Michaś Wywiad rzeka z Michałem Urbaniakiem

A follow-up to the bestselling listening party guide, Booze & Vinyl, this is an all-new collection of groundbreaking music paired with mood-setting cocktails.

Get set to party with 70 great records—organized by theme, from Rockin’ to Beats, Mellow to Jazzy & Bluesy—spanning the 1950s to today. Each entry features liner notes on the album and two accompanying boozy beverage recipes that complement the music.

Among the featured albums are: Are You Experienced? (The Jimi Hendrix Experience), Toys in the Attic (Aerosmith), Synchronicity (The Police), Jagged Little Pill (Alanis Morisette), The B52s (The B52s ), Gipsy Kings (The Gipsy Kings), Violator (Depeche Mode), Ready to Die (The Notorious B.I.G.), Play (Moby), Lemonade (Beyoncé), Coat of Many Colors (Dolly Parton), Goodbye Yellow Brick Road (Elton John), So (Peter Gabriel), Whitney Houston (Whitney Houston), Oops!…I Did it Again (Britney Spears), Getz/Gilberto (Stan Getz and João Gilberto), A Love Supreme (John Coltrane).

** Shortlisted for the NME Best Music Book Award 2018 **THE SUNDAY TIMES BESTSELLERA TIMES BOOK OF THE YEARA GUARDIAN BOOK OF THE YEARA HERALD BOOK OF THE YEARAN IRISH INDEPENDENT BOOK OF THE YEAR'The definitive book on Bowie' The Times Drawn from a series of conversations between David Bowie and Dylan Jones across three decades, together with over 180 interviews with friends, rivals, lovers, and collaborators - some of whom have never before spoken about their relationship with Bowie - this oral history is an intimate portrait of a remarkable rise to stardom and one of the most fascinating lives of our time. Profoundly shaped by his relationship with his schizophrenic half-brother Terry, Bowie was a man of intense relationships that often came to abrupt ends. He was a social creature, equally comfortable partying with John Lennon and dining with Frank Sinatra, and in Dylan Jones's telling - by turns insightful and salacious - we see as intimate a portrait as could possibly be drawn.
Including illuminating, never-before-seen material from Bowie himself, drawn from a series of Jones's interviews with him across three decades, DAVID BOWIE is an epic, unforgettable cocktail-party conversation about a man whose enigmatic shapeshifting and irrepressible creativity produced one of the most sprawling, fascinating lives of our time. ***NOW REVISED AND EXPANDED***

„Młody człowieku, skąd pan tyle rzeczy wie o kobiecie?” – pytała Młynarskiego Kalina Jędrusik. Nikt nie był równie jak on wrażliwy na drgnienia kobiecej duszy. Kilkoma słowami potrafił nakreślić całą gamę emocji i doświadczeń: ambiwalencję romantycznych relacji, prozę i ciężar codziennego życia, żal starszej kobiety. Jego twórczość zaludniają wyraziste, sugestywne bohaterki: panna Krysia z turnusu trzeciego, prześliczna wiolonczelistka czy Mariola, w której temacie nie ma jasności.

Wojciech Młynarski napisał 12 godzin z życia kobiety, a z herstorii jego tekstów Joanna Nojszewska przepytuje dwanaście artystek, które z nim współpracowały: Ewę Bem, Danutę Błażejczyk, Stanisławę Celińską, Małgorzatę Kożuchowską, Halinę Kunicką, Joannę Kurowską, Alicję Majewską, Joannę Szczepkowską, Joannę Trzepiecińską, Ewę Wiśniewską, Magdalenę Zawadzką i Katarzynę Żak. W ich wspomnieniach o Młynarskim znajdziemy szeroką paletę uczuć: szacunek, podziw, współczucie, tęsknotę, czułość, wdzięczność. To zapis rozwijających współprac i pięknych przyjaźni.

Kobiety, które śpiewały Młynarskiego to wzruszający portret twórcy, który odcisnął ślad na życiu wielu osób, iskrzący się od anegdot portret życia artystycznego w czasach PRL-u, ale przede wszystkim hołd dla genialnych, wciąż żywych tekstów mistrza, które na stałe zadomowiły się w języku.

Stan badań na temat kultury rocka w polskim obszarze nauki jest jeszcze mało zaznaczony, jednak w ciągu kilkunastu ubiegłych lat można zauważyć wyraźną tendencję zwyżkową w tej dziedzinie. Na świecie, szczególnie w krajach anglosaskich, badania nad rockiem od wielu lat cieszą się niesłabnącą popularnością.

Ta biografia już przeszła do historii. Wydana 50 lat temu wzbudziła sensację, a przez kolejne dziesięciolecia stała się biblią dla tych, którzy chcieli poznać Billie Holiday. Lady Day – pierwsza dama jazzu, artystka obdarzona niezwykłym głosem, który wciąż nie przestaje elektryzować, jedna z najbardziej inspirujących wokalistek wszech czasów – sama opowiada o sobie. O życiu w czarnym getcie, pracy prostytutki, alkoholu, narkotykach, rasizmie i o najlepszych muzykach, z którymi grała. Nie stawia sobie postumentu, staje przed czytelnikiem taka, jaka była: nieprzebierająca w słowach, szalona, porywcza, a jednocześnie pełna dumy, naiwna, poraniona i samotna. Dama, która żyła dla muzyki i w niej znajdowała ukojenie.

Po co nam to było
po co nam to było
jeszcze nic się nie zaczęło
a już się skończyło
ledwie zapłonęło
jedną krótką nocą
po co nam to było
po co?

autor tekstu: Jan Zalewski, kompozytor: Adam Skorupka

Joanna Rawik potrafi śpiewać, czego dowiodła w amfiteatrze opolskim i paryskiej Olympii, ale też potrafi pisać i mówić, co artystom sceny dane jest w niewielu przypadkach. W dodatku śpiewa, pisze i mówi w swym drugim języku, jest bowiem poliglotką, co artystom zdarza się dopiero w Hollywood. Ciekaw jestem, jak "Po co nam to było" czytałoby się w ojczystym języku Joanny, języku Eliadego i Ionesco, to jest w języku rumuńskim. Zwłaszcza zaś, jak zabrzmiałby przyimek „po”.

Piosenka tytułowa książki napisana jest tak, że mogłaby ją śpiewać Edith Piaf. To też pseudonim artystyczny, który przekształcony został w nazwisko. Joanna śpiewa podobnym głosem i z podobną wrażliwością. Ale po swojemu. Tak jak Edith Piaf wie o miłości wszystko.

Książkę "Po co nam to było" skomponowała według reguł recitalu. Recital śpiewa się tak, jak się chce, a nie jak się musi. W recitalu pisanym Joanny zostało trochę miejsca na dwa, trzy akapity - na tajemnice, których lepiej nie dotykać. Tak jest z dobrym koncertem – coś jeszcze pozostaje, coś nie zostało jeszcze wygrane do końca".

Krzysztof Mroziewicz