(Moja) polska myśl filozoficzna

W czasie pontyfikatu Jana Pawła II dzień szesnasty każdego miesiąca był szczególnym dniem modlitwy w Jego intencji i wspomnieniem tego niezwykłego dnia 16 października 1978 roku, kiedy Konklawe wybrało Arcybiskupa Krakowa papieżem. W Materiałach Homiletycznych na każdy ze wspomnianych dni modlitwy były przygotowywane specjalne homilie związane z Osobą i działalnością Naszego Rodaka na Stolicy Piotrowej.

Gdy Jan Paweł II odszedł do Domu Ojca, dni modlitwy zostały zastąpione dniami pamięci, a była ona skoncentrowana na krótkich rozważaniach związanych z pielgrzymkami, jakie odbył Ojciec Święty poza granice Italii. Krótkie przedstawienie każdej z tych pielgrzymek wraz z fragmentami przemówień, jakie zostały w czasie ich wygłoszone, stanowiły comiesięczny materiał przez sto cztery miesiące, gdyż tyle było zagranicznych pielgrzymek Jana Pawła II. Wypełniło to czas aż do kanonizacji Papieża Polaka.

Materiały, które sukcesywnie się ukazywały zostały obecnie zebrane i udostępnione szerszemu gronu odbiorców. W zbiorze pozostawiono daty dni, na które poszczególne materiały były przygotowywane, aby stało się na przykład jasne, dlaczego mówimy o Janie Pawle II, a później o bł. Janie Pawle II, a pod koniec o świętym. Inne aluzje także uzyskują swoją aktualność.
Książka pozwoli Czytelnikowi przypomnieć sobie szczególną cechę pontyfikatu św. Jana Pawła II, który tyle razy jechał na spotkanie z wiernymi, natomiast fragmenty Jego przemówień są nadal aktualne, pouczają nas o myśli papieskiej i mogą stanowić pomoc w przenoszeniu tej myśli w nasze życie.

Tematem książki jest Akatyst ku czci Bogurodzicy, który, wraz z towarzyszącą mu ikoną, był jednym z podstawowych składników kultu prawosławnego, oddziałując również poza granice prawosławia, między innymi na ziemie polskie. Autorka koncentruje się na rozpoznaniu złożonej charakterystyki medialnej zjawiska (określanej przez nią generalnie jako styk oralności i piśmienności), badanej w samym tekście i w pewnej mierze w jego wykonaniach w ramach kultu. Charakterystyka ta służy wydobyciu złożonych funkcji, jakie pełnił Akatyst, służąc celom pamięci – również mającej charakter niejednorodny, różnie się realizującej i pełniącej różne role.

W książce Wydawnictwa Studio Astropsychologii znajdziesz 21 kluczowych pytań-ćwiczeń do wykonywania na co dzień. Dzięki nim aktywujesz intuicję i przekonasz się, jak praktycznie wykorzystać przeczucia

Wszystkie kultury na przestrzeni dziejów cechowała tendencja, by szukać czegoś, co wykracza poza widzialny, materialny świat. Według C.S. Lewisa wszyscy posiadamy pragnienie transcendencji, którego nasza rzeczywistość nigdy nie zaspokoi. Skąd bierze się w człowieku taka tęsknota i co ona oznacza?
Choć Lewis nigdy nie użył zwrotu „argument z Pragnienia”, to argument ten wypełnia strony wielu jego cenionych prac. W swej pasjonującej książce Joe Puckett Jr. analizuje i rozszerza rozumowanie Lewisa. Mierzy się także z krytykami religii, takimi jak Nietzsche, Freud, ale też Dawkins i inni współcześni myśliciele, którzy postrzegają Boga jedynie jako projekcję ludzkiej potrzeby bezpieczeństwa lub uznają pragnienie transcendencji za wyłącznie wytwór czysto naturalnych przyczyn.
Opierając się na argumentacji Lewisa, Puckett dowodzi, że wiara w coś poza tym światem, co jest źródłem i wypełnieniem naszej tęsknoty, jest racjonalna. Według Lewisa to właśnie poszukiwanie obiektu Radości może doprowadzić nas do Boga.

Mamy to do czynienia z wyjątkowym opracowaniem akademickim, jedyną znaną mi książką w pełni poświęconą najbardziej interesującemu argumentowi na świecie. Napisana jest w sposób jasny i przekonujący. Polecam ją całym sercem.
- Peter Kreeft, autor książki „Krytyka relatywizmu moralnego. Wywiad z pewnym absolutystą”

Joe Puckett w „Apologetyce Radości” pokazuje długą i bogatą historię namysłu nad problemem wiary oraz istnienia Boga. Najwyraźniej jest to problem przypisany do naszej ludzkiej kondycji, dlatego książka ta jest dla nas i o nas. Jest ona dla nas, ponieważ zaprasza, by we własnym życiu uczciwie i odważnie poszukać doświadczeń, w których przebłyskuje pragnienie transcendencji. Nic nie gwarantuje, że je znajdziemy, ale nie znajdziemy go na pewno, jeśli nie spróbujemy. Jest też i o nas. Przedstawia przemiany kultury, choćby oddzielenie faktów i wartości, nauki od religii, piękna od prawdy i dobra, które sprawiają, że trudniej nam pragnienie transcendencji w sobie identyfikować i dostrzegać w świecie jej „echa”.
- dr hab. Agnieszka Lekka-Kowalik, prof. KUL

Spośród różnych argumentów na istnienie Boga, które pojawiły się na przestrzeni dziejów, najbardziej zaniedbanym i najmniej znanym jest argument z ludzkich pragnień […]. Puckett przedstawia istotne składniki tego argumentu, odwołując się do głównych jego propagatorów oraz krytyków. Czyni to z żarliwością i biegłością, co korzystnie wpływa na ponowne przedstawienie w naszych czasach tego ważnego argumentu na istnienie Boga.
- Michael R. Young redaktor „The Journal of Faith and the Academy”

C.S. Lewis […] przekonuje, że najlepsze wyjaśnienie ludzkiego doświadczenia radości i współwystępującego z nim uczucia tęsknoty za tym, co transcendentne i wieczne, znajdziemy w judeo-chrześcijańskiej wizji rzeczywistości […]. Jak dotąd ten interesujący argument Lewisa był pomijany przez apologetów starających się wykazać prawdziwość teizmu chrześcijańskiego. Uważam jednak, że argument z Pragnienia zajmuje należne mu miejsce w całościowej argumentacji na rzecz teizmu i jestem szczęśliwy, że „Apologetyka Radości”Joego Pucketta wypełnia tę lukę, prezentując ten argument oraz odpowiadając jego krytykom. „Apologetyka Radości”, o ile wiem, jest pierwszym książkowym opracowaniem tego argumentu Lewisa i jestem szczęśliwy, że mogę polecić tę lekturę.
- Mark Linville autor w „The Blackwell Companion to Natural Theology” i współredaktor oraz współautor pracy zbiorowej „Philosophy and the Christian Worldview”


Joe Puckett Jr. pełni posługę lektora w 16th Ave. Church of Christ w Sterling, Illinois. Jest absolwentem Faulkner University. Obecnie na Wydziale Nauk Humanistycznych w Salve Regina University pracuje nad doktoratem poświęconym filozofii umysłu.

C. S. Lewis. Rozum i Wiara
„Wierzę w chrześcijaństwo tak samo jak we wschodzące słońce - nie tylko dlatego, że je widzę, ale także dlatego, iż dzięki niemu widzę wszystko inne.” (C.S. Lewis)
Seria wydawnicza „C. S. Lewis. Rozum i Wiara” to zbiór publikacji dotyczących twórczości i życia Clive’a Staplesa Lewisa, uznawanego za największego współczesnego chrześcijańskiego apologetę. Prezentuje intelektualne walory teizmu oraz argumentację na rzecz tezy o racjonalności przekonań teistycznych, a w szczególności chrześcijaństwa. Choć Lewis zmarł w roku 1963, jego twórczość jest wciąż aktualna. Do jego argumentów i analiz dotyczących moralności oraz społeczeństwa wciąż odwołują się zawodowi filozofowie i teologowie, a także liczni przedstawiciele obu stron filozoficzno-teologicznego sporu ateizmu z teizmem.
Na język polski zostało już przełożone wiele prac C.S. Lewisa, które cieszą się niesłabnącą popularnością. Wciąż jednak brakuje opracowań biograficznych i krytycznych oraz pogłębionych analiz jego poglądów. Seria „C. S. Lewis. Rozum i Wiara” ma wypełnić tę lukę. Publikowane w niej teksty odznaczają się naukową wnikliwością, a jednocześnie są przystępne dla szerokiego grona czytelników, tak jak twórczość samego C.S. Lewisa, który przekonywał, że dzięki chrześcijaństwu wszystko inne nabiera sensu.

Arda Wiraz namag - intrygujący tekst zaratusztriański pochodzący ze starożytnego Iranu – po raz pierwszy po polsku. O autorze „Arda Wiraz namag”, czyli zaratusztriańskiej „Księgi o pobożnym Wirazie” nic nie wiadomo. Czasami uważa się, iż mógł to być jeden z bogobojnych komentatorów Awesty, żyjący w epoce Sasanidów (224 – 651 r. n.e.), zwykle jednak przyjmuje się, że tekst powstał dopiero w wieku IX n.e. Wskazuje na to głównie słownictwo użyte w „Księdze...”, oraz odniesienia do podboju Iranu przez Aleksandra Wielkiego, czyli wydarzenia paralelne do zawojowania kraju przez muzułmańskich Arabów, którzy - podobnie jak król macedoński – zniszczyli starożytną religię mazdejską. Wszakże zaznaczyć należy, iż ścisłe datowanie nie jest możliwe, bowiem najstarsza zachowana kopia utworu datowana jest dopiero na wiek XIV. „Arda Wiraz namag” opowiada o tym, jak w świątyni ognia zebrało się wyższe duchowieństwo mazdejskie i oddelegowało pobożnego Wiraza, męża jego siedmiu rodzonych sióstr, w zaświaty. Dostał się tam, przyjąwszy silny narkotyk sporządzony z konopi i bielunia. Wędrówkę rozpoczął od mostu Czinwad, stanowiącego granicę między życiem doczesnym, a pośmiertnym, następnie obejrzał niebo i niebiańskie rozkosze, a z nieba jego nadprzyrodzeni przewodnicy – aniołowie Srosz i Adur – powiedli go do piekła. Tu ujrzał straszliwe męki grzeszników. Po siedmiu dobach Wiraz obudził się z narkotycznego snu i opowiedział o swojej wędrówce, a jego opowieść została spisana.

Biblia w świecie mitów. W powszechnej świadomości funkcjonują dwa modele myślenia. Według jednego z nich, Biblia nie posiada żadnej szczególnej wartości i trzeba ją zaliczyć do mitów, rozumianych jako pierwotne i fałszywe poznanie prymitywnych kultur. Według innego sposobu myślenia Biblia jako księga święta, przez żydów i chrześcijan uważana za Słowo Boga, daleka jest od mitycznego sposobu myślenia, a ewentualne podobieństwa są jedynie drugorzędne. Oba te sposoby ujęcia stosunku Biblii i mitów są zupełnie błędne, przede wszystkim z powodu błędnych pojęć, które głoszone były przez różne pseudoautorytety .

Potrzeba zatem przede wszystkim sprecyzowania pojęć, a następnie wyprostowania pseudonaukowych fałszów, aby zrozumieć wartość mitu jako sposobu ludzkiego poznania, aby potem zrozumieć, że Biblia, która powstała w czasach powszechnego panowania myślenia mitycznego, pisana po ludzku i dla ludzi, w wielkim stopniu posługuje się mitem i w jego języku wyraża swoje wzniosłe treści.

Mit nie jest jedynym sposobem przemawiania Biblii, a mit stosowany w Biblii ma swoje szczególne oblicze, niemniej nie można zrozumieć treści biblijnych bez nauczenia się odczytywania ich w języku mitu.

Książka podejmuje wspomniane tu zagadnienia, choć ze względu na ogrom materiału nie może go wyczerpać. Wskazuje jednak drogi, którymi rozumienie Biblii musi podążyć, jeżeli nie chce wikłać się w sprzecznościach, których na historycznej drodze poznawania Biblii nie brakowało.