Miłość to czasownik

Relacje mają wielkie znaczenie w życiu. Kontakty z innymi ludźmi są równocześnie źródłem licznych emocjonalnych trudności i okazją do tego, by łatwiej rozwiązywać tego rodzaju problemy. Ot, paradoks. W każdym razie na świecie nie jesteśmy sami i nie żyjemy tylko dla siebie. Współistniejemy w skomplikowanej sieci powiązań, których jakość w dużym stopniu zależy od samoregulacji w zakresie emocji i empatii. Są to umiejętności pomocne w każdej sferze życia: w budowaniu relacji, mierzeniu się z sytuacjami trudnymi życiowo czy zawodowo, w liderstwie i biznesie, w edukacji, w rodzicielstwie.

By być serdeczniejszym, bardziej współczującym i rozumiejącym wobec osób ze swojego otoczenia, najpierw należy dobrze poznać siebie. Z tego założenia właśnie wychodzą autorki książki i proponują czytelnikom teorię i ćwiczenia Porozumienia bez Przemocy (NVC, ang. Nonviolent Communication), których praktykowanie pozwala z dnia na dzień lepiej się dogadywać - najpierw samemu ze sobą, a następnie z innymi.

To nie jest książka ani o byciu gotowym, ani odważnym, ani nieustraszonym. To jest książka o byciu WOLNYM. Michael już jako małe dziecko wie, że nie jest taki jak inni chłopcy. Ma tylko mamę (tata nie chce porozmawiać z nim nawet przez telefon), jego rodzice to imigranci pochodzący z zupełnie różnych kultur, a on sam od samochodów woli zabawę z koleżankami lalkami Barbie. A to tylko początek trwających lata poszukiwań własnej tożsamości i miejsca w świecie, wypełnionych porażkami i sukcesami, miłościami i odrzuceniami, a także odkrywaniem pełnego kolorów świata drag. "Czarny flaming" to oryginalna, a jednocześnie niezwykle uniwersalna powieść, która zachwyca prostotą i wdziękiem. Została doceniona zarówno przez najostrzejszych krytyków, jak i najbardziej wymagających czytelników i stanowi powiew świeżości w literaturze młodzieżowej - perełkę, jakiej w Polsce jeszcze nie było. NAGRODZONA NAJWAŻNIEJSZĄ NAGRODĄ LITERACKIEGO ŚRODOWISKA QUEER – STONEWALL BOOK AWARD Śmiały, radosny hymn o samopoznaniu i akceptacji. "The Bookseller" Uroczysta i pełna pasji, odważna powieść Atty wzywa czytelników do poszukiwania własnej prawdy. "The Guardian" Obfity w poezję i ilustracje, "Czarny flaming" pokazuje czytelnikom, jak może wyglądać świat, gdy zacznie się żyć pełnią kolorów. BuzzFeed Jeden z najważniejszych głosów we współczesnej poezji… "Czarny flaming" to mocna historia o dorastaniu i odkrywaniu, kim się jest, opowiedziana w postaci pięknych wersów. To książka, którą każdy może docenić. "Gay Times" Czytelnicy nie będą zawiedzeni. "The Queerness" Siła, z którą trzeba się liczyć i głos, który domaga się wysłuchania. "Pride Magazine" Wspaniała i poruszająca eksploracja seksualności, poezji, rasy i miłości w pierwszoosobowej perspektywie… Zniuansowana, zapisana wolnym wierszem historia, która emanuje ciepłem, głębią i przebaczeniem… Piękna praca, wypełniona uczuciem, wnikliwością i słowami, za którymi tęskniłem jako nastolatek. "The Queer Review" Piękna, ostra, odważna i niesamowicie oryginalna. "Book Riot" Niesamowita książka, która potrafi zachęcić do dyskusji, przełamać bariery, otworzyć oczy na inne sposoby życia. "Independent Book Review" Dean Atta - nagradzany poeta, znany aktywista, ambasador Narodowego Dnia Poezji i Miesiąca Historii LGBT+. "Independent" nazwał go "jedną z najbardziej wpływowych osób LGBT w Wielkiej Brytanii”, a BBC wybrało na jurora Young Writers Award. Regularnie pojawia się w mediach i na festiwalach, mówiąc o sprawach płci, tożsamości, rasy i dorastania. Jego oryginalne utwory zachwyciły między innymi Bernardine Evaristo. Dotąd Atta pojawił się w ponad 50 antologiach, magazynach i czasopismach, a jego teksty zdobiły wystawy największych brytyjskich muzeów. Jedno z nich, Tate Britain, stworzyło nawet filmik oparty na "Czarnym flamingu", który dostępny jest w serwisie YouTube.

Książka o gaslightingu. Czy jesteś ofiarą subtelnej przemocy w związku? Manipulacje i zastraszanie, obelgi, niewybredne komentarze i żarty czy brak szacunku nie pozostawiają widocznych śladów, lecz są równie bolesne i niszczące jak przemoc fizyczna. Avery Neal, założycielka Women’s Therapy Clinic, pomaga rozpoznawać wzorce subtelnej przemocy i uczy, jak z ofiary stać się bohaterką, która wiedzie szczęśliwe, spełnione życie bez oprawcy. Ta świetna książka rzuca światło na jeden z najbardziej niepokojących aspektów współczesnych związków: przemoc w białych rękawiczkach, ledwo dostrzegalną gołym okiem, ale równie bolesną jak ta fizyczna. […] To ważna i oświecająca lektura […]. Z pewnością będę polecać ją swoim pacjentom uwikłanym w zależnościowe relacje”. - Katarzyna Kucewicz, psycholożka, psychoterapeutka, autorka bestselleru Kobiety, które czują za bardzo Dziewczyno, pamiętaj, że przemoc przybiera różne formy. […] Dlatego naucz się rozpoznawać czerwone flagi – ocenianie, kontrolowanie, wpędzanie w poczucie winy, lekceważenie, wyśmiewanie, brak szacunku, zmuszanie do przepraszania. I koniecznie przeczytaj tę książkę. To lektura obowiązkowa dla każdej kobiety […]". - Katarzyna Miller, psycholożka, psychoterapeutka, autorka bestsellerowych poradników

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom? Powieść, która poszerza horyzonty. Siła przyciągania Domu ptaków kryje się w spokoju, jakim emanuje książka Evy Meijer. de Volkskrant Eva Meijer, która jako filozofka specjalizowała się w badaniu języka zwierząt, za pomocą nastrojowych obrazów wystawia Len Howard pomnik. VPRO Gids Zasługą Evy Meijer jest to, że człowiek całkowicie utożsamia się z Howard, a jej pasję czyni swoją. To nie ona jest dziwaczką – dziwakami są ludzie bez ptaków. Tzum Eva Meijer (ur. 1980) jest pisarką, filozofką, artystką plastyczką, autorką tekstów piosenek, a zarazem ich wykonawczynią. Jej dwie wcześniejsze powieści, Het schuwste dier (Najpłochliwsze zwierzę, 2011) oraz Dagpauwoog (Rusałka pawik, 2013), zostały przyjęte z entuzjazmem, podobnie jak jej praca badawcza poświęcona komunikowaniu się zwierząt (Języki zwierząt, wydanie polskie w przygotowaniu). Dom ptaków ukazał się do tej pory w tłumaczeniu na język angielski, niemiecki i turecki. W przygotowaniu są przekłady na arabski, chiński, francuski oraz szwedzki.

Droga psychonauty to jedna z najważniejszych książek, jakie kiedykolwiek napisano o ludzkiej psychice i duchowych poszukiwaniach. Nowe sposoby rozumowania stały się możliwe dzięki dokonanemu przez Alberta Hofmanna odkryciu LSD jak również dzięki innym substancjom psychodelicznym. Ta wszechstronna praca to prawdziwe tour de force przez światy psychologii i psychoterapii, oddychanie holotropowe, mapy psychiki, psychoduchowe odrodzenie, korzenie traumy, duchowe przesilenie i doświadczenia transpersonalne, karmę i reinkarnację, wyższą kreatywność, wielką sztukę i archetypy.
Napisana pod koniec ósmej dekady życia autora, u szczytu jego imponującej kariery, Droga psychonauty stanowi prawdopodobnie największe osiągnięcie Stanislava Grofa. Zakres jego wiedzy jest zdumiewający, styl – przejrzysty i zrozumiały, a narracja – wypełniona anegdotami, intrygującymi relacjami osobistymi i obrazowymi studiami przypadków.
Grof przedstawia historię psychologii głębi i najważniejsze zmiany, które zwiększają jej skuteczność, wyjaśnia także, dlaczego wewnętrzne poszukiwania są tak istotne. Stan Grof jest gigantem pośród nas, a my mamy szczęście, że możemy stać na jego ramionach. Przyszłe pokolenia będą mu dozgonnie wdzięczne za pomoc w przebudzeniu się z naszej zbiorowej hipnozy, którą nazywamy codzienną rzeczywistością. Spędziłem całą noc, czytając jego wspaniałe opus magnum. dr Deepak Chopra, autor i mówca Droga psychonauty to fascynująca relacja z imponującej, życiowej pracy Stana Grofa. W ciągu ostatniego półwiecza nikt nie uczynił więcej niż on, aby poszerzyć nasze rozumienie ludzkiej natury i jej możliwości. Jest wielkim eksploratorem, głównym budowniczym wyłaniającego się dziś nowego światopoglądu i jednym z największych naukowców naszych czasów.
Michael Murphy, współzałożyciel Instytutu Esalen Jeśli były co do tego jakiekolwiek wątpliwości, wraz z publikacją tej encyklopedii staje się nad wyraz jasne, że Stan Grof jest największym psychonautą współczesności. Ervin László, filozof, dwukrotnie nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla

To jest malutka książeczka. Tak malutka, że mogłaby być kamyczkiem chowanym w kieszeni, zgniecionym kwiatkiem z wianka, skrytym pod łóżkiem pamiętnikiem na kluczyk i kłódeczkę. A jednak z tej malutkiej książeczki dowiesz się rzeczy szczególnej wagi, na przykład dlaczego tajscy policjanci noszą na ramieniu opaski z Hello Kitty i za kogo umarł Elvis Presley. Poznasz różnicę między sikaniem triumfalnym a sikaniem bezwstydnym, na środku ścieżki. Wyruszysz w podróż z Dorotką do Oz, Nabokovem, ciocią z Ameryki i kilkoma martwymi dziewczynkami. Wyobrazisz sobie świat, w którym tampon nie jest przekazywany skrycie niczym twarde narkotyki. To książeczka o dziewczynkach, a jak mówią – dziewczynki to kapryśność, zmienność, ot, tycia sprawa. Narracją zawiaduje tu więc nieskrępowana dowolność. Autorka dziarsko pędzi przez kolejne wątki, by ujawnić arcyważny fakt: życie dziewczynek to przymierzanie się, udawanie, przemienianie, gra, a za tym ciągłym stawaniem się ukryta jest przepotężna siła. Dziewczynki Weroniki Murek to zbiór esejów, które wyzwalają tytułowe bohaterki z trujących kulturowych przekonań, że są niepoważne i nic nie znaczą. W błyskotliwej i niesfornej narracji autorka odzyskuje to, co w dziewczynkowatości najcenniejsze: marzenie, które jeszcze przed chwilą zdawało się tylko kaprysem.