Miasto W Lustrze

Bękart to powieść-spowiedź życia tytułowego bohatera Mikołaja Brzeskiego, który za sprawą wielkich walorów fizycznych oraz podłych cech charakteru doszedł do znaczącej pozycji w miasteczku, które go wychowało. Bękart jest także historią Polski (opowieść o transformacji od epoki PRL do nowej Polski) z perspektywy człowieka, u którego wypaczono potrzebę dawania i odbioru miłości. Aby dać czytelnikowi poczucie większej wiarygodności i prawdy, poczucie osobistej relacji świadka epoki, powieść jest napisana w pierwszej osobie. Słuchaczem jest tajemnicza pani doktor Całość okraszono galerią postaci oraz zdjęciami ilustrującymi stan ducha bękarta. Język stylizowany jest na nowomowę socjalistyczną. O tego typu sprawach nie mówi się z łatwością ale czyta się z przyjemnością!

Zbiór dziesięciu opowiadań, których tematem jest trud stworzenia własnej tożsamości oraz relacje jednostka-społeczeństwo. Książka ukazuje absurdalność konwencji (szkoła-podwórko-rodzina-Kościół), w których wyrasta młody człowiek. Zatarcie granicy między światem rzeczywistym a urojonym wzmacniają tu poczucie zagubienia i absurdów współczesnego świata. Poruszana problematyka nie sprawia jednak, że jest to przygnębiająca, depresyjna lektura. Jest wręcz przeciwnie - humor i groteska pojawiają się w książce niemal na każdej stronie, dzięki czemu surrealistyczny świat staje się możliwy do oswojenia. Bohaterem 'Bimbru' są przede wszystkim studenci, ale i miasto Katowice. Katowicka 'Gazeta Wyborcza' napisała, że żadna inna książka nie przedstawia tak dokładnie Katowic, będąc przy tym swoistym literackim przewodnikiem po mieście. Po publikacji 'Gazety' pojawiły się pogłoski, że 'Bimber' zostanie przetłumaczony na język japoński, by być rozpowszechnianym wraz z planem miasta wśród skośnookich turystów goszczących na Śląsku...

 Ludzi i słowa, niegdyś widzianych w zgiełku, mimochodem, czytam i widzę. Oni wszyscy są. Każdy ma swoje życie. Właśnie tu, w tej książce. (Roman Honet) Przemek Rojek jest w moich oczach przede wszystkim eseistą: splatającym lekturę z intymistyką, komentarz do własnego świata z komentarzem do książki, życie literackie z życiem tekstu. Tworzy erudycyjne konstelacje, nie waha się zderzać ze sobą pozornie odległych kontekstów, towarzyszyć omawianym autorom nie tyle jednak z gęstym programowym sitem, ile raczej z czytelniczą ciekawością. Co ważne: jest też nauczycielem, czyli nie tylko eksploratorem literackiego pola, ale i jego eksplikatorem. I choć nie zawsze nam po drodze na tych interpretacyjnych ścieżkach to przecież nie sposób nie docenić tego, jak wiele ich (i dla jak wielu) ten chłopak wydeptał prosto do biblioteki. (Zuzanna Sala) Przemysław Rojek korzeniami nowosądeczanin, gałęziami nowohucianin, identyfikacje astrologiczne: koń, ryby, wierzba; poszukujący w sobie cnót cierpliwości, wdzięczności i współczucia metafizyk (przede wszystkim choć nie tylko) szanujący prawa materii, mąż i ojciec, w ruchu od yin jogi po yang capoeira (z wieloma stanami pośrednimi), bywał w różnych miejscach między Inis Mór a Morzem Azowskim (najmocniej rezonując z Morawami i Estonią), fajczarz i wegetarianin, konfabulant, impostor i balansujący na krawędzi uzależnienia użytkownik portali społecznościowych; doktor od literatury, nauczyciel od polskiego w krakowskim Liceum Pijarów, laborant w facebookowym Laboratorium Empatii, były współredaktor w kilku sieciowych przestrzeniach Biura Literackiego, pisze wyłącznie o życiu, najczęściej zapośredniczonym w piśmie i czytaniu (czego dowodem jego dwie książki o poezjach Aleksandra Wata i Romana Honeta).

Wciągająca powieść obyczajowo-psychologiczna, której fabuła oparta jest na zaskakującym spotkaniu czterech kolegów z tej samej klasy po pięćdziesięciu latach od ukończenia szkoły. Okazją jest czterechsetlecie Akademii, starego liceum do którego uczęszczali. Przyjaciele nie pamiętają już swoich imion, tylko pseudonimy. Każdy z bohaterów powieści kryje w sobie jakąś tajemnicę leżącą mu na sercu. Przyjaciele spotykają się kilkakrotnie i wspólnie zwiedzają Akademię i jej otoczenie, teren historyczny i niezwykły. Towarzyszą im zaskakujące rozmowy i nieoczekiwane reakcje - poważne żartobliwe i refleksyjne. W trakcie kilku dni rozmawiają o przeszłości i teraźniejszości, oceniają zaszłe zmiany. Wizyta w starym zakonie odkrywa przed nimi mroczne tajemnice i niewyjaśnione historie jego przeora. Efektem odwiedzin i spotkań są cztery portrety, bardziej wspomnieniowe, niż rzeczywiście malowane przez jednego z bohaterów powieści. I jeden własny.

To przyszły światowy megabestseller. Jest pewne, że poróżni wielu ludzi na ziemskim globie. Przyzwyczajeni do stereotypów w konsumpcyjnym świecie mieszkańcy niebieskiej planety nie dostrzegają większych zagrożeń. Ludziom jednak grozi niewyobrażalne niebezpieczeństwo. Cicha zmowa wąskiej grupy najbardziej wpływowej finansjery zaczyna tworzyć Nowy Porządek Świata (NPŚ). Cel tajnej organizacji został określony: zniewolić globalnie ludzi za pomocą mikroczipów i kontrolować ich umysły. Książka "Dzieci Babilonu" to nie fantastyka. Czarny scenariusz, w którym człowiek staje się kontrolowaną przez komputer biomaszyną, jest pisany na naszych oczach. Biblijne apokaliptyczne proroctwo o tym, że nikt nie kupi ani nie sprzeda, kto nie ma znamienia bestii na czole lub ręce, powoli się urzeczywistnia. To ewidentna zapowiedź końca świata, ale zanim do tego dojdzie, ma sie pojawić OSTATNI PROROK. Biblia nazywa go Eliaszem. Czy prorok zdemaskuje religijne odstępstwa i przywróci Bogu właściwy szacunek? Czy uda mu się wyprowadzić ludzi z duchowej Niewoli Babilońskiej? A może już się pojawił? Kim jest Shiram Stoone? Co to jest Waga Dusz? Przeczytaj tę książkę! Stań po stronie prawdy! Walcz o własne życie!

Poemat martyrologiczno-niepodległościowy "Fotofrafie polskie" został wydany w 2000 roku. Obecnie w roku 2018 z okazji 100-letniej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości ukazuje się drugie wydanie poematu poszerzone o cztery części: Wiersze nie tylko Lwowskie Maluję wiersze i piszę kwiaty Spotkania teatralne Moja Muza