiem na Katedrze Matematyki Du Hamel w College de France. Najwybitniejszy astrolog swoich czasów. Analitycznie i krytycznie odnoszący się do prac swoich poprzedników jak Ptolemeusz, jak i sobie współczesnych (Keplera, Cardano, Mirandoli i inni). Był zwolennikiem geocentrycznego modelu Wszechświata. Niniejsza publikacja dotyczy jego teorii aspektów, na której opierał się i często odwoływał w XX wieku hrabia Sergiusz Wroński. To, co zostało uznane za jego teorię aspektów zostało opublikowane dopiero pięć lat po jego śmierci, bez kontroli autorskiej. Niniejsza pozycja wymaga dobrej znajomości astrologii, jeśli ma posłużyć Czytelnikowi.