Margaret Thatcher

Ponad trzy tysiące dokumentów odkrytych przez Geoffreya Parkera, największego znawcę epoki Flipa II, stało się inspiracją do napisania nowej biografii hiszpańskiego monarchy. Część tych odręcznych notatek króla, z archiwum rodziny Altamira, była przechowywana w madryckiej Biblioteca de Zabálburu, do której nie można było zajrzeć z racji zawiłości spadkowych do 1987 roku. Kolejne zapiski autor odkrył w podziemiach Amerykańskiego Towarzystwa Hiszpańskiego (Hispanic Society of America) w Nowym Jorku. Zapieczętowane po śmierci Flipa II w 1598 roku przez królewskich sekretarzy, ujrzały światło dziennie dopiero w 2012 roku. Po raz pierwszy Parker nakreślił portret Filipa II w 1978 roku (w Polsce wydane nakładem PIW w 1985), ale waga nowo odkrytych dokumentów skłoniła go do napisania biografii od nowa w roku 2014. To nie jest wydanie rozszerzone, a świeży i o wiele głębszy obraz głównego bohatera i jego czasów.

Gabrie García Moreno, dwukrotny prezydent Ekwadoru, brutalnie zamordowany 6 sierpnia 1875 roku, dzisiaj jest postacią praktycznie nieznaną, natomiast w drugiej połowie XIX w. mówiono o nim szeroko, był na ustach całego cywilizowanego świata. Wielki przyjaciel papieża Piusa IX. Jako jedyny otwarcie sprzeciwił się grabieży i likwidacji Państwa Kościelnego w jego ówczesnej postaci, co miał miejsce w roku 1870. I być może jedyny integralnie katolicki przywódca państwowy w czasach nowożytnych.
Ekwador podobnie jak cała Ameryka Łacińska, był rozdzierany przez przeróżne frakcje koterie, dla których nie liczyło się dobro narodu, a wyłącznie partykularne interesy, i które skutecznie odrywały ten kraj od wiary katolickiej, ponieważ tzw. elity uległy dechrystianizacji i postanowiły się zrewolucjonizować. García Moreno – doktor praw, błyskotliwy adwokat i bardzo niebezpieczny dla swoich wrogów polemista – z szablą w dłoni stanął na czele zwycięskiego ruchu, który skutecznie doprowadził do odsunięcia „szerszeni Rewolucji” od władzy. W trakcie swojej pierwszej prezydentury, w latach 1861-1865, przeprowadza częściową reformę kraju. Kiedy jest wybrany prezydentem po raz drugi, w roku 1869, tym razem na okres sześciu lat, w Ekwadorze zmienia się wszystko. García Moreno wypracowuje nową konstytucję, zatwierdzoną przez Kongres, która czyni z katolicyzmu jedyną religię państwa. Od tej chwili prawa panujące w kraju w pełni zgadzają się z doktryną społeczną Kościoła. W roku 1873 prezydent wraz z arcybiskupem Quito, w otoczeniu najwyższych przedstawicieli duchowieństwa i władzy świeckiej oraz armii, oficjalnie poświęcają Republikę Najświętszemu Sercu Jezusa. W ciągu kilku lat oblicze Ekwadoru pod względem politycznym, ekonomicznym, obyczajowym i duchowym radykalnie zmienia się na lepsze, co budzi zawiść wśród wrogów Kościoła, którzy nie przestają spiskować przeciwko głowie państwa. Gdy zostaje wybrany prezydentem po raz trzeci, postanawiają zadać mu śmiertelny cios. Wyrok na niego zapada w lożach masońskich. Gabriel García Moreno przeczuwał, co go czeka. Tuż przed dokonaniem na nim straszliwego mordu udał się do kościoła, gdzie długo adorował Przenajświętszy Sakrament. Żegnał się z tym światem, a witał się z Bogiem. Mordercy czekali na niego przy wyjściu z kościoła. Jeden z nich zaatakował go maczetą, a pozostali strzelali z rewolwerów. Dios no muere!
(Bóg nie umiera!) – takie były ostatnie słowa wypowiedziane przez konającego prezydenta. Męczennik za cywilizację chrześcijańską, wspaniały przykład na dzisiejsze czasy. Książka czyta się nie tyle jak biografia, co powieść historyczna – wartki, potoczysty styl, zwroty akcji itd.

Od stand-upera i komedianta do pełnego godności i charyzmy męża stanu. Wołodymyr Zełenski, oświadczając wobec rozpoczętej przez Rosję wojny: „Nie poddamy się” i zostając w Kijowie, błyskawicznie zyskał status człowieka ikony. Jego profile społecznościowe w ciągu tygodnia pobiły rekordy oglądalności i zebrały więcej fanów niż angielska królowa czy francuski prezydent. We własnym kraju przekonali się do niego nawet zaciekli przeciwnicy. Bez wątpienia jest dzisiaj centralną postacią Ukrainy, ale jednocześnie uosobieniem jej bohaterów mniej znanych, choć równie odważnych, walecznych, zdeterminowanych i upartych.
Jak podkreśla Natalia Bryżko-Zapór, z jednej strony Zełenski to człowiek absolutnie wyjątkowy, z drugiej – jego droga życiowa obrazuje przemiany dokonujące się w całym ukraińskim społeczeństwie. Nie da się jego biografii zrozumieć w oderwaniu od współczesnej historii kraju, wychodzącego z postradzieckiego chaosu i marazmu. Opisując fenomen Zełenskiego, autorka wiele uwagi poświęca więc fenomenowi współczesnej Ukrainy, z jej kolejnymi wolnościowymi zrywami i gruntującym się w niej poczuciem przynależności do zachodniej cywilizacji.

„Jestem dumny, że mogę przedstawić zbiór wypowiedzi Marszałka Józefa Piłsudskiego, człowieka, który dał Polsce wolność, granice, moc i szacunek.
Opracowanie, które zostało właśnie wznowione zawiera bogate źródło informacji z życia wielkiego człowieka jakim był Marszałek Józef Klemens Piłsudski. Praca stanowi owoc wieloletnich poszukiwań przemówień, wywiadów i artykułów zawierających słowa Józefa Piłsudskiego. Są to dokumenty, które przedstawiają wypowiedzi mające na względzie troskę o swój naród, swoich żołnierzy, swoją rodzinę. W dużym skrócie możemy się dowiedzieć kim był, jaki był, co mówił, jak myślał i jakie relacje bezpośrednio towarzyszyły w tamtych trudnych czasach dla nowo odradzającego się państwa. (…)
Jak napisał Józef Piłsudski do legionistów w 1933 roku „Tak żyć, jak żyłem, warto było, warto było ten ból i zmęczenie przezwyciężać, jak przezwyciężałem”.
mjr.zw. Krzysztof Jankowiak
Prezes Okręgu Opolskiego Związku Piłsudczyków RP

Nieustraszony generał czy szaleniec, który traktował żołnierzy jak mięso armatnie?

Genialny taktyk czy mierny strateg?

Mąż opatrznościowy czy bezwzględny tyran?

Jeśli historię piszą zwycięzcy, to kim tak naprawdę był Napoleon?

Biografia monumentalna i jedyna w swoim rodzaju. Andrew Roberts wykonał tytaniczną pracę, żeby przybliżyć nam sylwetkę Napoleona – człowieka, przez którego świat zatrząsł się w posadach.

Triumf literacki na miarę Napoleona. Książka pędzi jak szarżująca kawaleria.

Simon Sebag Montefiore

Po prostu dynamit.

Bernard Cornwell

Gigantyczna, bogata w szczegóły, głęboka, błyskotliwa, ludzka.

Dan Jones

Napisana po mistrzowsku i fascynująca.

Adam Zamoyski

Dlaczego tak wielu oddaje władzę tak nielicznym i jaką to wróży nam przyszłość. W dobie, gdy demokracje na całym świecie są w niebezpieczeństwie bądź się rozpadają, Kara Cooney szuka w starożytnym Egipcie – pierwszym w historii scentralizowanym mocarstwie – wytłumaczenia, dlaczego społeczeństwa tak ochoczo wspierały reżimy autorytarne. Prowokacyjnie odwołuje się do pięciu władców symboli, którzy rządzili Egiptem w sposób absolutny, poszukując w starożytności lekcji, którą odrabia współczesność. Narzędzia legitymizujące system, w którym jednostka rządzi ogółem, są dobrze znane: od monumentalnej architektury i religijnego zapału z jednej strony po nacjonalizm i kolonizację z drugiej. Autorka z przekonaniem, klarownie i zgrabnie zgłębia przeszłość, stawiając w nowym świetle naszą niespokojną teraźniejszość.