Mały solfeż

Black metal, najbardziej skrajny odłam muzyki ekstremalnej, pożera żywcem. Książka ta to bogato ilustrowana podróż przez trzy dekady historii gatunku spisana na blisko sześciuset stronach wypełnionych zdjęciami i wywiadami z muzykami zespołów: Venom • Mercyful Fate • Bathory • Hellhammer / Celtic Frost • Vulcano • Blasphemy • Samael • Rotting Christ • Necromantia • VON • Tormentor • Master’s Hammer • Beherit • Mayhem • Thorns • Darkthrone • Thou Shalt Suffer / Emperor • Gehenna • Gorgoroth • Trelldom • Cradle Of Filth • Dimmu Borgir • Mütiilation • Marduk • Funeral Mist • Shining • Graveland / Infernum • Behemoth • Enslaved • Isengard / Storm • Ulver • Windir • Negură Bunget • Hades • Primordial • Arcturus • Manes • Fleurety • Sigh • D?dheimsgard • Mysticum • Aborym • Blacklodge • Fen • i wielu innych!

Zbiór bardzo łatwych opracowań, wzbogacających materiał ćwiczeniowy początkowego okresu nauki gry na instrumencie. Elementarz ma ułatwić, ożywić i uprzyjemnić trudny początek licznym bardzo samoukom i być pomocą nauczycielowi, zwłaszcza w pracy z dziećmi, dla których jest przede wszystkim przeznaczony. Z myślą o nich wybrane zostały nasze melodie ludowe i tańce, piosenki zabawowe oraz utwory polskich kompozytorów, stanowiące treść zbioru.

„Rozprawa Marty Wieczorek ma kilka zalet, które są podstawą mojej wysokiej oceny całości. Na taką opinię złożyło się parę kwestii, m.in. tok podstawowej narracji, rzeczowy, bez zbędnych ozdobników i pustego gadulstwa. Jest to tekst zwarty, dobrze się go czyta, co od razu wskazuje na sprawność językową autorki. Praca jest metodologicznie konsekwentna, poprowadzona w duchu semiotycznej wykładni, nie miesza pojęć i poziomów analizy. Autorka wie, że analiza semiotyczna to działania na poziomie dostrzegania opozycji w warstwie szczegółowej i ich interpretacja poprzez transpozycje na poziom metatekstowy. Trzeba umieć poruszać się między tymi warstwami, co autorka czyni bardzo sprawnie. Tak wyobrażam sobie studium semiotyczne, które spełnia również wymogi myślenia antropologicznego. Rzadko spotykamy się w antropologii z pracami, które tak precyzyjnie realizują samodzielny zamiar badawczy. Taniec nieczęsto doczekuje się tak ważnych analiz".
Z recenzji prof. Czesława Robotyckiego

Dr Marta Wieczorek jest antropologiem i wykładowcą w Zayed University w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie). Prezentowana praca stanowi jej rozprawę doktorską, obronioną na Uniwersytecie Łódzkim. Zainteresowania badawcze autorki dotyczą antropologii tańca, antropologii wizualnej, studiów genderowych i antropologii miasta.

Był gwiazdą Teatru Wielkiego w Warszawie, ale tańczył też w rozrywkowych programach telewizyjnych. Pojawił się w filmach Andrzeja Wajdy i Stanisława Barei, bywał fotomodelem Barbary Hoff. Uwielbiany przez kobiety i mężczyzn. U szczytu kariery wyemigrował z Polski, by wejść na taneczny Olimp i znaleźć się w zespole Maurice'a Béjarta. Z „Baletem XX wieku” zwiedził cały świat.
Gerard Wilk, jeden z najwybitniejszych polskich tancerzy, miał wszystko: urodę, talent, uznanie i popularność.
Przyjaciółka i partnerka sceniczna Wilka, Zofia Rudnicka, przypomina tancerza i otaczający go świat. Odwiedzamy modne miejsca Warszawy lat 60. XX wieku, poznajemy ważne osoby, a potem wyruszamy w podróż po Europie. Odwiedzamy gejowskie kluby w Brukseli i zwiedzamy Paryż. Autorka do wspomnień zaprasza rodzinę, znajomych, współpracowników. Rozmawia z kochankami Wilka, odwiedza jego ostatniego partnera, wyszukuje unikatowe zdjęcia.

Wznowienie wielce poszukiwanej publikacji Włodzimierza Kotońskiego. II zmienione wydanie „Muzyki elektronicznej” ukazuje się 14 lat od pierwszej edycji. Książka miała być przede wszystkim podręcznikiem „instrumentacji” elektronicznej, miała uczyć posługiwania się „instrumentami” oraz łączenia ich w grupy i w „orkiestrę". Jako uboczne cele stawiałem sobie zorientowanie czytelnika w historii, rozwoju i zmieniających się modach w tej dziedzinie, a także umożliwienie mu przyswojenia pewnej dawki wiedzy technicznej, nieodzownej do swobodnego poruszania się w tym terenie. [Włodzimierz Kotoński]

Muzyka jest zjawiskiem wyjątkowym w ludzkiej kulturze. W długiej historii naszego globu nie było takiej cywilizacji, która nie stworzyłaby muzyki i nie postawiła jej na wyjątkowym miejscu jako materii magii lub religii, a więc rzeczy cudownej i świętej. Jest muzyka najbardziej uduchowioną ze sztuk, a co za tym idzie - najbardziej anstrakcyjną, sięgającą tych rejonów, gdzie doskonałość wszystkiego stapia się w Jedno. W życiu społeczeństw muzyka należy do spraw podstawowych i najważniejszych, choć rozumieją to nieliczni. Stanowi jądro naszej wrażliwości i prowadzi nas bezbłędną drogą ku nieznanemu celowi bytu. Krzysztof Lipka