Mirror, Mirror

Gdy zaślepia cię nienawiść, nawet najbliżsi stają się twoimi największymi wrogami.

Prestiżowe liceum w Śleniesicach, małym miasteczku na południu Polski, słynie z rygoru i dyscypliny. Nie mogąc znieść despotycznego dyrektora, stłamszeni uczniowie podejmują w końcu desperacką próbę buntu, której kronikarzem staje się „numer cztery”, klasowy outsider, mól książkowy i szachista, traktowany przez większość rówieśników i nauczycieli jak powietrze. Na pozór cichy i wycofany, już wkrótce będzie miał szansę, by uwolnić swoje wewnętrzne demony. A przy okazji przekona się, że nie ma na świecie siły silniejszej niż nienawiść...

Satyryczny wizerunek polskiej policji. Sensacyjna akcja, dużo humoru i erotyki. Piękne kobiety, namiętności, dobre alkohole, media. Ale też zwykła rzeczywistość, samotność bohatera, którego główną codzienną troską jest dobre samopoczucie mieszkających z nim kotów, a przypadkowy zbieg okoliczności wciąga go w świat porachunków gangsterskich na międzynarodową skalę.

Łukasz Gołębiewski – dziennikarz, enolog, wydawca. Autor m.in. powieści: Xenna moja miłość, Melanże z Żyletką, Disorder i Ja, Złam prawo, Bomba w windzie, Krzyk Kwezala, Bandyci Rodriguez, Kobiety to męska specjalność, Widzenia mistrza Hieronima.

Dla S. było to zlecenie jak każde inne – po prostu miał zabić następnego człowieka. Lubił swoją pracę. Dokonując kolejnych zbrodni, czuł się wyjątkowy, był panem życia i śmierci. Pech chciał, że w tym samym czasie poznał piękną blondynkę, Anitę. Dziwna relacja płatnego mordercy i pracownicy banku doprowadza do nieoczekiwanego zwrotu wydarzeń.
Czy w bezwzględnym, pełnym zbrodni świecie, jest miejsce na uczucia i emocje? Czy jest w nim miejsce dla kobiet?

Zobacz, jak to się wszystko ładnie łączy. Miłość i śmierć zawsze razem – powiedział Marino i znów pokazał zęby w nieszczerym uśmiechu.
Nie odpowiedziałem. Śmierci tu przecież nie ma, wszyscy żyjemy. Spojrzałem na zawiniątko i tknęło mnie złe przeczucie. Jaśmina wsiadła do czarnego auta i posłała mi krzepiące spojrzenie. Straciłem jedyną kartę przetargową, byłem na muszce bladego typa, więc nie odwzajemniłem go.
Poczułem, że to jest ten moment, błyskawicznie wyciągnąłem broń i strzeliłem blademu facetowi w klatkę piersiową. Padł na ziemię, a Marino wsiadł do auta i ruszył, kryjąc się przed moimi pociskami.
– Kurwa! – wrzasnąłem z frustracją, gdy odjechał i po raz kolejny nie zdołałem go zabić.

Ewa Popławska
Urodziła się w 1994 roku. Pochodzi ze Słupska, ale na co dzień mieszka w Gdańsku. Ukończyła licencjat z filologii polskiej. Obecnie studiuje dziennikarstwo na Uniwersytecie Gdańskim. Powieść „Anita” to jej debiut wydawniczy. Oprócz literatury, interesuje się językiem węgierskim i skokami narciarskimi. Kocha zwierzęta, a zwłaszcza psy.

Śmierć niejedno ma imię, ale nie chcesz poznać żadnego z nich

Czasem przychodzi znienacka, pod postacią mrozu tak siarczystego, że na zawsze traci się zdolność odczuwania ciepła. Innym razem pojawia się jako skutek drastycznych zmian w organizmie, którym nie sposób zapobiec. Czasem bywa skrupulatnie zaplanowana, czasem jest dziełem przypadku.

Śmierć. Towarzyszy każdemu z bohaterów tego zbioru opowiadań: bezczelnemu gangsterowi, zbuntowanej nastolatce, miłośnikom urbexu, dziewczynie tkwiącej w toksycznym związku. Czyha na autostradzie, w dłoniach najbliższych, rozsiada się w kręgach śmietanki towarzyskiej i na nizinach społecznych. I choć zazwyczaj jest nieunikniona, życie nie powiedziało jeszcze ostatniego słowa. Kogo pochłonie mrok, a komu uda się choć na chwilę przed nią skryć?

Cykl z detektyw Tracy Crosswhite

Książka autora dwukrotnie nominowanego do nagrody Harper Lee oraz nagrody Edgara Allana Poe

Ucieczka z miejsca wypadku. Śmiertelna ofiara – dwunastoletni chłopiec. Detektyw Tracy Crosswhite szybko wpada na trop kierowcy i znajduje dowody potwierdzające jego winę. Wystarczające, by postawić go przed sądem. Wszystko jednak się komplikuje, kiedy okazuje się, że sprawca pracuje w bazie wojskowej, i śledztwo przejmuje armia.
Zawalona pracą Tracy mogłaby odetchnąć z ulgą – ktoś dokończy za nią robotę. Mogłaby, gdyby nie mataczący wojskowi i znikające dowody. Tracy wie, że nie chodzi tylko o wypadek i ucieczkę kierowcy. Cała ta sprawa jest… brudna.

A ona nie może odpuścić – obiecała zrozpaczonej rodzinie chłopca, że sprawiedliwość zostanie wymierzona. I dotrzyma obietnicy. Nawet gdyby musiała zaufać osobie, która wydaje się najbardziej podejrzana. Nawet gdyby miała sama jedna stanąć przeciwko całej Armii USA!

Nie wszystko da się przetrwać lub przeczekać.

Pośród wydarzeń, których przeżycie wywołuje w nas krańcowo odmienne doznania: szaloną euforię bądź czarną rozpacz, są takie, o których lepiej głośno nie mówić. Nikomu. Są doświadczenia, którymi nie warto się dzielić. To, że dotykają właśnie nas, jedni nazwą przeznaczeniem, inni losem, jeszcze inni Bożym planem. Ale to nie nomenklatura jest ważna, tylko nieuchronność. I nieodwracalność. Bo co się wydarzy...

Boga nie ma. Prawda nie wyzwala, a szczęście nigdy nie trwa wiecznie. „Brzydal i bestia” Wojciecha Hrehorowicza najpierw uśpi twoją czujność tylko po to, by zmrozić krew w żyłach i pozbawić spokojnego snu.

Magdalena Kubaszewska, posredniczka-ksiazek.pl

Dede i Wiktor – duet niedoskonały. Hrehorowicz stworzył nietypową powieść, której kanwą jest związek tych dwojga. Styl autora przypomina dramat w kilku aktach. Stopniuje napięcie i ciekawość, zaskakuje niekonwencjonalnym zwrotem akcji, skupia się na psychicznych stanach swoich bohaterów. Lekki styl, cięty język i iskrząca fabuła to mocne strony tej powieści.

Agnieszka Krizel, nietypowerecenzje.blogspot.com

Fantastyczna historia! W żadnej innej nie przeczytacie tylu urzekających słów o życiu, żadna nie przedstawi miłości w tak prawdziwy sposób. I przede wszystkim nie zaskoczy takim zakończeniem...

Katarzyna Pinkowicz, pamietnik-czytania.blogspot.com

Wojciech Hrehorowicz, urodzony 1953, mieszka w Świebodzinie, z wykształcenia lekarz. Stan rodzinny: żona Mirosława, dwoje dzieci: Maja i Sebastian, kot Bonifacy. Autor powieści „Wyznania zabójcy Ojca Świętego” oraz „Za późno”. Kocha zwierzęta, toleruje ludzi. Uzależniony od książek. Utrzymuje, że pierwszym i jedynym przykazaniem powieściopisarza powinno być: „nie zanudzać”. Ma nadzieję, że w „Brzydalu i bestii” przestrzega tego przykazania.