Mity narodów Europy

„Dni imperiów i sfer wpływów dobiegły końca” mówił w Warszawie Barack Obama, mając – oczywiście – na myśli Rosję i – zapewne – słynne stwierdzenie Putina o „największej tragedii geopolitycznej końca XX w.”
Początki owego myślenia geopolitycznego sięgają korzeniami XIX stulecia, kiedy to Rosji carskiej udało się podbić słabe chanaty muzułmańskie na Zakaukaziu i w Azji Środkowej. Te ostatnie, nota bene, wtedy, kiedy państwo rosyjskie miało się reformować wewnętrznie. I tak się „wewnętrznie reformowało”, że doszło aż nad Araks i Amu-darię. Jakoś tak wyszło. W Londynie z nerwów obgryzano paznokcie. Wejdą do Indii, czy nie wejdą? Nie weszli. Wtedy to właśnie ukształtował się świat pojęć, wyobrażeń, a nawet pewnej specyficznej mentalności Wielkiej Gry, która odżyła w nieco zmienionej formie podczas zimnej wojny, a i dziś ma się całkiem dobrze.
Okrucieństwo podbojów i strach podbitych miały zapewnić spokój, stabilizację i pozwolić na realizację „misji cywilizacyjnej”. Co z niej wyszło? Szkoda mówić. Wpadka goniła wpadkę. Tak, carscy wysłannicy nie wszystko zdążyli popsuć. To też trzeba umieć. A czego nie zdołali zniszczyć, za to już bardziej metodycznie wezmą się bolszewicy. Uderzające jest jednak, jak wiele z tego kolonialnego eksperymentu carskiej, ale tej petersbursko-oświeconej, Rosji zostało w Związku Sowieckim...
A jeśli cokolwiek przydarzyło się dobrego, to głównie za sprawą wszelkiej maści podejrzanych i odmieńców: sekciarzy, obcych kolonistów, dysydentów religijnych, Tatarów, Ormian, Żydów, Polaków, rodzimej inteligencji...
O tym wszystkim jest właśnie ta książka. “Nikt nie zrozumie dobrze Rosji w Europie, dopóki nie zobaczy jej w Azji” – jak stwierdził jeden z angielskich obserwatorów rosyjskiego pochodu ku wrotom Indii.

Bezimienni zabierają czytelnika w podróż po teraźniejszości i przeszłości Meksyku. Neo-człowiek świętuje Quinceañerę. Podczas przyjęcia zostaje uprowadzony przez gang narkotykowy. Wraz z przybraną córką jednego z bossów ucieka porywaczom. Tymczasem Neo-duch otrzymuje misję zniszczenia Rubonu, czyli świata zbudowanego w Egzosferze przez złe duchy. Poznaje krwawe obrzędy rdzennych plemion Mezoameryki i mroczne tajemnice Meksyku.

Niedotykalni przenoszą nas do Indii. Neo-człowiek pomaga odnaleźć Anglika, który zaniknął w Varanasi, świętym mieście hinduizmu. Przy okazji poznaje Indie i wdaje się w romans z uroczą francuską. W tym samym czasie Neo-duch przebywa w Rubonie i odkrywa zasady jego funkcjonowania. Duchy bohaterów Indii opowiadają mu o historii kraju i wierzeniach Hindusów. Przy okazji informują go, że duch Mahatmy Gandhi’ego próbuje zamienić rzekę Ganges w nieśmiertelną.



Granice Ziemi to książki, które opisują losy narodów. Przedstawiają fakty historyczne oraz aktualne dane. Ale to również wędrówka w głąb siebie. Prawda o człowieku i przełamywaniu przez niego wszelkich granic. Fabułą nawiązuje do cyklu powieści Raport Ziemi, stanowiąc jednocześnie odrębną całość.

Pisane z wykorzystaniem techniki strumienia świadomości, utrzymane na granicy jawy i snu przynoszą niezwykle oryginalną wizję rzeczywistości. Niezwykły jest też język książek – przystępny, choć analityczny, fachowy, a zarazem literacki. Historia opisana w taki sposób, że wprost trudno przerwać lekturę. Sylwia Cegieła -reaktor portalu www.kulturalnerozmowy.pl

Publikacja poświęcona szeroko pojętemu problemowi bezpieczeństwa. Autorami są specjaliści z różnych dziedzin, ujmujący swoje zagadnienie z perspektywy bezpieczeństwa.

Na kogo koronował się Bolesław Chrobry? I po co?

"Cesarz Bolesław Chrobry. Reinterpretacja i rekonfiguracja źródeł" to trochę biografia, a trochę esej z historii instytucji politycznych i myśli politycznej. Esej pełen swady, żonglerki źródłami i skrzących się anegdot.

Skąd Chrobry miał złoty tron cesarza Karola Wielkiego, na którym zasiadł? Czemu cesarze Rzeszy - jeden po drugim - nakładali na skroń koronę Chrobrego? To tylko niektóre zadane w nim pytania.

Andrzej Kozicki (ur. 1982) studiował u trzech mediewistów: Jana Baszkiewicza (historię instytucji politycznych) i Henryka Samsonowicza (metodologię) na Uniwersytecie Warszawskim oraz Jisraela Ja'akowa Juwala (strategie przemilczeń w manuskryptach) na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.

W większości współczesnych nawiązań do chłopskiego dziedzictwa powraca przekonanie o szczególnej roli wiejskiego pochodzenia w kształtowaniu polskiej mentalności, a nawet o jego formacyjnym charakterze – chłopska kondycja bywa często postrzegana jako podstawa społecznych wyobrażeń, powszechnych postaw i preferowanych stylów życia, gustów, nawyków, upodobań. Z tak określonej genealogii zbiorowej mają wynikać określone konsekwencje kulturowo-obyczajowe. Jako przykład można by wskazać choćby uprzywilejowanie pewnych sposobów uczestniczenia w dyskursie – orientacja na konkretne doświadczenie i anegdotyczną jednostkowość przypadków zamiast refleksji systemowej; deklaratywny solidaryzm społeczny, retoryka „zgody” i skłonność do eufemizowania i tabuizowania rzeczywistych podziałów; specyficzna dynamika sporów politycznych, bliższa różnicom środowiskowym niż stricte ideologicznym.

Następną kwestią, wskazywaną w rozlicznych omówieniach, byłaby powszechna formuła religijności, o charakterze obrzędowo-kolektywnym, zdominowana przez relacje hierarchiczne i „pastoralny” autorytet kościelnych instytucji (miałyby o tym świadczyć popularne formy współczesnego kultu, zrodzone z ducha ludowej pobożności, reprezentowane choćby przez swoisty folklor jasnogórski, licheński bądź wadowicki). I wreszcie, przejawy postchłopskiej mentalności bywają też dostrzegane w sposobach organizowania parcelowanej i prywatyzowanej przestrzeni publicznej, z silnym akcentowaniem wyznaczników terytorialności (postrzeganych jako współczesna mutacja „sporów o miedzę”) – od sporów sąsiedzkich, poprzez anarchiczność i swoisty „woluntaryzm zabudowy”, popularność ogródków działkowych, aż po zwyczaj grodzenia trawników i osiedli.

Grzegorz Grochowski

Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.
Lider Ruchu Inteligentnego Projektu Phillip E. Johnson zastanawia się w swoim przełomowym dziele „Darwin przed sądem” nad różnymi scenariuszami pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi. Twierdzi między innymi, że istniejąca różnorodność biologiczna nie może być efektem działania przypadkowych mutacji i doboru naturalnego. Według Johnsona darwinowski mechanizm ewolucji może być jedynie odpowiedzialny za niewielkie (mikroewolucyjne) zmiany w określonych granicach. Autor podkreśla, że nie ma żadnych wiarygodnych świadectw empirycznych przemawiających na rzecz podstawowej tezy ewolucjonistów, iż nagromadzenie niewielkich zmian w budowie organizmów może prowadzić do zupełnie nowych form życia.

Krytyka darwinizmu zawarta w tej książce dotyczy przede wszystkim postaw uczonych, którzy są tak głęboko przekonani o słuszności filozoficznej zasady naturalizmu w nauce, że nawet nie biorą pod uwagę ujęć alternatywnych. Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.



Phillip E. Johnson ma ogromną wiedzę na temat teorii ewolucji i sposobów rozumowania w biologii […]. Bardzo polecam tę książkę jako wprowadzenie do współczesnego sporu o ewolucję.

Dr Siegfried Scherer, profesor mikrobiologii na Uniwersytecie Technicznym w Monachium

Darwin przed sądem to więcej niż błyskotliwa krytyka neodarwinowskiej teorii ewolucji; to wnikliwa analiza silnej skłonności do wiary w tę teorię, widocznej u wielu wiodących jej obrońców.

Dr Walter Bradley, profesor inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie A&M w Teksasie



Phillip E. Johnson urodził się w 1940 roku w miejscowości Aurora w stanie Illinois. Studiował literaturę na Harvard University, a następnie prawo na University of Chicago. Pracował w biurze sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Earla Warrena, a także dołączył do zespołu sędziego Sądu Najwyższego stanu Kalifornia Rogera J. Traynora. Od roku 1967 wykładał prawo na University of California w Berkeley.

W 1991 roku Johnson wydał książkę „Sąd nad Darwinem”. Główna teza owej pracy głosi, że darwinizm nie jest stanowiskiem wspieranym przez świadectwa empiryczne, ale jest motywowany głównie filozoficzną zasadą naturalizmu, która z definicji wyklucza wszystko to, co do niej nie należy. Kolejne książki Johnsona – „Reason in the Balance” [Rozum w równowadze] oraz „The Wedge of Truth: Splitting the Foundations of Naturalism” [Klin prawdy. Wyburzanie fundamentów naturalizmu] – są kontynuacją krytyki współczesnego rozumienia naukowości. Na początku lat dziewięćdziesiątych pod kierownictwem Johnsona doszło do powołania Ruchu Inteligentnego Projektu.



Seria Inteligentny Projekt to pierwsza tak ambitna i bogata propozycja na polskim rynku wydawniczym, w ramach której ukazują się książki dotyczące teorii inteligentnego projektu – Intelligent Design (ID).

Autorzy zastanawiają się: czy różnorodność życia na Ziemi może być wyjaśniona wyłącznie przez procesy czysto przyrodnicze? Czy złożone struktury biologiczne mogły powstać drogą przypadku i konieczności, bez udziału inteligencji? Czy Ziemia jest tylko jedną z wielu niczym niewyróżniających się planet?

Teoria inteligentnego projektu jest ogólną teorią rozpoznawania projektu i ma szerokie zastosowanie w takich dziedzinach nauki, jak kryminalistyka, historia, kryptografia, astronomia i inżynieria. Seria Inteligentny Projekt pokazuje, że koncepcja ID powinna być stosowana również w zagadnieniach pochodzenia i rozwoju różnych form życia, a także w próbie zrozumienia nas samych."
"Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.

Lider Ruchu Inteligentnego Projektu Phillip E. Johnson zastanawia się w swoim przełomowym dziele „Darwin przed sądem” nad różnymi scenariuszami pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi. Twierdzi między innymi, że istniejąca różnorodność biologiczna nie może być efektem działania przypadkowych mutacji i doboru naturalnego. Według Johnsona darwinowski mechanizm ewolucji może być jedynie odpowiedzialny za niewielkie (mikroewolucyjne) zmiany w określonych granicach. Autor podkreśla, że nie ma żadnych wiarygodnych świadectw empirycznych przemawiających na rzecz podstawowej tezy ewolucjonistów, iż nagromadzenie niewielkich zmian w budowie organizmów może prowadzić do zupełnie nowych form życia.

Krytyka darwinizmu zawarta w tej książce dotyczy przede wszystkim postaw uczonych, którzy są tak głęboko przekonani o słuszności filozoficznej zasady naturalizmu w nauce, że nawet nie biorą pod uwagę ujęć alternatywnych. Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.



Phillip E. Johnson ma ogromną wiedzę na temat teorii ewolucji i sposobów rozumowania w biologii […]. Bardzo polecam tę książkę jako wprowadzenie do współczesnego sporu o ewolucję.

Dr Siegfried Scherer, profesor mikrobiologii na Uniwersytecie Technicznym w Monachium

Darwin przed sądem to więcej niż błyskotliwa krytyka neodarwinowskiej teorii ewolucji; to wnikliwa analiza silnej skłonności do wiary w tę teorię, widocznej u wielu wiodących jej obrońców.

Dr Walter Bradley, profesor inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie A&M w Teksasie



Phillip E. Johnson urodził się w 1940 roku w miejscowości Aurora w stanie Illinois. Studiował literaturę na Harvard University, a następnie prawo na University of Chicago. Pracował w biurze sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Earla Warrena, a także dołączył do zespołu sędziego Sądu Najwyższego stanu Kalifornia Rogera J. Traynora. Od roku 1967 wykładał prawo na University of California w Berkeley.

W 1991 roku Johnson wydał książkę „Sąd nad Darwinem”. Główna teza owej pracy głosi, że darwinizm nie jest stanowiskiem wspieranym przez świadectwa empiryczne, ale jest motywowany głównie filozoficzną zasadą naturalizmu, która z definicji wyklucza wszystko to, co do niej nie należy. Kolejne książki Johnsona – „Reason in the Balance” [Rozum w równowadze] oraz „The Wedge of Truth: Splitting the Foundations of Naturalism” [Klin prawdy. Wyburzanie fundamentów naturalizmu] – są kontynuacją krytyki współczesnego rozumienia naukowości. Na początku lat dziewięćdziesiątych pod kierownictwem Johnsona doszło do powołania Ruchu Inteligentnego Projektu.



Seria Inteligentny Projekt to pierwsza tak ambitna i bogata propozycja na polskim rynku wydawniczym, w ramach której ukazują się książki dotyczące teorii inteligentnego projektu – Intelligent Design (ID).

Autorzy zastanawiają się: czy różnorodność życia na Ziemi może być wyjaśniona wyłącznie przez procesy czysto przyrodnicze? Czy złożone struktury biologiczne mogły powstać drogą przypadku i konieczności, bez udziału inteligencji? Czy Ziemia jest tylko jedną z wielu niczym niewyróżniających się planet?

Teoria inteligentnego projektu jest ogólną teorią rozpoznawania projektu i ma szerokie zastosowanie w takich dziedzinach nauki, jak kryminalistyka, historia, kryptografia, astronomia i inżynieria. Seria Inteligentny Projekt pokazuje, że koncepcja ID powinna być stosowana również w zagadnieniach pochodzenia i rozwoju różnych form życia, a także w próbie zrozumienia nas samych.