Młot na czarownice Pars Tertia

W monografii został poruszony istotny problem z punktu widzenia socjologicznego, psychologicznego, kulturoznawczego, jak również pedagogicznego. O oryginalności przedłożonych badań świadczy właśnie próba podjęcia aspektu pedagogicznego poruszanego tematu. […] Problem zmian w systemach wartości i stylach życia Polaków na obczyźnie rzadko poddawano analizie pedagogicznej. Nie znajdujemy też w literaturze przedmiotu rekomendacji odnośnie do promowania aktywności na rzecz pozytywnego i zdrowego stylu życia oraz zapobiegania zjawisku anomii wśród polskich emigrantów. […] Opracowanie jest interesujące, a treści ważne, wnoszące nowe obszary poznawcze, co stanowić będzie istotną zachętę dla badaczy, studentów z dziedziny nauk społecznych (pedagogów, psychologów politologów itd.) do dalszych eksploracji tego problemu.

Z recenzji prof. dr hab. Barbary Kromolickiej

Andrzej Niesiołowski przez wiele lat był postacią albo zapomnianą, albo przemilczaną, co może dziwić, bo przecież należał do czołowych reprezentantów polskiej inteligencji katolickiej. Był znanym i cenionym uczonym, publicystą oraz myślicielem, mocno zakorzenionym w ideach płynących z katolickiej nauki społecznej. Jego nazwisko jednak rzadko występuje w opracowaniach słownikowych, leksykonach socjologii, filozofii, pedagogiki. Ma on jedynie swój biogram w kilku słownikach ogólnych, profilowanych bądź regionalnych. W pracach z zakresu pedagogiki jeszcze do niedawna nie był brany pod uwagę albo traktowano go marginalnie, a w naukach socjologicznych jest niemal w ogóle nieobecny.
Przygotowanie do druku spuścizny po Andrzeju Niesiołowskim – wybitnym reprezentancie polskiej międzywojennej inteligencji katolickiej – okazało się zadaniem niezwykle trudnym, z jednej strony ze względu na jego różnorodną, interdyscyplinarną twórczość, a z drugiej na ogrom materiału. Bogata, a zarazem różnorodna twórczość Andrzeja Niesiołowskiego świadczy o jego ogromnych horyzontach humanistycznych.

Jedno z najlepszych opracowań uwzględniające stan współczesnych badań bioetycznych oraz najważniejsze problemy z zakresu bioetyki. Książka też podejmuje takie problemy, jak:

In vitro
Czy życie z probówki jest darem Boga?
Prawdomówność wobec chorych i umierających

Na czym polega lęk przed postępem biotechnologicznym?
Oblicza współczesnej cywilizacji śmierci
Przyszłość człowieka w perspektywie badań bioetycznych
Powołanie lekarza i powołanie kapłana
Wywiady o życiu, cierpieniu i śmierci

Satyryczny obraz społeczeństwa republiki weimarskiej, pełen znakomicie nakreślonych, barwnych postaci, rubasznego humoru, lirycznej zadumy i głębokiego humanizmu. Rok 1923, czasy galopującej inflacji w Niemczech. Kurs marki spada z godziny na godzinę, pobrana rano wypłata staje się po południu niewiele warta. Kwitnie czarnorynkowy handel i malwersacje na ogromną skalę, w społeczeństwie wzbiera gorycz i frustracja. Mimo to trzeba jakoś żyć dalej. Ludwik Bodmer, pracownik małomiasteczkowej firmy sprzedającej nagrobki, może polegać tylko na własnym sprycie, dowcipie, godności, przyjaźni z kolegami z frontu I wojny światowej. Płata figle uciążliwym sąsiadom, szuka ucieczki od rzeczywistości w romansach i nocnych eskapadach po knajpach, marzy o miłości idealnej i spełnieniu artystycznym. A tymczasem sytuacja w Niemczech wcale się nie polepsza, gospodarka leży w gruzach, wzrasta bezrobocie, coraz większy poklask zdobywają nacjonaliści i niejaki Adolf Hitler... Remarque zawarł w Czarnym obelisku satyryczny obraz społeczeństwa republiki weimarskiej, pełen znakomicie nakreślonych, barwnych postaci, rubasznego humoru, lirycznej zadumy i przede wszystkim głębokiego humanizmu.

Gościnność jest nie tylko codzienną praktyką, lecz także silną normą, której towarzyszy moralna i społeczna presja. Religijny i kulturowy sens zawarty w powiedzeniu „Gość w dom – Bóg w dom” akcentuje prawa gościa wobec praw domowników. Tytułowe „rozstanie z ideałem” odnosi się właśnie do takiego wzoru gościnności, opartego na rywalizacji i poświęceniu. Autorka idzie pod prąd tradycyjnym oczekiwaniom, opowiadając się za większą równowagą w relacjach między gospodarzami i gośćmi. Analizuje wielostronność gościnnych interakcji i procesy zmian, badając je w bardzo różnych kontekstach i naświetlając szczególnie znaczenie osób, które oddają innym swoje zasoby i czas, a same pozostają w cieniu.

Jeszcze nie było w literaturze polskiej tak wszechstronnego studium gościnności.

Autorka odkrywa nieoczywiste powiązania między gościnnością a wykluczeniem, nierównościami (klasowymi, genderowymi, religijnymi itd.), a także zmianą i stagnacją społeczną. W tej erudycyjnej pracy Rancew-Sikora czerpie z wielu pól dyscyplinarnych i podejść badawczych, m.in. z antropologii społecznej, gender studies, filozofii, różnych działów socjologii, literaturoznawstwa i analizy dyskursu. Zamiarem autorki jest połączenie interpretacji mikropraktyk gościnności z procesami i wartościami na poziomie makro. Pomocne przy tym okazuje się korzystanie z różnorodnych materiałów empirycznych: tekstów literackich i sakralnych, codziennych konwersacji, wywiadów socjologicznych, danych zastanych, statystyk. (…)

Książka Doroty Rancew-Sikory odsłania zupełnie nowe wymiary zjawiska gościnności, wskazując jednocześnie na ważne społecznie konsekwencje tych odkryć (…), oferuje świeże i zachęcające do dalszych badań spojrzenie na praktyki i ideał gościnności.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Anny Horolets, prof. ucz.

Dorota Rancew-Sikora pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Gdańskiego, przez dziesięć lat była przewodniczącą Sekcji Antropologii Społecznej Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Jest autorką dwóch książek: Analiza konwersacyjna jako metoda badania rozmów codziennych (2007) i Sens polowania. Współczesne znaczenia tradycyjnych praktyk na przykładzie dyskursu łowieckiego (2009). Publikowała artykuły naukowe m.in. w takich czasopismach jak Studia Socjologiczne, Przegląd Socjologii Jakościowej, Kultura i Społeczeństwo, Journal of Pragmatics, Discourse Studies i Sociological Research Online. W swoich badaniach łączy perspektywę socjologii jakościowej i antropologii społecznej. Interesuje się kwestią kształtowania życia codziennego i relacji międzyludzkich przez tradycje kulturowe, bada zarówno szczegółowy przebieg interakcji, jak i znaczenia zawarte w ścierających się dyskursach. Współpracuje z ośrodkami islandzkimi, szwedzkimi i fińskimi, poszukując alternatywnych sposobów układania relacji między ludźmi żyjącymi w łączności z dziką przyrodą. Tematem gościnności zajmowała się przez dziewięć lat.