Małpie zwierciadło

ANONIMOWE WYZNANIA

– najpopularniejszy serwis w Polsce, w którym ludzie opisują anonimowo, a przez to bez ogródek, cenzury i wstydu swoje niesamowite historie. Miesięcznie odwiedza tę stronę blisko milion osób, generując ponad 17 milionów wejść!
Oto kilkaset najlepszych historii, które opublikowali w serwisie – historie spektakularnych wpadek, zaskakujących sukcesów, wstydliwych porażek czy prześmiesznych wydarzeń. Historii, którym udało się roześmiać, zadziwić, rozbawić i doprowadzić do łez setki tysięcy internautów.
A to wszystko w jednej książce, którą napisało życie.

ZAWIERA TAKŻE NIGDY
NIEOPUBLIKOWANE HISTORIE...

"Mam niewidomego brata. Ma 10 lat i najmocniej w świecie cieszy się, kiedy czytam mu... Anonimowe. Wspólnie śmiejemy się, a czasem wzruszamy przy wyznaniach. Potrafi cały dzień czekać z niecierpliwością na to, abym miała czas mu chwilkę poczytać.
Pozdrawiamy wszystkich Anonimowców, dajecie wiele szczęścia mnie i bratu i nieraz pouczacie swoimi mądrymi wyznaniami!

Jestem choleryczką. Kiedy się wkurzę uderzam pięściami bardzo mocno w jedną szafkę.
Kiedy mi przejdzie, głaszczę tą szafkę i przepraszam, że znowu ją biłam.

Wczoraj dowiedziałam się, że od 2 lat, w pracy, regularnie, czy to deszcz czy śnieg, lato czy zima, podlewam sztucznego kwiatka.

Przepraszam, wypadły Panu prezerwatywy - właśnie w ten sposób poznałam swojego męża. To by była prawie zwyczajna sytuacja w sklepie... tylko że to było w kościele.

Zenon Martyniuk uratował mi życie... - otwórz książkę i sprawdź jak to było."

Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898–1939) – najpoczytniejszy polski autor w dwudziestoleciu międzywojennym. Twórca takich nieprzemijających przebojów czytelniczych, jak Kariera Nikodema Dyzmy czy Znachor, żeby wspomnieć tylko te najbardziej znane. Wbrew powszechnemu mniemaniu powieść Kariera Nikodema Dyzmy, wydana w 1932 roku, nie była jego debiutem jako człowieka pióra. Na przełomie lat 1924/1925 T. Dołęga-Mostowicz został felietonistą dziennika „Rzeczpospolita”.

Czyście zauważyli Państwo, jak wiele rzeczy robią ludzie dla (...) „względów wyższych”? Mówi się kłamstwa, popełnia oszustwa, dokonuje fałszerstw, przemilcza się to, o czym trzeba krzyczeć, i krzyczy się o tym, co powinno się przemilczeć, obrzuca się ludzi błotem (...), robi się każdą podłość prywatną i każde świństwo publiczne dla... względów natury wyższej.

Fragment tekstu „Względy wyższe”



Czytając niektóre teksty Tadeusza Dołęgi-Mostowicza (1898–1939), aż trudno uwierzyć, że napisane zostały w XX-leciu międzywojennym. Nie tracą na aktualności, zmuszają do refleksji, śmieszą (choć czasem przez łzy).

„Dwór polski” to piąty tom tekstów niewydanych T. Dołęgi-Mostowicza, który oddajemy w Państwa ręce. Zawiera on wybór opisów i komentarzy dotyczących przede wszystkim życia na Kresach w XX-leciu. Ponadczasowość i prawdziwość, dla których szczególnie warto czytać stare, choć niestarzejące się felietony autora, widać szczególnie w tekstach, które dotyczą problematyki życia społecznego i politycznego Polaków. To swoisty dokument epoki, który czyta się jednym tchem. O czym świadczą współczesne autorowi recenzje:



Tadeusz Dołęga-Mostowicz jest bezsprzecznie najpoczytniejszym obecnie pisarzem. Tłumaczy się to po prostu: obok wnikliwego wyczucia współczesności, którą Mostowicz czuje jak nikt, zna on świetnie psychikę mas czytelniczych i wie jak do nich trafić.

„Echo”

Książka ta stanowi kontynuację tomu I Obnażenia prawdy. To kolejna pozycja przeznaczona dla poszukiwaczy prawdy oraz dla tych, którzy lubią ją odkrywać, a także dla osób o otwartych umysłach – podróżników w czasie i przestrzeni. Powinny po nią sięgnąć również osoby dopuszczające istnienie innych zjawisk poza tymi, które uznaje i przytacza współczesna nauka. Umożliwia wykonanie pierwszego kroku ku głębszemu poszukiwaniu i poznaniu własnej prawdy, tym razem na podstawie poczynionych obserwacji i odkryć tego, co się dzieje w świecie zewnętrznym. Przedstawia fakty, których dotychczas nie ujawniono, lub są znane jedynie niewielkiej grupie ludzi. Stanowi zbiór spostrzeżeń, obserwacji oraz przemyśleń autora. Wiele mitów i zdarzeń ze świata współczesnego, ale nie tylko, zostaje poddanych analizie. Autor umieścił w niej mnóstwo odwołań, które mają na celu zarówno udokumentowanie przytaczanych informacji, jak i pomoc zainteresowanym w kontynuowaniu własnych poszukiwań. Choć zawiera również wątek duchowy, to większość opisów, obserwacji i spostrzeżeń dotyczy bieżących spraw ziemskich. Jest to zatem bardziej analiza współczesności i otaczającego świata zewnętrznego aniżeli wnętrza człowieka. Przedstawiona w niej tematyka zainteresuje również osoby lubiące czytać o rzeczach niezwykłych Kontynuacja tematyki w tomie 3.

Wydanie Tędy i owędy kompletne bez skrótów i cięć w treści, w pełni zgodne z oryginalnym tekstem autora. W tym wydaniu znajdziesz naukowe omówienie, ułatwiające pracę z tekstem, pozwalające na pełne zrozumienie przedstawionych wydarzeń i kontekstu społeczno-historycznego oraz usystematyzowanie wiadomości o gatunku literackim, jaki reprezentuje utwór.

Tędy i owędy to zbiór gawęd wspomnieniowych autorstwa Melchiora Wańkowicza - twórcy uważanego za niekwestionowanego mistrza formy literackiej, jaką jest gawęda. Kolejne utwory udowadniają mistrzostwo językowe autora, bawią, śmieszą, ale także wzruszają, skłaniają do refleksji i zastanowienia. Zabierają czytelnika w fascynującą podróż przez rozmaite miejsca i zmieniające się czasy, widziane przez pryzmat historii życia samego autora oraz jego rodziny - przed oczami czytelnika rozwija się panorama końca okresu zaborów, dwudziestolecia międzywojennego, powojennej Ameryki i rzeczywistości PRL-u.

Teraz po raz pierwszy zbiór dostępny z naukowym omówieniem, ułatwiającym wychwycenie wszystkich walorów literackich i językowych utworu, a także pozwalającym łatwiej zrozumieć kontekst społeczny, historyczny i kulturowy gawęd, tak istotny dla możliwości docenienia wszystkich walorów zbioru. Jest to wydanie kompletne, bez cięć w treści, uwzględniające także zmiany dokonane przez samego autora w późniejszych edycjach książki. Wydanie w twardej oprawie jest szczególnie estetyczne i trwałe.

Polecamy w szczególności uczniom, ale także wszystkim miłośnikom twórczości Melchiora Wańkowicza.

Mamy nowy tom prozy Joanny Sendłak i warto go spokojnie poczytać. Autorka jest wędrowniczką i nie mam na myśli jej skłonności turystycznych do podróży po świecie, co jest też prawdą, jak udowadnia niniejszy tom. Ona podróżuje też po stylach i gatunkach literackich. Sięga śmiało do dziedzin fantastyki, jak w Atotsi, do mitologii, jak z zbiorze opowiadań Labirynt, do biografii, jak w serii tomów o życiu i twórczości Grażyny Bacewicz, nawiasem jej ukochanej babci. W każdej dziedzinie dobrze się czuje. Ale tym razem szczególnie dobrze, choć w pewnym sensie się odkrywa. Pisząc serie esejów pod tytułem Wieloświaty, który wydawnictwo FŚL z wielkim zadowoleniem wydaje, Joanna Sendłak być może pokazała swoja najważniejszą część natury pisarskiej, te eseistyczną z jednej strony, a z drugiej pisarki wędrowniczki z lubością zaglądającej w dziedzinę myśli i poznania. Eseje są gatunkiem w którym autor nie tylko dzieli się wiedzą i obserwacjami, ale są też metodą poznawczą, sposobem myślenia.

O autorce: Joanna Sendłak, pisarka i malarka. Studiowała malarstwo na warszawskiej ASP, potem filozofię na UW. Uczestniczyła w wystawach malarstwa, publikowała teksty w pismach literackich m.in.; Sycynie, Frazie, Pracowni, Wyspie, Migotaniach, Twórczości.
Autorka opowiadań oraz powieści: "Szklanka ambrozji" (2014), "Fano i filozofowie" (2015), "Marzyciel z 76th Street" (2016), "Symfonia gwiazd"(2019); dwóch tomów opowiadań: "Atotsi" oraz "Labirynt" (2019); trylogii biograficznej: "Z ogniem -- miłość Grażyny Bacewicz w przededniu wojny" (2018), "Ostinato -- wojenne dni Grażyny Bacewicz" (2020), "Vivo -- powojenne dni Grażyny Bacewicz" (2022) oraz monografii "Bacewicz" z serii Małe Monografie PWM (2021).

"...wdzięczna pamięć i obserwacja, anegdota i logos, wejrzenie w siebie, w innych i w historię grają w jednej orkiestrze swój porywający, lekki, choć przez to nie mniej dojmujący, koncert."
Jarosław Mikołajewski

Kontynuacja esejów Zaraza. Lekcja nieprzerobiona i Statek głupców. Biedni Polacy patrzą na Usnarz. Tekst powstawał podczas długich spacerów po plażach Fuerteventury. Jest o – naturalnym w tym miejscu – przemijaniu, ale i o trwałości pewnych postaw. O jasnym, gorącym dniu, ale i o nagłym cieniu i mrocznych znakach Armagedonu.

Tom dedykowany pamięci Jerzego Treli.

Witold Bereś (ur. w 1960 r.) – tłumacz, dziennikarz, autor książek oraz scenarzysta, reżyser i producent filmowy. Ukończył filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 80. prowadził podziemne pismo „Promieniście’’. W latach 1989–1993 był korespondentem rozgłośni Radia Wolna Europa. W latach 2000–2007 był współpracownikiem i dziennikarzem „Gazety Wyborczej’’. Laureat Nagrody Miasta Krakowa za rok 2021.
Od 2018 jest redaktorem naczelnym miesięcznika społeczno-kulturalnego „Kraków i Świat”.
Jest autorem i współautorem kilkunastu książek m.in. Marek Edelman. Życie. Po prostu, Bóg śpi, Marek Edelman. Życie. Do końca. Współtwórca kilku filmów fabularnych m.in. Anioł w Krakowie, Zakochany Anioł.
Mieszka w Krakowie.